به گزارش سایت خبری پرسون، عبدالرضا فرجی راد تحلیلگر مسائل بین الملل در یادداشتی نوشت: اینکه سفر آقای رئیسی به مسکو و سفر آقای پوتین به جنوب خلیج فارس می تواند به یکدیگر مرتبط باشد صرفا می توان گفت این ارتباط در رابطه با غزه است، اما به نظر نمی رسد که به حالت کلی این سفرها به هم ارتباطی داشته باشند.
یعنی سفر آقای پوتین به حوزه جنوبی خلیج فارس، امارات و عربستان از چند هفته قبل و شاید هم پیش از جنگ غزه برنامه ریزی شده بود. سفر مهمی که مسلما به سرعت نمی توانست تدوین شود. چون وقتی سفر رئیس جمهور روسیه می خواهد به امارات و عربستان صورت بگیرد و بخشی از این سفر اقتصادی است باید دستگاه های کشورهای جنوبی خلیج فارس خود را برای این سفر آماده کنند. لذا این یک سفر بیشتر مستقل در راستای منافع روسیه، عربستان و امارات بوده است و اهمیت خاصی هم داشته به خاطر اینکه بالاخره آقای پوتین در دادگاه های بین المللی به عنوان ناقض حقوق بشر شناخته شده و تقریبا در سفر به کشورهای دیگر ملاحظه داشته است.
اما دو سفر اخیر خود را به کشورهای متحد آمریکا انجام داده که از این نظر حائز اهمیت است. از طرفی سفر آقای رئیسی به مسکو به نظر بیشتر در ارتباط با مساله غزه بوده که نوعی هماهنگی میان ایران و روسیه شکل گیرد که چگونه می توان آتش بسی را در غزه برقرار نمود. ایران نیز از آنجا که حامی حماس است و تقریبا نیز مشخص است که اسرائیل دست از کشتار بر نمی دارد تا زمانی که همه غزه را تخریب و کنترل کند. لذا در همین راستا نیز آقای رئیسی راه دیگری نداشته که به رایزنی با پوتین بپردازد که چه کمکی می توان از روس ها در این باره گرفت. از سوی دیگر روسیه دیگر نگران تحریم هایی که از سوی غربی ها اعمال شده نیست چرا که بعد از جنگ غزه روسیه نسبت به اوکراین دست برتر را پیدا کرد. لذا چشم اندازی که اکنون می بینیم تقریبا می توان گفت که اوکراین در آن جنگ بازنده است و بعید است که اوکراین بتواند روسیه را از شرق، جنوب و شبه جزیره کریمه خارج کند.
خود غربی ها نیز متوجه این مساله شدند و درون اتحادیه اروپا نیز این اختالف افتاده که چرا ما باید کمک کنیم. چیزی که روشن است اوکراین پیروز جنگ نخواهد بود و به همین دلیل ۵۰ میلیارد یورویی که اتحادیه اروپا به اوکراین اختصاص داده را مجارستان می خواهد وتو کند و هم در درون آمریکا نیز کنگره اجازه نداده کمک ۶۰ میلیارد دلاری که بایدن می خواهد نسبت به اوکراین انجام دهد، انجام شود. لذا از نظر اینکه روسیه بخواهد تحرکی با عربستان و امارات و ایران داشته باشد که این بن بست تحریمی را بشکند، از آن گذشته و روسیه وارد فاز دوم خود شده است. فاز دوم نیز از این قرار است که بالاخره این جنگ ژئوپلیتیک روسیه را بسته نگه داشت؛ یعنی روسیه هم از نظر اقتصادی و هم از نظر استراتژیک و تا حدودی نیز نظامی و در سطح بین الملل با ژئوپلیتیک بسته مواجه شد.
روسیه احساس می کند که چون انتخابات ریاست جمهوری این کشور نیز در سال آینده در پیش است و جنگ نیز به نحوی به نفع این کشور رقم می خورد ژئوپلیتیک خود را باز کند. لذا تحرکاتی که روسیه انجام می دهد برای این است که ژئوپلیتیک خود را باز کند و در واقع به مردم روسیه نشان دهد که شرایط بهتر می شود و به غرب بگوید که از ژئوپلیتیک بسته خارج می شود و در سطح منطقه فعالیت خود را آغاز می کند.
منبع: آرمان ملی
