به گزارش سایت خبری پرسون، مهدی عظیمی میرآبادی در یادداشتی نوشت: در جایی گفته بودم که سینمای سالنی، مدتهاست در حالت مرگ مغزی به سر میبرد و تنها به زور دستگاه زنده است. اینک با استدلال زیر معتقدم که سینمای سالنی! (در مقابل سینمای غیر سالنی) قطعا مرده است و تنها تغییر روشها و روندهاست که میتواند این سینما را نجات دهد.
متأسفانه، همانگونه که در هنگام دریافت حکم مسئولیت رییس جدید سازمان سینمایی کشور در دولت سیزدهم (برادر عزیزم محمد خزاعی) برای او نوشتم و برای ثبت در تاریخ منتشر کردم، سینمایی را که به قول مقام معظم رهبری میتواند تا حد زیادی کلید پیشرفت کشور را در اختیار داشته باشد، به خاطر پرداختن به امور روزمره و کم ارزش، و افتادن در چاه (چالش) پروانه ساخت، پروانه نمایش، و امور صنوف؛ از پرواز سیمرغ بلندپرواز مدیریت امور سینمایی و سمعی و بصری کشور همچنان که در دوران مدیران قبلی برای رسیدن سینمای جمهوری اسلامی در تراز تمدناسلامی مانده است، کمافیالسابق باز خواهد ماند و چه خوب است، اکنون این وزنههای بیمنطق و مانع از پای سینمای کشور باز شود و سینما به حق پیشرفت کند و در جایگاه درست و اصولی خویش بنشیند. اما متأسفانه در همچنان بر همان پاشنهای میچرخد که پیش از این به شدت کشور را دچار آسیب کرده است.
لطفا به موارد زیر عنایت بفرمایید:
1. طبق گزارش سازمان سینمایی کشور در سال 1397 تعداد صندلی‌های سینماهای کل کشور تا آن تاریخ ۱۵۷ هزار و ۷۰۷تا بوده است.
2. طبق استانداردی که در ایران رعایت میشود، برای هر صندلی ۳۵مترمربع فضا لازم است که شما سالن و محل استقرار صندلی و لابی و سرویسها و بخش اداری و آپارتخانه و راهپلهها و…میشود.
3. بر اساس اطلاعات فوق، مساحت کل سینماهای کشور اعم از عرصه و اعیان و... حدود ۵ و نیم میلیون مترمربع تخمین زده میشود.
4. اگر با توجه به هزینه املاک و با عنایت به کاربری فرهنگی زمین و ملک آن، قیمت متوسط هر مترمربع سینمای ساخته شده و قابل بهره بردای در کل کشور (از بالاشهر تهران و پردیسها گرفته تا سیستان و...) برای سال ۱۴۰۱ تقریباً ۱۰ میلیون تومن در نظر گرفته شود...
5. سرمایه ثابت مجموعه سینماهای کشور از نظر ملک و ساختمان و غیره حدود ۵۵ هزار میلیارد تومان خواهد شد.
6. اگر درآمد این سرمایه، با فرض حداقل سود بانکی سالانه ۱۵درصد محاسبه شود، رقمی حدودا ۸۲۸۰ میلیارد تومان در سالرا مشخص میکند.
7. بر اساس مقررات مربوط به درآمد حاصل از اکران فیلم در سینما، 50% میزان فروش در گیشه متعلق به آن سالن سینما خواهد بود. پس اگر مجموعه سینمای کشور بخواهد «فقط» به اندازه سود حداقلی بانک، درآمد داشته باشد، باید ۱۶ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان در گیشه بفروشد که نصف آن مساوی است با سود 15 درصدی سرمایه فوق...
فروش کل سال
(میلیون تومان)
فروش گیشهنسبت درآمد سینما
(برابر)
درآمد معادل سود بانکی
(میلیون تومان)
سود حداقلی بانکی
(درصد)
جمع سرمایه ملک
(میلیون تومان)
بهای متوسط ملک
(تومان)
فضای استاندارد
(متر مربع)
تعداد صندلی ها
(عدد)
=
×
=
×
=
×
×
16.560.285
2
5/8.280.142
15%
55.200.950
10.000.000
35
157.717
8. چه راهی برای رسیدن به این درآمد هست؟ اگر بتوانیم همان تعداد صندلی سال ۱۳۹۷ را در تمام ۳۵۰ روز سال و هر روز سه سانس پر کنیم ، جمعاً ۱۶۷ میلیون نفر تماشاگر را شامل خواهد شد.
9. درآمد فرضی معادل فروش کل سال را که بالغ بر ۱۶ هزار و ۶۰۰میلیارد تومان میشود بر تعداد حداکثری تماشاگر تقسیم کیکنیم.
10. بهای متوسط هر قطعه بلیط۱۰۰ هزار تومان خواهد شد.
