به گزارش سایت خبری پرسون، و به نقل از ساینس الرت، به تازگی سیاره‌ای کشف شده که تقریبا به اندازه زمین است و به دور ستاره‌ای کوچک می‌گردد و نسبتا به ما نزدیک است. این سیاره «K۲-۴۱۵b» نامیده می‌شود، 72 سال نوری از ما فاصله دارد و شباهت‌ها (و تفاوت‌های) آن با دنیای خودمان ممکن است تا حدودی چگونگی شکل‌گیری و تکامل سیارات زمین‌مانند به روش‌های مختلف، در سیستم‌هایی بسیار متفاوت از سیارات ما را روشن کند.
یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان به رهبری ترویاکی هیرانو از مرکز اختربیولوژی در ژاپن می‌نویسد: «سیاره‌های کوچک اطراف کوتوله‌های سرخ یا نوع «M» آزمایشگاه خوبی برای کشف تنوع جوی سیارات سنگی و شرایطی هستند که در آن یک سیاره زمینی قابل سکونت می‌تواند وجود داشته باشد. سیاره «K۲-۴۱۵» هدفی برای مشاهدات بعدی، از جمله تحقیق روی سرعت شعاعی و طیف‌سنجی خواهد بود.»
این تحقیق برای انتشار در مجله «Astronomical» پذیرفته شده است و در سایت «preprint arXiv» موجود است. کهکشان راه شیری بسیار بزرگ است و جهان‌های جالب زیادی در آن وجود دارد و بشر در آرزوی رسیدن به پرسش‌های دیرینه‌اش مدام در آن در حال جست‌وجو است. اینکه چرا ما اینجا هستیم و چگونه اینجاییم و آیا جای دیگری امکان حیات وجود دارد؟
از آنجایی که زمین تنها جایی در کیهان است که ما می‌دانیم حیات در آن پدیدار شده، یکی از ابزارهایی که می‌تواند به ما در یافتن پاسخ‌ها کمک کند، سیارات فراخورشیدی شبیه به زمین است. سیاراتی که از نظر اندازه، ترکیب مواد، دما و جرم و احتمالا مدل سیستم سیاره‌ای شباهت دارند.
بهترین سیارات فراخورشیدی برای شروع این تحقیق، دنیاهای کوچکی به اندازه زمین هستند که به دور ستارگان کوچک نسبتا نزدیک، به‌گونه‌ای می‌چرخند که از بین ما و ستاره عبور می‌کنند. وقتی سیاره فراخورشیدی از مقابل ستاره‌اش عبور می‌کند، کسری از نور ستاره از جو عبور می‌گذرد و برخی از طول موج‌های طیف توسط عناصر موجود در جو جذب یا تقویت می‌شود.
در اطراف ستارگان کوچکتر، کم نورتر و سردتر مانند کوتوله‌های سرخ، منطقه دارای دمای قابل سکونت بسیار نزدیکتر از ستاره‌ای مانند خورشید است. این به این معنی است که دوره مداری کوتاه‌تر است، بنابراین بسیاری از گذرها را می‌توان ثبت کرد و داده‌ها را جمع‌آوری کرد. بدیهی است که ستارگان نزدیکتر روشن‌تر به نظر می‌رسند و این مشاهدات را برای ما آسان‌تر می‌کند.
با این حال یافتن سیارات فراخورشیدی کوچک نسبت به سیارات بزرگ سخت‌تر است. در فاصله ۱۰۰ سال نوری از منظومه شمسی، تنها ۱۴ سیاره فراخورشیدی کوچکتر از ۱.۲۵ برابر شعاع زمین در حال چرخش به دور ستارگان کوتوله سرخ - از جمله تمام ۷ جهان در منظومه «TRAPPIST-۱» - یافت شده است.
شعاع سیاره فراخورشیدی «K۲-۴۱۵b» تقریبا ۱.۰۱۵ برابر شعاع زمین است و به دور یکی از کوچکترین ستاره‌های کوتوله سرخ که میزبان جهانی به اندازه زمین است، می‌چرخد. جرم ستاره «K۲-۴۱۵» تنها ۱۶ درصد جرم خورشید است.
این سیاره فراخورشیدی برای اولین بار در سال ۲۰۱۷ در داده‌های تلسکوپ شکار سیاره کپلر مشاهده شد که اکنون بازنشسته شده، است و همچنین در داده‌های جانشین کپلر، تس (TESS) هم ظاهر شد.
گرچه اندازه این سیاره فراخورشیدی تقریبا به اندازه زمین است، اما جرم آن بسیار بیشتر و تقریبا سه برابر جرم زمین و از سیاره ما چگال‌تر است. این سیاره در مقایسه زمین و خورشید، بسیار به ستاره‌اش نزدیکتر است: دوره مداری آن فقط چهار روز است. درست است که منطقه قابل سکونت یک ستاره کوتوله سرخ می‌تواند بسیار نزدیکتر از منطقه قابل سکونت خورشید باشد، اما این فاصله حتی برای یک کوتوله سرخ هم کم است. با این حال، این سیاره درست در حاشیه منطقه قابل سکونت قرار دارد و این یعنی هنوز جایی برای بررسی بیشتر وجود دارد.
اگرچه بعید است در «K۲-۴۱۵b» نشانه‌هایی از حیات پیدا کنیم، اما این سیستم یک هدف عالی برای توصیف اتمسفر سیارات فراخورشیدی و بررسی‌های بعدی به دنبال جهان‌های پنهان و بالقوه میزبان حیات است.