به گزارش سایت خبری پرسون، کرونا از همان روزهایی که در بازار فروش حیوانات ووهان چین، قربانیانش را انتخاب می‌کرد و خبر آن به اقصی نقاط جهان مخابره می‌شد در ایران نگرانی‌هایی را ایجاد کرد و ترس از ناتوانی دولت در برخورد با این پدیده گسترش پیدا کرد.
اولین مراسم عید زیر سایه وحشت کرونا
بالاخره در آخرین روزهای بهمن سال 98 کابوس ورود کرونا به ایران تعبیر شد و اولین گزارش رسمی درباره شیوع این بیماری در قم به ثبت رسید. در همان روزها افکار عمومی بیشتر متوجه این بود که کرونا از مدت‌ها پیش وارد ایران شده و کسی صدایش در نمی‌آمده است. با وجود این نگرانی حدود یکماه بعد در مراسم عید نوروز برخی در سایه ترس و وحشت شیوع کرونا دورهمی برگزار کردند در حالی‌که منتقد سیاست‌های دولت درباره اعمال نشدن قرنطینه در همان مقطع بودند.
قانون شکنی توسط آنها که خواهان تعطیلی بودند!
در اوایل تابستان سال 99 کشور درگیر پیک اول کرونا شد و از سویی ایران درگیر تحریم‌ها بود و در تهیه داروهای بیماران مشکلات دیده می‌شد. چند وقتی فضای عمومی جامعه به بحث درباره نقد دولت یا نقد افرادی که پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند گذشت. با این وجود هر زمان دولت تصمیم به تعطیلی سراسری می‌گرفت همان کسانی که خواستار اعمال محدودیت بیشتر بودند بیشتر قانون‌شکنی می‌کردند.
در رفتار برخی از شهروندان هر اجتماعی که از نظرشان ارزشمند تلقی می‌شد منشا شیوع کرونا نبود و هر اجتماعی که برای آنها ضدارزش بود به‌طور حتم عامل شیوع کرونا هم بود. در این میان در مقاطعی هم انقدر خوش‌بینی به ریشه‌کن شدن بیماری زیاد شد که دیگر کسی در دولت و بین مردم یادش نبود کرونایی هم درکار است.
دوقطبی و چند قطبی سازی درباره کرونا
این وضعیت خوش‌بینی انقدر زیاد شد که کشور 4 بار دیگر درگیر پیک‌های وخیم کرونایی شد و فقط هربار که این اتفاق می‌افتاد وجدان جامعه بیدار می‌شد. اما باز برای برخی این وجدان فقط برای طرف‌هایی که به آنها نقد داشتند کار می‌کرد و خطای خودشان اصلا به چشم نمی‌آمد.
به عنوان مثال افرادی دیده می‌شدند که ماسک نمی‌زدند (و هنوز هم نمی‌زنند) اما عامل شیوع گسترده کرونا را دولت و مردمی می‌دانستند که در تجمعات شرکت می‌کردند که آنها به آن علاقه‌ای نداشتند و هرجا خودشان می‌رفتند از کووید 19 خبری نبود!
این وضع تا این اواخر هم ادامه پیدا کرده است و به عنوان مثال دیدیم افرادی را که با عنوان ارادت به امام حسین (ع) با هر کیفیتی بدون رعایت دستورات بهداشتی خود را مجاز می‌دانستند که در هیئت‌های مذهبی شرکت کند و عامل شیوع کرونا را کسانی می‌دانستند که در مراکز خرید تجمع یا به باشگاه می‌روند.در میان خیل عظیم مشتاقانی که امسال خودشان را به سفر اربعین رساندند دیدیم معدود جوانانی بودند که بی‌توجه به جوسازی رسانه‌های فارسی زبان خارجی نسبت به مسلمانان و تلاش‌شان برای عقب‌مانده نشان دادن پیروان دین اسلام به ناچیز شمردن بیماری کرونا در طول سفر پرداختند و تصاویری از آنها منتشر شد که حاکی از بی اعتنایی شان به این بیماری واگیردار بود.در حالی‌که مراسم اربعین به تنهایی می‌تواند نشانه همدلی و اخلاق‌گرایی مسلمانان شیعه در کل جهان باشد.