بهای متوسط بلیط
تعداد تماشاگر حداکثری در سال
(عدد)
فروش کل سال
(میلیون تومان)
تعداد تماشاگر حداکثری در سال
(عدد)
تعداد روز نمایش در سال (عدد)
تعداد سانس های نمایش (عدد)
تعداد صندلی ها
(عدد)
=
÷
=
×
×
100.000
165.602.850
16.560.285
165.602.850
350
3
157.717
11. با این حساب یک سالن 100 نفره در هر ماه 437.5 میلیون تومن در ماه درآمد خواهد داشت.
12. بر اساس اعلام رییس سازمان سینمایی، هر سینما ماهیانه حداقل 700 میلیون تومان هزینه (شامل دستمزدها، آب، برق، گاز، تلفن، اداره، فنی، استهلاک، تعمیر و نگهداری و توسعه، و…) دارد. یعنی 1.6 برابر حداکثر درآمد مذکور در بالا…
13. در سال جاری، متوسط نرخ بهای بلیط 33 هزار تومان تعیین شده که سینماها مجبور شده اند برای فروش حداقلی، در برخی سانسها آن را به صورت 50 درصدی عرضه نمایند.
14. در هر سال، حدود 100 فیلم برای نمایش در سینما ساخته میشود.
15. برای رسیدن به حداقل موصوف، هر فیلم باید به طور متوسط حدود 165میلیاردتومان بفروشد.
16. تعداد فیلمهای سینمایی موفق! در گیشه به سختی به تعداد انگشتان دو دست میرسد.
17. پرفروشترین فیلم سینمای سال جاری حدود 60 میلیارد تومان فروخته است.
حالا چند سؤال:
1- آیا این درآمد قابل حصول است؟ قطعا خیر
2- آیا توان اقتصادی مردم میتواند بلیط صدهزارتومانی را بپذیرد؟ قطعا خیر
3- آیا کیفیت و محتوای فیلمها توان جذب مردم را در شکل حداکثری آن به سینما دارند؟ قطعا خیر
4- آیا سینماها، محل دیگری از جنس سینما و فرهنگ برای درآمد و رفع نیازهای مرتبط با اداره خود دارند؟ قطعا خیر
5- آیا چنین تصوری، شدنی است که در وضعیت موجود تمام سالن هایسینمای کشور، بدون یک صندلی خالی، در تمام روزهای سال پر باشند؟! قطعاً خیر
6- بر فرض محال اگر چنین تصوری، به عمل برسد؛ آیا درآمد ناشی از آن کفاف حداقلی هزینههای سینماها را میدهد؟ قطعا خیر
اما… چند سؤال دیگر:
1) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در بخش پروانه ساخت در مدیریت سینمای کشور کجاست؟ سینمای سالنی
2) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در بخش پروانه نمایش در مدیریت سینمای کشور کجاست؟ سینمای سالنی
3) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در بخش صنوف و خانه سینما در کجاست؟ سینمای سالنی
4) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در ماجراهای مربوط سلبریتیها در کجاست؟ سینمای سالنی
5) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در خصوص باندهای مافیایی اکرانو نمایش در کجاست؟ سینمای سالنی
6) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در خصوص هزینههای سرسامآور تولید در کجاست؟ سینمای سالنی
7) منشاء مشکلات و چالشهای موجود در ماجراهای مربوط جشنوارههای خارجی در کجاست؟ سینمای سالنی
8) و صدها درد دیگر…
9) چه کسی از این سینما راضی است؟ تهیهکنندهها؟ سینمادارها؟ مدیران؟ مردم؟ متدینین؟ خانوادههای معظم شهدا و ایثارگران؟ اهالی سینما؟ حوزههای علمیه؟ انقلابیون؟ غیرانقلابیها؟ مجلس؟ دولت؟ قوه قضاییه؟ نیروهای امنیتی؟… هیچ کس!
پس راهکار چیست؟
قبل از هر چیز، تصمیمگیرندگان و مسئولین سازمان سینمایی و بالاتر از آن، باید بپذیرند که این زخم کهنه و چرکین با روزمرگی و علاجهای مسکّنگونه نه تنها درمان نخواهد شد، بلکه هر چه میگذرد این سرطان بدخیمتر خواهد شد تا کل وجود سینمای کشور را در بر خواهد گرفت که نتیجهاش بخشیدن عطای سینما به لقایش خواهد شد.
پس از این پذیرش است که به صورت دقیق و برنامهریزی شدهای باید راهکارهای بسیار زیادی که هست را مورد بررسی و مطالعه قرار داد و بهترینها، کمهزینهترینها، پرمنفعتترینها، و آسانترینها را به ترتیب بکار بست و سینمای کشور را از این چاه ویل نجات داد.
ان شاءالله
