به گزارش سایت خبری پرسون، «محیا دهقانی» سال ها خاک صحنه خورده و تاکنون در سریال های متعددی به نقش ها جان بخشیده است. او در فصل 2 سریال «نجلا» جایگزین «سارا رسول زاده» بازیگر همین نقش شد و مخاطب ارتباط خوبی با او برقرار کرد.
وی درباره چگونگی انتخابش برای ایفای نقش نجلا می گوید: مشغول بازی در سریال «هم سایه» بودم که قبلاً آقای «تقیانی پور» کارگردانش بود و به خاطر ساخت «نجلا۲» از آن کار بیرون آمد. من هم زمان در 2 سریال «هم سایه» و «خودخواسته» مشغول بازی بودم و اواخر فیلم برداری سریال «هم سایه» بود که با من تماس گرفتند تا برای بازی در نقش نجلا بروم و زمان من تا این که برای این نقش قرارداد بستم خیلی کوتاه بود، یعنی کمتر از یک هفته و تنها فرصتی که از کارگردان گرفتم این بود که حداقل اجازه دهد یک ساعت فکر کنم که این نقش را بپذیرم یا خیر چون به هر حال مردم اندکی از این لحاظ که بخواهم نقش بازیگر دیگری را بپذیرم و جایگزین شوم، واکنش نشان می دهند. البته در فیلم جوکر این اتفاق افتاد و بازیگر جایگزین جوکر جایزه اسکار گرفت، معتقدم زیبایی هنر مالکیت ندارد و قرار نیست وقتی بازیگری یک نقش را بازی می کند تا ابد آن نقش را بازی کند و زمانی که پیشنهاد دادند، دو دوتا چهارتا کردم و با خودم گفتم در نهایت یک بازیگر دیگر باید این نقش را بازی کند و ترجیح دادم آن را انتخاب کنم و این مسیر پر پیچ و خم را بگذرانم.
«محیا دهقانی» به طراحی شخصیت نجلا در رسیدن به آن هم اشاره می کند و توضیح می دهد: سعی کردم در هر سکانس زندگی کنم و یک نجلای تک بعدی را نشان ندهم و این شخصیت را سوای خواسته کارگردان و فیلم نامه، در درون خودم به وجود آورم، یعنی اگر نجلا قرار است مادری کند مسئولیت اش را به درستی انجام دهد و زمانی که مسئولیت پرستاری دارد به نحو احسن آن را انجام دهد یعنی سعی کردم نجلا را جوری بازی کنم که سکانسی تکراری نباشد. شاید یک خط تسبیح وجود داشته باشد ولی سعی کردم دانه هایش را متفاوت از نظر اجرا بگذارم، به طور مثال آن قدر شرایط سختی برای نجلا اتفاق می افتاد مثل از دست دادن فرزندش، عشق اش و پدرش که این شخصیت راه نفس کشیدن نداشت. من 10 ماه برای این نقش گریه کردم و واقعاً احساس می کردم یک سال از جنگ را تجربه می کنم.
وی درباره چالش های بازی در نقش نجلا توضیح می دهد: برای این نقش کارگردان از من پرسید که نجلای یک را دیده ام یا خیر و من پاسخ دادم که ندیده ام و از آقای «تقیانی پور» و نویسنده خواستم که نجلای یک را اصلاً نبینم، چون دوست نداشتم که ادامه آن کاراکتر را بازی کنم، هر بازیگری حس و حال خودش را دارد و دوست داشتم وقتی مخاطب با آدم دیگری مواجه می‌شود، این تغییر را احساس کند و تنها چیزی که اتفاق افتاد این بود که به دلیل کمبود زمان برای لهجه جنوبی از من خواسته شد که فقط روابط نجلا و آدم ها را در بیاورم . اصلاً دوست ندارم نقشی را بازی کنم که کپی شده باشد یا خودم از آن لذت نبرم و دوست دارم آن نقش را خودم خلق کنم و خودم به نقش برسم.
به گفته وی در کنار فیلم نامه خوب، ما به شدت کارگردان خلاقی داشتیم یعنی اگر خلاقیت آقای «تقیانی پور» نبود خیلی از اتفاق ها در اجرا در نمی آمد. برخی کارگردان‌ها می‌خواهند فقط کارگردانی کنند ولی آقای «تقیانی پور» دست بازیگر را جلوی دوربین برای خلق شخصیت باز می گذارد و این یکی از اتفاق های مهمی است که در فرمت اجرایی ما افتاد و کارگردان بلد بود که چگونه از یک بازیگر بازی بگیرد. واقعاً جمع کردن چنین سریالی با چنین شرایط اجرایی، سخت بود.
با نجلا استعداد درونم را به نمایش گذاشتم
وی می افزاید: قطعاً نجلا جایگاه خوبی در کارنامه ام دارد چون به عنوان یک بازیگر موقعیت خوبی برایم بود تا استعداد درونم را به نمایش بگذارم و موقعیتی برایم فراهم شد تا خود واقعی ام را در بازیگری نشان دهم. من از سال ۸۹ تاکنون در نقش‌های متعددی بازی کردم اما این فرصت به من داده نشده بود که آن چنان که دلم می خواهد خودم را نشان دهم و نجلا این اتفاق را برایم رقم زد.
«دهقانی» می گوید: سعی می کنم انتخاب هایم از این به بعد رو به پیشرفت و ترقی باشد یعنی اتفاقات خوبی برایم رقم بخورد.
گفت و گو: مریم ضیغمی