همینطور اگر کسی به باشگاه می‌رفت و بدون رعایت پروتکل‌ها تمرینات سنگین هوازی انجام می‌داد عامل شیوع کرونا را در بین کسانی می‌دید که در قلیان‌سراها یا هیات های مذهبی هستند. از نظر شمال روندگان حرفه ای نیز فقط خودشان محق بودند (هستند؟) که دیگران را به رعایت دستورالعمل های بهداشتی سفارش و متخلفان را نقد کنند.
مشتریان کنسرت خواننده لس آنجلسی منتقد زائران اربعین
همچنین در این دوران دیدیم افرادی بودند (و هنوز هم هستند) که حاضر نشدند به خاطر کرونا از کنسرت‌های دوره‌ای خواننده لس انجلسی و اخیرا ، «تتلو» بگذرند و خودشان را با هر زحمتی بود به این برنامه ها رساندند و از این کارهای خود روزی چند پست در اینستاگرام منتشر کردند اما همین‌ها عامل شیوع کرونا را عملکرد حکومت و سفر کسانی می‌دانستند که به زیارت اربعین رفتند.
کرونا شوخی ندارد
این بی اخلاقی‌ها نسبت به شیوع کرونا و خود برحق پنداری و دیگری را مقصر دانستن متاسفانه در این دو سال بسیار دیده شد. البته تذکر این چند سطر به معنای نادیده گرفتن نقاط ضعف دولت طی این دوسال اخیر نیست و کوتاهی‌‌ها دراین بخش حسابش جداست. همان‌طور که نباید تلاش دولت سیزدهم در واکسیناسیون گسترده را نادیده گرفت.
اما کرونا اثبات کرد با کسی شوخی ندارد و مثلا هیچ تضمینی وجود ندارد که کرونا در هیئت‌ها و مراسم پیاده‌روی اربعین نباشد اما در پاساژ و کنسرت شلوغ فلان خواننده سروکله‌اش پیدا شود. کرونا با هر خاستگاهی چه ناشی از دستکاری ویروس در آزمایشگاه‌های زیرزمینی باشد و چه ناشی از یک رویداد طبیعی در نهایت ناشی از اراده خداوند بوده و هست و حکمت الهی اقتضا کرد که در این دوران جهان درگیر آن شود.
نمره قبولی نماز جمعه آخر مهر 1400
به طور حتم از مسلمانان معتقد و افراد با اخلاق که عمده مخاطبان این یادداشت هستند بیشتر انتظار می‌رود که رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی را در دستور کار خود قرار دهند و مثلا شرکت در هیچ مناسک و آیین مذهبی را از سمت خودشان نشانه معجزه مبتلا نشدن تلقی نکنند و در برخورد با این بیماری سراغ دوقطبی و چند قطبی‌سازی‌های جامعه نروند.
آموزه‌های اعتقادی و عقل حکم می‌کند در برخورد با این بیماری لازم است اقتضائات درنظر گرفته شود. همان‌طور که در روز جمعه هفته گذشته بعد از بیست ماه مراسم نماز جمعه در تهران و در بسیاری از شهرهای کشور برگزار شد و برخلاف عرف‌های رایج نمازهای جماعت صفوف نمازگزاران به‌هم فشرده نبود و فاصله اجتماعی در حد مطلوبی رعایت شد. البته لازم است همین اندازه مراسم هم اگر قرار است ادامه پیدا کند باز تحت تاثیر شرایط روز و اقتضائات خود باشد تا به ضدکارکرد خود تبدیل نشود. چرا که اگر در شرایط نامناسب احتمالی آینده اصرار به برگزاری نماز جمعه باشد و برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان عامل شیوع را در اجتماع خود نبینند و سایر افراد را عامل شیوع فرض کنند چندان تفاوتی با گروه‌هایی که در بالا صحبت‌شان شد، نخواهند داشت.
منبع: الف
