به گزارش سایت خبری پرسون، قدرت‌الله طاهری، استاد زبان فارسی دانشگاه شهید بهشتی، با تایید خبر درگذشت غلامرضایی به ایسنا گفت: بله متأسفانه صحت دارد و ایشان روز گذشته (شنبه، ۲۹ مهر) بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت.
به گفته او، اطلاعات مراسم تشییع و خاکسپاری پیکیر محمد غلامرضایی متعاقبا اعلام خواهد شد.
محمد غلامرضایی، محقق و استاد دانشگاه به سال ۱۳۳۱ در خور و بیابانک به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را مطابق نظام آموزشی آن روزگار تا کلاس پنجم دبیرستان در شعبه ادبی در همان جا گذراند و کلاس ششم ادبی را در دبیرستان ایرانشهر یزد به پایان برد.
او در سال ۱۳۴۹ در رشته ادبیات فارسی دانشسرای عالی تهران پذیرفته و در سال ۱۳۵۲ فارغ‌التحصیل شد. همان سال در دوره فوق لیسانس ادبیات فارسی پژوهشکده فرهنگ ایران پذیرفته شد. در سال ۱۳۵۵ نیز از آن مؤسسه فارغ‌التحصیل شد و به دوره دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران راه یافت. او در سال ۱۳۵۹ از رساله دکترای خود با موضوع «داستان‌های غنایی منظوم» دفاع کرد.
در فاصله سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۷ ساکن تهران بود و در این ایام با مراکزی چون انجمن آثار ملی بنیاد فرهنگ ایران، فرهنگستان ادب و هنر، بنگاه ترجمه و نشر کتاب و دفتر مجله راهنمای کتاب همکاری داشت. او از سال ۱۳۵۷ به یزد رفت و در دانشسرای عالی این شهر که شعبه‌ای از دانشگاه تربیت معلم تهران بود، استخدام شد. این مؤسسه بعدها با نام دانشگاه تربیت معلم یزد مستقل و سپس با دانشگاه یزد ادغام شد. او همچنین از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۸ عضو هیأت علمی دانشگاه یزد بود و از شهریور ۱۳۷۸ به دانشگاه شهید بهشتی منتقل شد.
«سبک‌شناسی نثرهای صوفیانه: از اوایل قرن پنجم تا اوایل قرن هشتم»، «سبک‌شناسی شعر پارسی از رودگی تا شاملو»، «تَشته فُر: آیین زندگی در دهه‌های پیشین خور و بیابانک»، «سی قصیده ناصرخسرو»، «روش تحقیق و شناخت مراجع ادبی»، «داستان‌های غنایی» و «ارج‌نامه محمد معین» از جمله آثار به‌جامانده از این استاد زبان فارسی است.
منبع: ایسنا
