به گزارش سایت خبری پرسون، این روزنامه نوشت:
طی روز‌های اخیر آقای مهدی نصیری، مدیر مسئول پیشین روزنامه کیهان یک مطلب سه قسمتی با عنوان «آری من یک افراطی بودم» و یک مطلب با عنوان «حصر نجابت و شرافت» منتشر کردند.
آقای نصیری در یکی دو سال اخیر تقریباً هیچ نوشته‌شان بدون تعریض یا تصریح علیه شخص رهبر انقلاب نبوده است. گویی که مأموریت اصلی ایشان حمله به آیت‌الله خامنه‌ای است و بس! بگذریم از یکی دو باری که صریحاً نسبت به رهبر عزیز انقلاب فحاشی کردند و البته با توجه به بازتاب منفی گسترده‌ای که حتی از کامنت‌نویسان هوادار خود گرفتند از آن فحاشی عذرخواهی کردند. این موضع‌گیری‌ها تا آنجا پیش رفت که نه فقط از سوی نیرو‌های ارزشی و انقلابی که حتی از سوی اصلاح‌طلبان هم مورد ملامت قرار گرفت، به‌طوری که وقتی آقای نصیری در عید فطر اخیر به تبریک‌گویی آقای خاتمی می‌رود، آقای ابطحی صریحاً به او می‌گوید تو دیگر داری خیلی تند می‌روی!
آقای نصیری در این نوشته‌ها تصریح کرده است که:
۱. رهبر انقلاب در اردیبهشت ۱۳۶۹ و دادن حکم انتصاب به آقای نصیری از او با عنوان «جوان فاضل و انقلابی» یاد کرده و در اولین دیدار بعد از مدیرمسئولی وقتی نصیری جوان از رهبر انقلاب می‌پرسد روزنامه را چگونه اداره کند، آقای خامنه‌ای به ایشان می‌گوید: «من به تشخیص تو اطمینان دارم؛ هر چه را حق تشخیص دادی، به همان عمل کن.»، «من ظرف چهار سال شاید حتی یک بار هم چیزی را نپرسیدم و هر آنچه درست تشخیص می‌دادم، عمل می‌کردم. البته سالی یکی دو بار از سوی رهبری تذکراتی داده می‌شد.»
آقای نصیری پس از آوردن این موارد، نتیجه می‌گیرد که پس مسئولیت همه افراطی‌گری‌های آن دوران من به شخص آقای خامنه‌ای برمی‌گردد!
نه آقای نصیری! نه آن موارد افراطی‌گری‌هایتان ربطی به رهبر انقلاب دارد و نه آن پایمردی‌هایتان بر اصول و ارزش‌های انقلابی. بهترین نتیجه‌گیری که می‌توان از این داده‌ها داشت این است که رهبر انقلاب به یک «جوان انقلابی» اعتماد کرده و به او اختیار و گستره عمل داده تا تمام ابتکار خود را به عرصه بیاورد و از تمام توان و فکر خود استفاده کند. به‌خصوص که تصریح کرده‌اید در ظرف سه چهار سال دیگر چیزی از رهبر انقلاب نپرسیدید و ایشان هم کلاً در این مدت سه‌چهار «تذکر» بیشتر به شما ندادند. اتفاقاً این رفتار شایسته را خود شما نسبت به دیگرانی که شما به کیهان آوردید داشتید.
آقا از برخی مواضع شما رضایت نداشت، اما با «سعۀ صدر» برخورد می‌کرد و تذکر نمی‌داد. الان این سعه صدر رهبری، نقطه منفی ایشان است یا نقطه مثبت؟ اگر نقطه مثبت است که نتیجه‌گیری خودتان را زیر سؤال برده‌اید و اگر منفی است پس چرا الان نظام را به سعه صدر بیشتر با مخالفان و حتی براندازان دعوت می‌کنید؟
موضوعی که در این میان کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، این است که این سعه صدر و اعتماد و شیوه رفتار رهبری اختصاصی به آقای نصیری نداشته است.مگر همین رفتار را رهبر انقلاب با نماینده دیگرشان در روزنامه دیگر نداشته‌اند؟ مگر در روزنامه اطلاعات هم آقا همین مقدار اعتماد و گستره عمل را به آقای دعایی نداده بودند؟ نمی‌شود که رهبر انقلاب هم مسئول مواضع اینچنینی کیهان باشند و هم مواضع آنچنانی اطلاعات! این‌ها که نماینده رهبر انقلاب بودند، مگر ایشان خودشان صاحب امتیاز روزنامه جمهوری اسلامی نیستند؟ آیا مواضع آقای مسیح مهاجری همان مواضع اعلامی و ترسیمی رهبر انقلاب است یا گاهی ده‌ها درجه با آن تفاوت دارد؟ آیا می‌توان گفت مسئولیت همه مواضع آقای مهاجری هم با آیت‌الله خامنه‌ای است؟
