به گزارش سایت خبری پرسون، از ماه گذشته که بیماری منحوس کرونا در کشور کمی فروکش کرد، بازار کنسرت خوانندگان نیز داغ شد. برخی از این خوانندهها فرصت را غنیمت شمرده و در 6 سانس به اجرا مشغول هستند.
جالب تر این که مردم تمام بلیطهای هر سانس را در کمتر از نیم ساعت خریداری میکنند. رونق بازار خوانندگان تجاری سبب گشته نسل جدید کمتر بهایی به خوانندگان اصیل دهد و با موسیقی سالم آشنا شود.
مسئلهای که به شدت میان خوانندگان تجاری که صدایی برای ارایه ندارند رواج پیدا کرده است این که قسمتی از آهنگ را میخوانند و سپس میکروفون را به سمت جمعیت نگه میدارند تا حضار باقی آهنگ را بخوانند و این امر در طی اجرای تمام آهنگها ادامه دارد.
شاید این نکته را خوانندهها فراموش کردند که مردم پول بلیط میدهند تا از صدای خواننده مورد علاقه خود لذت ببرند و علاقه ای به شنیدن صدای خود ندارند. شاید هم فراموش نکردند و از موقعیت سو استفاده میکنند. از موقعیتی که عموم مردم تجربهای از کنسرت با کیفیت و صدا استاندارد و سالم ندارند. از موقعیتی که مردم کشور 400 هزارتومان پرداخت میکنند تا لحظاتی فارغ از مشکلات روزمرگی خود باشند و خوانندگان تجاری همانند مترسکی هدایتگر مردم را به قهقرا بی کیفیتی موسیقی میکشانند.
کمکاری از کیست؟
شاید کمکاری از مسئولین است که با سخت گیریهای بی مورد آنها سبب شد خوانندههایی غیرحرفهای با صدا بی کیفیت رشد و تکثیر کنند و یا امروزه شاهد مافیاهای موسیقی هستیم که با گرفتن پول از جوانان مشتاق شهرت آنها را به ستارههای پوشالی پاپ تبدیل می کنند.
هر دلیلی که دارد اشتیاق مردم برای حضور در کنسرتهای بیکیفیت نیاز به بررسی و واکاوی عمیق دارد و حق ابتدایی مردم که در برابر هزینههای گزاف کنسرت اجرایی با کیفیت را مشاهده کنند.
زمانی که خواننده در یک روز چندین سانس اجرا میکند باید هم صدایی برای عرضه نداشته باشد. اگر یک طرفه به موضوع نگاه نکنیم، یکی از دلایل کنسرتهای فشرده این روزهای خوانندگان مضیغه مالی است که در طی 2 سال عدم کار به علت کرونا محتمل شدند. البته خوانندگان تجاری در سالهای قبل از کرونا آنقدر اندوختند که نیاز مالی ندارند.
در طی دو سالی که گذشت خوانندگان واقعی از پوشالی به خوبی قابل شناسایی بودند. زیرا خوانندگان کاربلد با اجرای آنلاین بار دیگر مهارت خود را نشان دادند اما خوانندگان پوشالی از اجرای آنلاین امتناع کردند. زیرا در اجرا آنلاین دیگر دستگاهها و همخوانی مردم برای نفسگیری را نداشتند و یا این که از خرابی پلی بک خود واهمه داشتند.
شاید بگویید در کل دنیا خوانندههای تجاری وجود دارند. اما این را فراموش نکنید که در کل دنیا مردم گزینههای زیادی برای انتخاب خواننده و موسیقی مورد علاقه خود دارند و خوانندههای مارکتی را به خوبی میشناسند و بها زیادی به آنها نمیدهند و با اراده خود به کنسرت این خوانندهها می روند اما مردم ایران گزینههای زیادی برای انتخاب ندارند و جای خوانندگان با مهارت ایرانی این روزها در صحنه اجرا بسیار خالی است.