به گزارش سایت خبری پرسون، «رافائل گروسی»، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مصاحبه‌ای با سی ان ان اظهار کرد: «کنار گذاشتن تحقیقات کاری نیست که آژانس بین المللی انرژی اتمی انجام دهد.»
او با طرح این نکته که کلید این کار آسان است افزود:« آیا ایران با ما همکاری خواهد کرد؟» گروسی پیشتر نیز اظهارات مشابهی داشته که با واکنش مقامات ذی‌ربط درکشورمان روبرو شده است.
این بار نیز «محمد اسلامی»، رئیس سازمان انرژی اتمی با واکنشی تند نسبت به ادعاهای سیاسی گروسی گفت: « موارد ادعایی و مدارک ادعایی ساخته و پرداخته ضد انقلاب و رژیم صهیونیستی است و بارها جوابش را گرفته‌اند. کلیه فعالیت‌های هسته‌ای ایران، طبق ضوابط پادمان انجام می‌شود.»
او با نادیده گرفتن همکاری‌های نزدیک ایران با آژانس و دسترسی‌هایی که صرفاً بر اساس حسن نیت ایران به بازرسان آژانس داده شده با ادبیاتی که ماهیت آن تلاش برای اخذ اقرار اجباری است، همچنان با استناد بر مدارکی غیر مستدل و غیر حقوقی که منشاء آن رژیمی تروریست و ناقض همه قواعد بین‌المللی است بر ادعاهای سیاسی خود اصرار می‌کند.
متأسفانه مدیر کل آژانس سال‌هاست که با خارج شدن از جایگاه حقوقی خود که لازمه حفظ آن بی‌طرفی و رفتار غیر سیاسی است حتی از رعایت ظواهر امر نیز اجتناب دارد و کاملاً بازیگری در جبهه معاندین ایران را پذیرفته است.
مدیر کل آژانس بدون اشاره به منابع گزارش‌هایی که آنها را به عنوان اسناد متقن، مفروض می‌داند با تعصب سیاسی و جانبداری از منافع رژیمی که هیچ رابطه حقوقی با آژانس ندارد و به وضوح اعلام می‌کند که مصوبات بین‌المللی برایش پشیزی ارزش ندارد، برای محکوم کردن یک عضو متعهد در آژانس تلاش می کند.
گروسی اخیرا با استفاده از ادبیاتی غیر حرفه‌ای عنوان کرد:« ایران باید مکان‌هایی را که بر اساس اسناد او مشکوک به آلودگی اورانیم است معرفی و اجازه بازرسی دهد.»
گروسی دسترسی به افراد و مکان‌ها را با درخواست « معرفی» از سوی ایران همراه کرده و روشنگری و شفاف‌سازی را منوط به معرفی اشخاص و مکان‌هایی از سوی ایران نموده است!
به دیگر سخن درخواست غیر حقوقی گروسی از ایران با استناد به مدارکی مخدوش و غیر معتبر، اجبار به اقرار است که نه از نظر فنی جایگاه قابل اعتنایی و نه از منظر حقوقی می‌توان به آن وقعی نهاد.
مدیر کل آژانس در اظهارات اخیر خود به نکته‌ای بسیار قابل تأمل اشاره و گفته است:« این ایده که به صورت سیاسی کارمان را متوقف کنیم برایمان قابل قبول نیست.»
این درحالی است که مدارک مورد ادعای او چنانچه پیشتر توضیح داده شد از هیچ پشتوانه فنی و حقوقی برخوردار نیست و صرفاً منشاء سیاسی دارد و شاید از همین رو است که با اتخاذ رویکرد فرار به جلو در حال زمینه چینی برای برائت جستن از اتهامی است که متوجه رفتار سیاسی او خواهد شد.
رافائل گروسی همچنین ادعا کرده: «تاکنون ایران جواب‌های فنی معتبری برای منشاء بسیاری از آثار اورانیوم نداده است.» او با استناد به تصاویر ماهواره‌ای تجاری تأکید می‌کند که وضعیت فعلی مناطق یاد شده با شرایط گذشته آن مغایرت دارد.
معلوم نیست چرا او عدم تطابق عکس‌های ماهواره‌ای با واقعیات را حتی در حد تردید به اسناد مورد اشاره جدی تلقی نمی‌کند. درحالی‌که خرابکاری انسانی در محلی که هیچ نشانه‌ای از تأسیسات در آن نیست محتمل‌تر از گزارشات متکی بر رویکردهای خصمانه است.
به نظر می‌رسد رافائل گروسی در ایفای نقش مخالفت با توافق احتمالی باید جانب احتیاط را مراعات کند و زندگی حرفه‌ای خود را فدای رژیمی نکند که به صراحت اعلام می‌کند: «به هیچ یک از محدودیت‌هایی ناشی از توافق متعهد نیست و تمامی ابزار خود را برای جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران به کار می‌گیرد.»
