به گزارش سایت خبری پرسون، کتاب «مریلین مونرو، سر جردن»، اولین رمان گلاره عباسی که کم‌تر از یک ماه قبل، توسط نشر نیماژ منتشر شده، اکنون به چاپ دوم رسیده است.
همچنین در آستانه روز جهانی عصای سفید، نسخه بریل این کتاب، رونمایی می‌شود و تعدادی از آن در اختیار بخش نابینایان کتابخانه‌های شهر تهران قرار می‌گیرد.
گلاره عباسی، در «مریلین مونرو، سر جردن»، به تنهایی‌های یک زن افسرده خانه‌دار عینیت بخشیده است. روایت عباسی در ارائه اطلاعات به مخاطب، مقتصدانه و هوشیارانه عمل می‌کند. ما لابه‌لای روایتِ مملو از تلاطم‌های درونی زنی که میل داشته بازیگر سینما شود، زنی که زیبا بوده، زنی که در اجتماع فعال بوده و حال هیچ‌کدام این‌ها نیست و در عوض در دو قطب شیدایی و افسردگی دست‌وپا می‌زند، به خطری که سلامتی این زن را تهدید می‌کند، پی می‌بریم و دل‌مان می‌خواهد برای او کاری کنیم. ما می‌دانیم که این زن بدحال است اما آیا اطرافیان این زن به بدحالی او واقف خواهند شد؟
گلاره عباسی که خود بازیگر سینماست، در «مریلین مونرو، سر جردن» به‌خوبی توانسته از عناصر سینمایی بهره روایی ببرد. او پیش از آن‌که به بازیگری روی بیاورد، نویسنده بوده و چندین داستان کوتاه در نشریات مختلف منتشر کرده بوده است. نسخه اولیه این رمان کوتاه هم، حاصل تلاش‌های نوشتاری او در انتهای دهه هشتاد شمسی است و در دهه نود بارها بازنویسی شده است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «زنانگی من گره عجیبی خورده به لباس‌های چرکی که توی حمام تلنبار شده‌اند و به دکمه ماشین لباس‌شویی آبی‌رنگ کنار آشپزخانه که نشان می‌دهد در سی‌وهشت دقیقه لباس‌ها را می‌شوید و به نگاه مضطرب من که دودو می‌زند به سمت دقیقه ماشین لباس‌شویی که مثل روزشمار است برایم، روزشماری که سریع دارد می‌گذرد و من توان بلند شدن و پهن کردن لباس‌های شسته‌شده دکتر و دوقلوها را ندارم و زنانگی من عجیب شبیه نوچی عسل‌هایی است که به کابینت چسبیده، وقتی برای بی‌بی معجون درست می‌کنم.»
گلاره عباسی، فارغ‌التحصیل رشته تئاتر و همچنین بازیگر سینماست، اما او در دهه هشتاد شمسی، هم‌زمان در کارگاه داستان‌نویسی محمد محمدعلی در موسسه کارنامه و کارگاه بازیگری امین تارخ هم، مشق نویسندگی و بازیگری کرده است.
منبع: خبرآنلاین
