"انصاف" گوهر نایابی است

به گزارش سایت خبری پرسون، برخلاف برخی تحلیل ها و نظرها پیوستن به شانگهای اتفاق خوشایندی است. اصولا اگر خوشایند نبود ایران سال ها و در دولت های مختلف به دنبال تحقق آن نبود. لذا اینکه برخی عنوان می کنند فایده ای ندارد و راه گشا نیست از منطق به دور است و باید چنین تحلیل هایی را بر پایه یکسری احساسات جناحی و سیاسی زودگذر و موقتی دانست نه منافع محور.

البته در این میان یک نکته وجود دارد که باید درباره آن تامل کرد و آن اینکه آیا بایستی سند شش دانگ پیوستن به پیمان شانگهای را به نام دولت سید ابراهیم رئیسی بزنیم؟ پاسخ قطعا خیر است. دولت های پیشین هر کس به وسع خود تلاش هایی را در این راستا داشته اند.از دولت نخست احمدی نژاد گرفته تا انتهای دولت حسن روحانی و حتی در روزهای پایانی عمر کاری محمد جواد ظریف در وزارت خارجه تلاش هایی صورت گرفته است. بنابراین اولا پیوستن به این پیمان ساده نبوده و ثانیا تمام دولت های پیشن و فعلی تلاش ها و موفقیت هایی را در این زمینه داشته اند. به قول معروف نباید تصور کرد با یک بازدید و یک تلفن اعضای شانگهای رای مثبت به حضور دائمی ایران داده اند.

نخستین و اصلی ترین مانعی که ایران را سال ها پشت دروازه پیمان شانگهای قرار داده بود بحث خصومت میان ایران و آمریکا بود. اعضای اصلی شانگهای معتقد بودند با ورود رسمی تهران به این پیمان این خصومت و بحث های سیاسی پیرامونش اهداف شانگهای را تحت الشعاع قرار می دهد.

حال چه شد که اعضا تغییر عقیده داده اند ؟ اولا در این زمینه یک اقدام دیپلماتیک سنگین رخ داده تا اعضا به یقین برسند تهران مجادلات خود با آمریکا را وارد شانگهای نمی کند و ثانیا جهان در حال پوست اندازی است و بسیاری از معادلات دنیا و ایضا منطقه و خاورمیانه در حال تغییر می باشد. یعنی خروج فرارگونه آمریکا از افغانستان صرفا بخشی از این پوست اندازی است و این تغییرات بخش های غیررسانه ای نیز دارد.

بهرحال دولت های جدید در ایران همواره معتقد هستند زمین سوخته تحویل گرفته و هر تحول مثبتی که رخ دهد باید تماما به نام دولت تازه نفس زد .هیچ رئیس دولتی تاکنون در ایران از دولت قبل و رئیس جمهور قبلی به خاطر دولتی که تحویل گرفته تشکر نکرده است.

محمود احمدی نژاد تمام افتخارات هسته ای را به نام خود زد و روی آن مانور سنگینی داد تا جایی که بالاخره صدای مرحوم هاشمی بلند شد و در خطبه های نماز جمعه شفاف تشریح کرد سنگ بنای ایران هسته ای از کجا گذاشته شده است.

دولت حسن روحانی هم اگر منصف بود باید به بخش های مثبت دولت قبل از خود اشاره می نمود. این درست که دولت های نهم و دهم ضعف های جدی داشتند اما فی المثل نباید فراموش کرد پروژه مسکن مهر اگر نبود بحران مسکن اکنون جدی تر بود.

انصاف حکم می کرد دولت رئیسی هم توضیح می داد دستاورد شانگهای فقط مختص به این دولت نیست و دولت های قبلی نیز نقش داشتند.اما متاسفانه انصاف گوهر نایابی است.

نویسنده: محمد جواد پهلوان – حقوقدان و استاد دانشگاه