به گزارش سایت خبری پرسون، سیمون تیزدال در گاردین نوشت: امسال، سال خوبی برای سرپوش گذاشتن بر خبر‌های ناگوار و وقایع ناخوشایند در جهان بود. تعدادی از دیکتاتورها، قاتلان مختلف و رژیم‌های سرکوبگر یا ضد دموکراتیک می‌توانند شهادت دهند، که واقعا اینگونه بود. برای نام بردن از چند منطقه بحرانی که خشونت فاحش و بدبختی تسکین ناپذیر در آن‌ها توجه بین المللی ناچیزی را به خود جلب کرد، می‌توان به میانمار، یمن، مالی، نیکاراگوئه، جمهوری دموکراتیک کنگو، سومالی و افغانستان اشاره کرد.
در ادامه این مطلب آمده است: دلیل اصلی این چشم فروبستن بر فجایع جهانی در ۲۰۲۲، جنک اوکراین، بزرگترین درگیری اروپا از سال ۱۹۴۵ است. ولی این بدان معنا نیست که اگر این جنگ نبود، تیگرای اتیوپی یا گواتمالای جنگ زده و غرق در فساد، تیتر اخبار جهانی می‌شدند. حقیقت تلخ: غرب به درگیری‌های کشور‌های در حال توسعه، علاقه چندانی ندارد.
مساله اوکراین، همانطور که از اروپا و آمریکای شمالی دیده می‌شود و بر دیگر بحران‌های راهبردی و بشردوستانه غلبه کرده است، توجه سیاسی و رسانه ای، کمک و تلاش‌های بشردوستانه را نیز در انحصار خود درآورده است.
با این حال، سایر بحران‌های بین‌المللی جاری یا در شرف وقوع، توجه و منابع بیشتری را در سال ۲۰۲۳ طلب خواهند کرد. به ویژه نادیده گرفتن سه میدان نبرد ژئوپلیتیکی، ممکن است سخت‌تر باشد: رفتار سلطه‌جویانه چین در شرق آسیا، باتلاق خاورمیانه، و تنش‌های آمریکا و اروپا.
اینکه آیا رویداد‌های خارجی و تغییر اولویت‌ها در نهایت توانایی اوکراین برای مقاومت در برابر روسیه را تضعیف می‌کند یا خیر، درحال حاضر نامشخص است. مطمئناً ولادیمیر پوتین امیدوار است که اینگونه باشد. اوکراینی‌ها با تمام شجاعت تحسین برانگیزشان، در حالی وارد دومین ستل جنگ می‌شوند که بیش از هر زمان دیگری به حمایت بی دریغ غربی‌ها و عمدتاً ایالات متحده، وابسته هستند
