به گزارش سایت خبری پرسون، در حال حاضر خوزستان سه تیم در لیگ یک و سه تیم در لیگ برتر فوتبال دارد و می توان گفت تنها ورزشگاه شهدای فولاد به صورت نسبی آماده است (زمین چمن آن با مشکلاتی مواجه است) و حتی ورزشگاه شهید بهنام محمدی مسجدسیلمان در حالی که شب گذشته پذیرای بازی دو تیم نفت و مس کرمان بود، آماده میزبانی نیست؛ این ورزشگاه به دلیل قطعی برق دو برج نوری از دقیقه ۵۸ این دیدار، با نبود نور لازم مواجه بشد تا حدی که نشست خبری سرمربیان دو تیم در حالی که در تمام فوتبال دنیا عرف به برگزاری آن است، برگزار نشد.
از نکات قابل تامل این است در حالی فصل جدید لیگ دسته یک کشور در آستانه آغاز است که تکلیف میزبانی سه تیم خوزستانی در این رقابت ها نامشخص است؛ استقلال ملاثانی (پرسپولیس خوزستان) ورزشگاهی دارد که مسئولان خوزستانی دو فصل است که قول بازسازی آن را داده اند، استقلال خوزستان ورزشگاهی ندارد و تیم خلیج بندرماهشهر نیز ورزشگاهش باید بازسازی شود اما اسیر وعده ها است.
بر این اساس حتی اگر ورزشگاه غدیر اهواز که برای بازسازی به گروه ملی سپرده شده تا استقلال خورستان بازی های خانگی اش را در آن برگزار کند تا شروع لیگ یک آماده شود، بازهم دو تیم استقلال ملاثانی و خلیج فارس ماهشهر به دلیل نبود ورزشگاه و زمین چمن مناسب سردرگم و خانه به دوش هستند چون باتوجه به آغاز لیگ برتر، مطمئنا تیم های لیگ برتری خوزستان نیز به راحتی نمی توانند ورزشگاه های نسبتا آماده خود را در اختیار تیم های لیگ یکی بگذارند. ضمن این که هنوز ورزشگاه تختی آبادان نیز آماده میزبانی بازی های تیم نفت نشده است و در حال بازسازی آن هستند و ورزشگاه تختی اهواز هم همچنان در حال بازسازی است.
اما چرا باید مهد فوتبال ایران با داشتن ۶ تیم تنها در لیگ یک و لیگ برتر، از داشتن چند وزرشگاه مدرن محروم باشد و سرمایه‌های ملی آن مثل ورزشگاه‌های غدیر، تختی اهواز، تختی آبادان و ورزشگاه ماهشهر شرایط خوبی نداشته باشند و ورزشگاه نفت و گاز اروندان و ۵ مهر آبادان به نوعی از رده خارج شده باشند و سال ها نیز قول آماده سازی ورزشگاه مجدیان دزفول را بدهند؟
متولیان ورزش خوزستان باید در این شرایط به فکر راه چاره ای برای وضعیت حاد تیم های فوتبالی استانی باشند که لقب یکی از پرطرفدارترین هواداران متعصب فوتبال را نیز با خود به یدک می کشد.
نباید شرایط استان فوتبال خیز خوزستان به صورتی باشد که تیم های آن لیگی برتری و لیگ یکی آن، هنوز مسابقات شروع نشده کاسه چه کنم چه کنم به دست بگیرند یا مثل فصل گذشته استقلال خوزستان در نهایت تصمیم بگیرند در خرم آباد از حریفان خود میزبانی کنند. موضوعی که در شان این سرزمین فوتبالی نیست.
پس اگر متولیان ورزش خوزستان، معتقدند که با ۹۰ دقیقه فوتبال می توانند از خیلی از آسیب ها اجتماعی در بین جوانان جلوگیری کنند، باید خوب تر نیز بدانند که به واسطه ۶ تیم لیگ یکی و لیگ برتری تا چه اندازه خواهند توانست در تاثیرگزاری سلامت جسمی، روحی و کمک به کاهش آسیب های اجتماعی گام به جلو بردارند. پس در این بین نقش مدیرکل ورزش خوزستان و استاندار برای ساماندهی به وضعیت ورزش استان از جمله پیدا کردن چرایی نبود زمین فوتبال و ورزشگاه در مهد فوتبال ایران، پررنگ است.
