به گزارش سایت خبری پرسون، دکتر سعید محمودیان با اشاره به اینکه کمشنوایی به عنوان یک معضل جهانی شناخته میشود، گفت: بار بیماری و بار ناشی از شیوع کمشنوایی بسیار بالا است. در سال ۲۰۲۳ میلادی سازمان جهانی بهداشت رسما اعلام کرده است که تا سال ۲۰۵۰ حدود ۲.۵ میلیارد نفر در سراسر جهان به کمشنوایی مبتلا شده و با کم شنوایی زندگی میکنند.
آمار ۴۳۰ میلیون نفری معلولیت از ناحیه شنوایی
وی افزود: از این تعداد که نیاز به رسیدگی سریع دارند، حدود ۷۰۰ میلیون نفر نیاز به خدمات توانبخشی دارند؛ یعنی درصدی از این افراد دچار کم شنوایی میشوند که باید برایشان هزینه شود و حدود ۴۳۰ میلیون نفر هم با درجات متوسط تا شدید در دنیا زندگی میکنند که به نوعی از ناحیه شنوایی معلول تلقی میشوند که نیاز به خدماتی مانند کاشت حلزون و سمعک دارند و اکثر این افراد هم در کشورهای با درآمد متوسط و پایین هستند که دسترسی به این مراقبتها اغلب محدود است.
وضعیت بروز کم شنوایی در کشور
رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت، ادامه داد: در حال حاضر در کشور ما بار بیماری در همه انواع کم شنوایی، در همه مردم و در هر سن و جنسی ۶.۸ درصد است. این رقم در سنین بدو تولد حدود ۳.۷ در هر ۱۰۰۰ تولد است که یعنی این تعداد نوزاد مبتلا به کم شنوایی شدید به دنیا میآیند و این یعنی سالانه حدود ۵ هزار نفر به آمار کسانی که مشکلات ناشنوایی دارند اضافه میشود.
ادغام غربالگری شنوایی نوزادان در نظام سلامت پایه
او تاکید کرد: اکنون ایران تنها کشوری است که در زمینه برنامه مراقبت و کنترل کم شنوایی نوزادان در تمام مراکز بهداشتی و درمانی سراسر کشور خدمات ارائه میدهد و همه نوزادان در بدو تولد از این نظر در ابتدا تحت غربالگری شنوایی به موقع قرار میگیرند. این موضوع در سطح ۲۲ کشور منطقه شرق مدیترانه، تنها در ایران به شکل ادغام شده در نظام سلامت پایه در حال اجرا است و ایران جزء کشورهای پیشرو و صاحب برنامه است.
پیگیری ارجاع نوزادان دچار کمشنوایی به سطوح خدمتی بالاتر
وی افزود: طبق این برنامه تمام نوزادان بایستی طی ۲۸ روز اول پس از تولد تحت غربالگری شنوایی قرار گیرند و این مهم در قالب برنامه مشترک کودک سالم همزمان با غربالگری سایر بیماریهای دوران نوزادی انجام میشود. در صورتی که کودک به هر دلیلی مشکوک به کم شنوایی شناسایی شود و یا دارای عوامل خطر کم شنوایی باشد، برای تشخیص قطعی و به موقع و تعیین نوع، میزان و گوش دارای کم شنوایی به مراکز تشخیصی و درمانی سطح ۲ و ۳ ارجاع میشود و به این ترتیب عوارض کم شنوایی در کودک به صورت به موقع پیشگیری خواهد شد و تحت مراقبتهای مربوطه قرار خواهد گرفت؛ که این گامی رو به جلو است.
محمودیان ادامه داد: پس از شناسایی به موقع، باید درمان هم در زمان درست خود انجام شود تا زندگی این کودکان در کنار کودکان عادی هم سن و سال خود شکل گیرد و همانند سایر کودکان آموزشهای تحصیلیشان در زمان مقرر در مدارس عادی اتفاق افتد.
دلایل افزایش بروز کمشنوایی در سنین مدرسه
او تاکید کرد: آمار بروز کمشنوایی در کودکانی که به سن مدرسه میرسند از ۳.۷ در هر هزار نفر به ۱.۵ درصد میرسد و تا ۱۸ سالگی وقوع و شیوع آن به حدود ۳ تا ۵ درصد هم افزایش مییابد؛ در واقع در سنین مدرسه آمار کم شنوایی به دلیل وقوع برخی از عوامل خطر مانند دستکاری گوش با اجسام خارجی، وقوع عفونتها و بیماریهای گوشی، استفاده از هدفونها و... افزایش مییابد. در صورتی که این مشکلات به موقع رسیدگی نشده و مورد توجه واقع نشوند، میتوانند سبب عقب افتادگی جدی در مراحل تکامل زبانی و رشد گفتار و در نتیجه بروز افت تحصیلی دانشآموزان شوند.
وضعیت بروز کمشنوایی در سالمندان
وی با تاکید بر اینکه بروز اختلالات شنوایی در سنین سالمندی افزایش بالایی را نشان میدهد، تصریح کرد: یکی از جمعیتهای در معرض خطر اختلالات شنوایی، سالمندان هستند. در این گروه علاوه بر کمشنوایی، احتمال ابتلا به دمانس یا آلزایمر بالاتر از ۷ برابر میشود. با اجرای برنامههای پیشگیری از کم شنوایی و مراقبت از سلامت شنوایی در دورههای قبل از سالمندی و محافظت از گوشها از اصوات بلند و غیرایمن و همچنین ارتقای سطح سواد سلامت مردم از عوامل خطر کم شنوایی و راهکارهای خودمراقبتی از آسیبهای شنوایی و گوش و همچنین زدودن افکار غلط و خطا مبنی بر عدم استفاده از سمعک و وسایل کمک شنوایی میتوان گامهای موثری در جهت از بین بردن رشد کم شنوایی در میان مردم و ارتقاء سلامتی آنها برداشت.
او تاکید کرد: همچنین اجرای برنامه پیشگیری و کنترل کم شنوایی در کشور در گروههای سنی مختلف، کمک بزرگی به پیشگیری از آسیبهای شنوایی دوره سالمندی و در نتیجه جلوگیری از افسردگی دوران سالمندی و بروز سایر بیماریهای وابسته به کمشنوایی خواهد کرد.
افزایش ۲ درصدی آمار کمشنوایان جهان طی ۱۰ سال
رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت، ادامه داد: براساس دادههای سلامت جهانی در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۹ انجام شده است، مشخص شده که شاخص سالهای سپری شده با کمشنوایی در کودکان صفر تا ۱۵ سال به میزان ۳.۱۳ درصد افزایش یافته است و این به معنای افزایش ۲ درصدی آمار کم شنوایان در ۱۰ سال گذشته است که ناتوانیهای ناشی از آن در نتیجه وقوع آن افزایش یافته است.