به گزارش سایت خبری پرسون، این که محمدباقر قالیباف سودا و رؤیای ریاست‌جمهوری را در سر داشته و دارد، بر کسی پوشیده نیست و کاندیداتوری او در دوره‌های پیشین انتخابات ریاست جمهوری نیز گواه همین تمایل شدید است؛ هرچند که استقبال پایین مردم از کاندیداتوری او، سردار را به سمت بهارستان و نشستن بر کرسی پارلمان سوق داد.
جدال رئیس و نمایندگان مجلس
صندلی ریاست مجلس اما برای قالیباف دستاورد خاصی نداشت و بخش زیادی از وقت او درگیر جدال با نمایندگان و تسویه‌حساب‌های سیاسی پایداری‌ها گذشت؛ مانند ماجرای ماجرای سیسمونی گیت که در فروردین سال 1401 مطرح شد و به باور برخی - بویژه حامیان قالیباف - تسویه حساب پایداری‌چی‌ها با رئیس مجلس، آن هم در آستانه انتخابات هیأت رئیسه بود.
سیدصادق حسینی - روزنامه‌نگار - در توئیتی نوشته بود :«ماجرای سیسمونی‌گیت ناشی از رقابت درون‌اصولگرایی برای تضعیف قالیباف و احتمالا انتقام از او در موضوع صیانت است. حالا دیگر همه فهمیده‌اند درد اصولگرایان مردم و ساده‌زیستی و این‌ها نیست؛ مسأله‌شان قدرت و بهره‌مندی از همه سفره است.»
اما، دعوای یاران قالیباف و اعضای جبهه پایداری و به همین‌جا ختم نمی‌شود. حملات قالیباف به سوپرانقلابی‌ها، نامه‌های تند و تیز نمایندگان حامی او به تندروها درباره طرح حجاب و عفاف و انتقادات برخی نمایندگان از پادگانی اداره کردن مجلس، از دیگر حواشی قالیباف زیر سقف بهارستان است.
قالیباف به دنبال ائتلاف با لاریجانی؟
فروردین امسال و در روزهایی که اختلافات میان رئیس مجلس و برخی نمایندگان آشکار شده و همچنین قالیباف رودربایستی‌های خود با دولت را کنار زده بود و انتقادات صریحی را نسبت به آن بیان می‌کرد، ناگهان عکسی از دیدار مشترک او با سه تن از رؤسای سابق مجلس یعنی ناطق نوری، حداد عادل و علی لاریجانی منتشر شد و جرقه برخی گمانه‌زنی‌ها برای ائتلاف میان قالیباف و لاریجانی از همان جا زده شد. گرچه بعید است قالیباف که همواره رؤیای رئیس بودن را در سر پرورانده با فردی مانند لاریجانی که وزنی کمتر از قالیباف ندارد، تقسیم قدرت کند، اما برخی چنین ائتلافی را تنها را نجات اصولگرایی می‌دانند.
در همین رابطه روزنامه شرق نوشت: آنچه امروز در جریان راست در حال اتفاق‌افتادن است، این است که «راست میانه» (قالیباف و حداد) میزان قدرتشان مانند سابق نیست و برای ماندگاری در قدرت ناگزیر به همکاری با علی لاریجانی و بستن یک لیست مشترک هستند؛ لیستی که می‌تواند راست رادیکال را مهار کند، همچنان که در دو سال پایانی دوره احمدی‌نژاد پروژه مهار او کلید خورده بود. این قطب‌بندی سیاسی در حال شکل‌گیری است و به نظر می‌رسد اتفاقا تنها راه نجات جریان اصولگرایی از اینکه یکپارچه به زیر سلطه پایداری و «راست رادیکال» برود، همین ائتلاف باشد؛ ائتلافی میان «راست میانه و راست نو» با نقش‌آفرینی «حدادعادل، محمدباقر قالیباف و علی لاریجانی».
دورهمیِ افطاری بود، نه انتخاباتی
برخلاف برخی گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای، منصور حقیقت‌پور به عنوان یکی از نزدیکان علی لاریجانی، در گفت‌وگو با اکوایران، احتمال ائتلاف قالیباف و لاریجانی را تکذیب کرد و گفت که مذاکره‌ای هم در این رابطه صورت نگرفته است.
او گفت: «نمی‌دانم این تلاش‌های رسانه‌ای را چه کسی انجام می‌دهد، اما از طرف آقای لاریجانی می‌گویم که هیچ ائتلافی مطرح نیست. البته یک‌بار برای افطاری دور هم جمع شدند، ولی بحث ائتلاف انتخاباتی مطرح نیست.»
این چهره اصولگرا پا را فراتر گذاشت و گمانه‌زنی‌های جدی‌تر درمورد نسبت لاریجانی و انتخابات امسال را هم تکذیب کرد و گفت که «آقای لاریجانی گفته است که برای انتخابات مجلس نمی‌آید». البته همه می‌دانند که برای اصالت دادن به قطعیت این جمله حقیقت‌پور، هنوز خیلی زود است و در ماه‌های آینده سیب انتخابات چرخ‌های زیادی خواهد زد.
حقیقت‌پور به اکوایران گفت: «تاکنون مذاکره‌ای صورت نگرفته و ضرورتی برای ائتلاف بین این دو (لاریجانی و قالیباف) وجود ندارد.»
او با لحنی کنایه‌آمیز ادامه داد: «میان ماه ما تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است؛ بنابراین نباید این دو را با هم مقایسه کرد. دو پادشاه زیر سقف مجلس با هم نمی‌گنجند. آقای حدادعادل هم زمانی که آقای لاریجانی در مجلس نهم رئیس شد، در کف مجلس نشست.»
چهار سناریو برای لاریجانی
در راستای گمانه‌زنی‌های مختلف، روزنامه دنیای اقتصاد هم نوشته که چهار سناریو برای حضور یا عدم حضور لاریجانی در انتخابات مجلس دوازدهم، محتمل است.
سناریوی اول این است که لاریجانی ترجیح خواهد داد به‌جای ورود مستقیم به انتخابات، دست به تهیه لیست انتخاباتی از چهره‌های نزدیک به خود بزند و لیستی با حمایت خود را راهی مجلس دوازدهم کند.
سناریوی دومی که مطرح می‌شود، این است که علی لاریجانی انتخابات مجلس را به عنوان هدف اصلی خود در نظر گرفته باشد و سودای بازگشت قدرتمندانه به بهارستان را در سر بپروراند.
سناریوی سوم این است که علی لاریجانی از این پس همچون هاشمی رفسنجانی در پشت پرده سیاست فعالیت خواهد کرد و در نهایت، سناریوی چهارم می‌گوید که برخی معتقدند لاریجانی تا سال ۱۴۰۸ صبر خواهد کرد تا از ورای این صبر چندساله و سنجیدن شرایط آتی کشور، با دست پر قدم به کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری بگذارد.
