به گزارش سایت خبری پرسون، خلاصه سیاستی فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران در موضوع کووید ۱۹ درباره آموزش حضوری مدارس و دانشگاه‌ها منتشر شد.
همه گیری ویروس کرونا پدیده‌ای است که با توجه به منشاء نامشخص و سرعت انتشار بالا و ویژگی‌های مهارناپذیر آن، جهان را با بحران مواجه کرده است. این بحران هر چند در ظاهر ماهیتی صرفا پزشکی و مرتبط با نظام سلامت دارد، پدیده ای است چند بعدی که آثار و پیامدهای آن در حوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی قابل بررسی است.
یکی از مهم‌ترین حوزه‌هایی که تحت تاثیر این پاندمی ویروسی قرار گرفته است، حوزه آموزش مدارس و دانشگاه‌ها هستند. تداوم همه‌گیری این ویروس باعث تغییر نحوه آموزش از حضوری به مجازی کامل شده است.
با آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ سیاست‌های ابلاغی در ستاد ملی کرونا به طرف آماده سازی شرایط برای آموزش حضوری در مدارس و دانشگاه‌ها رفته است. در این راستا جلسات کارشناسی متعددی گذاشته شده و دستورالعمل‌هایی هم آماده شده است.
لیکن به نظر می‌رسد ابعاد موضوع بسیار پیچیده بوده و اظهارنظرهای مسئولین مرتبط گاه با هم تناقض دارد. مردم نسبت تصمیم‌ها توجیه نمی‌شوند. دستورالعمل ها گاه پیچیده هستند و شفافیت کافی را ندارند. بانک‌های اطلاعاتی توانایی لازم برای رصد هوشمند را ندارند. و اشکالات دیگری که در سیستم اجرا وجود دارند.
فرهنگستان علوم پزشکی در راستای وظایف خود موضوع آموزش حضوری در دانشگاه‌ها را مورد بررسی قرار داده و توصیه‌های سیاستی زیر را جهت اطلاع سیاستگذاران و مجریان اعلام می‌کند.
موارد مربوط به دانشگاه‌ها
اجرای دقیق «دستورالعمل وظایف، الزامات فرایندهای اجرایی طرح مدیریت هوشمند بیماری کرونا در بستر سامانه» مصوب جلسه ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۰ ستاد ملی کرونا که در آن به «کنترل هوشمند اساتید و کادر اداری دانشگاه ها و دانشجویان و الزام تزریق واکسن یا داشتن تست PCR منفی در هنگام حضور در دانشگاه» تاکید شده است.
البته این برنامه در طول زمان نیاز به ارتقاء دارد و در خصوص اجرای موارد آن نیاز است نظرات کارشناسی صاحبنظران هم اخذ شود.
اجرای دقیق پروتکل های بهداشتی در هنگام حضور در دانشگاه اعم از کاهش تراکم و تعداد دانشجویان، افزایش فاصله فیزیکی و تهویه مطلوب در کلاس ها و سرویس های دانشگاه، کاهش طول مدت کلاس های حضوری، استفاده از ماسک و شیلد و الزام استفاده از آن برای مواقع لازم، کاهش تماس با سطوح و وسائل آلوده، مجهز کردن سرویس های بهداشتی به امکانات لازم از قبیل صابون مایع و شیر های پدالی، شناسایی دانشجویان در معرض خطر ابتلا و عوارض بیماری و برنامه ریزی برای مراقبت ویژه آنان.
توجه به عدالت آموزشی و در نظر گرفتن تسهیلاتی (مانند تبلت و خط اینترنتی رایگان) برای استفاده از سیستم آموزش مجازی برای دانشجویانی که خانواده شان پایگاه اجتماعی ضعیفی دارند (در صورت استمرار شیوه آموزش مجازی)، و در صورت بازگشایی نیز تسهیلات بهداشتی (الکل، ماسک، بیمه های درمانی، مکمل های تغذیه ای) در اختیار این دانشجویان قرار داده شود.
رعایت دقیق پروتکل های بهداشتی در خوابگاهها با آموزش کامل دانشجویان و فراهم کردن زمینه فاصله گذاری (با کم کردن تراکم دانشجویان در اتاق های خوابگاه).
حمایت مالی کافی جهت اجرای مصوبات (ایجاد امکانات لازم در خوابگاهها و محیط دانشگاه).
در اجرای دستورالعمل ها استقلال دانشگاه ها و مراکز آموزشی در نظر گرفته شود. و برای تدوین و اجرای برنامه بازگشایی و در صورت نیاز قرنطینه مجدد بر اساس شرایط به آنها اختیار کافی داده شود.
استفاده از فرصت توسعه زیر ساخت‌های آموزش مجازی به منظور تفویض اختیار به دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی برای اجرای برنامه‌های تلفیقی آموزشی (مجازی و حضوری).
تاکید بر اولویت آموزش‌های مهارتی بصورت حضوری و آموزش دروس نظری بصورت مجازی با استفاده از رسانه‌های مختلف و ظرفیت‌های مجازی.
لزوم تاکید بر بازگشایی تدریجی و در صورت نیاز محدود و انعطاف لازم برای بازگشت کامل به شرایط قرنطینه.
تاکید بیشتر بر بومی گزینی و تسهیل جابجایی و انتقال دانشجویان به منظور پیشگیری از سفرهای غیر ضرور.
بازنگری در الزام فعالیت تمام وقت دانشجویی خصوصا در مقاطع تحصیلات تکمیلی و اجازه آموزش پاره وقت.
منبع: مهر
