امام حسین (ع) نمی‌گذارد تو لنگ چیزی بمانی

به گزارش سایت خبری پرسون، آزاده آل‌ایوب، معروف به «خاله نرگس» مجری برنامه کودک تلویزیون درباره اولین آشنایی خود با نام امام حسین(ع) گفت: اولین آشنایی‌ام وقتی بود که نوزاد بودم و مادرم با یاد و محبت امام حسین(ع) به من شیرمی‌داد. فکر می‌کنم از آن زمان این حال حسینی در رگ‌های من جاری شد. وقتی بزرگتر شدم و به سنی رسیدم که اطرافم را درک می‌کردم، می‌توانستم اطرافم را بشناسم یا خاطره‌ای در ذهنم ثبت کنم؛ (چون دوران یک الی دو سالگی را معمولاً به یاد نمی‌آوریم) در مجالس امام حسین(ع) به ویژه در دهه محرم به همراه مادرم شرکت می‌کردم. روضه‌خوانی بود و دعای امن یجیب خوانده می‌شد. بعد از آن در یکسری از هیئت‌ها شرکت می‌کردم. صبح‌های پنجشنبه برای خواندن زیارت عاشورا می‌رفتیم و بعد صبحانه حسینی می‌خوردیم.

او درپاسخ به اینکه آیا در هیئت‌های عزاداری امام حسین(ع) مسئولیتی برعهده داشتی، توضیح داد: نه. چون همیشه دلم می‌خواست در روضه گم باشم. یعنی جایی است برایم که دلم نمی‌خواهم دیده شوم. دوست داشتم ناشناخته باشم. انگار که هنوز خودم را پیدا نکرده‌ام. همیشه انگار روحم در حین روضه خواندن پرواز می‌کرد و گوش دادن به ذکر مصیبت خیلی به من می‌چسبید. مهره اصلی نبودم و یک شرکت‌کننده ساده در هیئت‌های عزاداری بودم. همان‌طور که الان جلوی دوربین شما یک میهمان عادی برای امام حسین(ع) هستم.

آل‌ایوب در برنامه «نشان ارادت» درباره اولین سفرش به کربلا بیان کرد: همیشه آرزوی چیزی را داری و بعد از آرزو می‌خواهی تجربه کنی. طبق گفته‌های کسانی که به کربلا رفته بودند و برایم تعریف می‌کردند، همیشه تجسمی داشتم و برای خودم تصویرسازی می‌کردم که کربلا کجاست. وقتی پیش امام حسین(ع) بروی چه اتفاقی برای تو رخ می‌دهد. می‌دانید که وقتی تکیه‌گاهت در زندگی ائمه‌اند هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهند که در مشکلات زندگی غرق شوی و همه‌چیز موقتی می‌آید و می‌رود. امام حسین(ع) نمی‌گذارد تو لنگ چیزی بمانی. عصای دستت است. امام حسین(ع) نگاه، اندیشه، زبان، مسیر راهت، خواب و بیداری‌ات، دست و پا و راه تو می‌شود. شاید کمی غیرواقعی به نظربرسد اما اسلامی که امام حسین(ع) به من بخشید با فداکردن خودش، یتیم شدن حضرت رقیه (س)، از دست دادن علی اکبر(ع)، شکستن کمرش وقتی حضرت عباس(ع) را از دست داد، اسلامی است که می‌توانم رویش حساب کنم. می‌دانم اگر همه چیزم را فدای این اسلام کنم چیزی از دست نداده‌ام و تازه چیزی هم به دست آورده‌ام. من مفهوم مروت، معرفت و وفاداری را از امام حسین(ع) آموخته‌ام. او باعث شد من خودم را در همان روضه‌ها پیدا کنم و سوار سفینه نجات او شدم.

