به گزارش سایت خبری پرسون، امان الله قرائی مقدم در یادداشتی نوشت: جامعه شناسان بزرگ همواره از اهمیت نیروی انسانی در رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و... نام می‌برند. به اعتقاد آنها اگر کشوری درآمد ارزی مناسب، پول نفت و پیشرفته‌ترین صنایع را داشته باشد، اما نتواند نیروی انسانی به خصوص نیروی انسانی ماهر را درون خود رشد دهد، هرگز به رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی دست نخواهد یافت.
بر این اساس حتی اگر سازمانها نیز در این کشور توسعه یابند و مقررات و قوانین درستی هم وضع کنند، باید مردانی باشند که آن را اداره کنند.
در ماجرای نیروی انسانی، به خصوص نیروی انسانی ماهر کشورهای پیشرفته معمولا سرعت عمل داشته و این افراد را به سمت خود جذب می‌کنند. آلفرد مارشال برنده جایزه صلح نوبل می‌گوید اگر آموزش و پرورش شهری در طول 100 سال یک مخترع بپروراند، هزینه صدساله آینده خود را تامین کرده است!
معمولا دولتهای استعماری یک ریال برای این افراد خرج نمی‌کنند و هزینه سرانه پرورش آنها را که گاهی برای جامعه‌ای چون ما 200 میلیون تومان حداقل خرج برداشته است، مجانی با جذب این نیروها از آن خود می‌کنند. حالا این جذب نیرو یا از طریق مهاجرت صورت می‌گیرد و یا از طریق قاچاق این افراد که به خاطر بیکاری و سایر مسائل اجتماعی و اقتصادی ترک وطن می‌کنند. ما نیروی متخصص را تقدیم کشورهای پیشرفته می‌کنیم، اما از کشورهایی چون بنگلادش، پاکستان و عراق و... نیروی انسانی ساده از راه قاچاق انسان از مرز زاهدان و... جذب می‌کنیم.
افرادی که لابه لای بار کامیونها و خودروها جاسازی می‌شوند تا وارد کشور ما شوند و به مشاغل ساده روی بیاورند. ما نیروی ماهر و متخصص را به خاطر نبود امکانات مناسب به راحتی از دست می‌دهیم و نیروی کار بدون تخصص را جذب می‌نماییم. این مسئله به خاطر ساختار ناسالم و بیمار جامعه، نظام بوروکراسی و مدیریتی ماست که باید اصلاح شود.
منبع: آفتاب یزد