او درباره بازسازی حرم امام حسین(ع) گفت: با امام حسین (ع) و ائمه اطهار نفس می‌کشم و بنابراین لذت می‌برم که من و شما دست به دست هم می‌دهیم و این خانه را آبادتر می‌کنیم. آدم‌های زرنگ و هوشمند آدم‌هایی‌اند که دم پَر ائمه شوند. وقتی مالی را داری، هرچقدر که هست، تصمیم می‌گیری و دلت می‌خواهد زیاد شود و سود کنی در این مسیر خرج می‌کنی. ولو اینکه مبلغی که می‌دهی شاید یکی از سنگ‌های دیوار یا حرم نشود اما امام حسین(ع) همان را هم برایت جبران می‌کند. این کاری است که ماندنی و فناناپذیراست. دست مریزاد به کسی که فریب حرف‌های زمینی را نمی‌خورد و به حرف دلش گوش می‌کند. دل یعنی فطرت و فطرت یعنی خدا و عشق به ائمه.

این مجری برنامه کودک درباره قرآن و اینکه چرا بعضی به خودشان اجازه می‌دهند به آن توهین کنند، اظهارکرد: مثل این است که بگویید چرا شمر، شمر شد و چرا یزید و ابن ملجم یزید و این ملجم شدند. مگر خود ائمه نمی‌گویند لقمه ما را بخورید. لقمه عشق ائمه آدم را بزرگ می‌کند و هر لقمه‌ای غیر از این آدم را پست‌تر از حیوان می‌کند. فقط یک چیز خیالم را راحت می‌کند و اینکه خداوند در قرآن می‌فرماید من خودم از آن محافظت می‌کنم. قرآنی که رسول‌الله به ما هدیه داد با این کارها نه چیزی از ارزشش کم می‌شود و نه تحریف می‌شود. بنابراین کسانی که نمی‌خواهند نجات پیدا کنند همان‌هایی‌اند که عناد می‌ورزند. چون به گمانم امام حسین(ع) همه را نجات می‌دهد، جز کسانی که با او عناد ورزیده‌اند و با او دشمنی دارند. خود من هر روز همه آدم‌ها را می‌بخشم. سعی می‌کنم هر روز دلم را صاف و پاک کنم. فقط می‌گویم دشمن علی و آل علی را نمی‌بخشم. همیشه دادخواهی می‌کنم. شاکی و گله‌مند هستم و می‌خواهم روز قیامت مجازات شوند. چون من حق‌دار هستم. کسی که به کتب آسمانی، به ویژه قرآنی که به دست هیچ احدی نه تحریف می‌شود و نه سخیف، اهانت می‌کند و به آن عناد می‌بخشد را هرگز نمی‌بخشم.

آل‌ایوب بعد از اینکه تربت امام حسین(ع) و مقداری از آب سرداب حضرت عباس(ع) به او هدیه شد، گفت: خداوند را به تربت متبرک امام حسین(ع) قسم می‌دهم که هیچ‌وقت بند ناف عاشقی ما را با امام حسین(ع) پاره نکند. ما را از شفاعت، عنایت، کرامات و زیارتش تغذیه کند. امیدوارم همیشه سرسفره کرامات آنها بنشینیم و رزق و روزیِ این خاندان را بخوریم. امیدواریم آنچه که به ما می‌دهند خرج خودشان بکنیم و این زنجیره در این مسیر ادامه داشته باشند. من این هدیه را به فال نیک می‌گیرم و این نشان ارادت را نشانه‌ای از سمت ائمه می‌دانم که می‌گویند ما حواس‌مان به تو هست. هیچ‌وقت ناامید نشو. هرچه در زندگی‌ات هست بهترین است، وقتی با عطر و بوی امام حسین(ع) آمیخته می‌شود نه فاسدشدنی، نه از بین‌رفتنی و نه خراب‌کردنی است.

«نشان ارادت» به تهیه‌کنندگی پویان هدایتی در 30 قسمت 30 دقیقه‌ای از شبکه‌های دو و جام‌جم روی آنتن می‌رود.