به گزارش سایت خبری پرسون، فراری تصمیم دارد ۲۹۹ نمونه کوچک از مدل ۱۹۵۰ تستا روسا ۲۵۰ را با قیمتی حدود ۱۱۰ هزار دلار به فروش برساند. برای ساخت محصول جدید از تمام استانداردهای برتر خودروساز ایتالیایی استفاده می‌شود. در تولید آن بدنه دست‌ساز آلومینیومی، سیستم تعلیق باکیفیت، ترمزها و چرخ‌هایی پیشرفته و پیشرانه‌ی نوین و برقی بکار گرفته می‌شود. فراری از هندسه فرمان در نسخه‌ی اصلی الهام گرفته و علاوه بر حفظ تعادل نمونه‌ی مزبور در هنگام عبور از پیچ‌ها، موجب تطابق ظاهری آن با نسخه‌ی واقعی شده است.
فراری همراه با دقتی بالا، مدل تستا روسا J را روی خطوط تولیدی تستا روسا ۲۵۰ و مطابق با نمونه‌ی اصلی بارچتا و طراحی‌شده توسط اسکالیتی با نام مستعار سپر پانتونی تولید می‌کند. به تمام جزئیات توجه شده و نمونه‌ی مزبور، بسیار عالی و درست همانند خودروهای جادهای فراری است. دماغه‌ی کوسه‌ای و منحنی‌های بدنه‌ی آن، همگی از جنس آلومینیوم هستند و دقیقاً بر اساس شیوه‌ی ساخت نسخه‌ی تاریخی و اولیه‌ی تستا روسا، با دست بریده شده‌اند. پیشرانه‌ی نمونه‌ی بدلی کاملاً برقی است و سه باتری امکان پیمایش مسافتی بیشتر از ۸۰ کیلومتر را فراهم می‌کنند. می‌توان باتری‌ها را زیر کاپوت جلو قرار داد و از طریق نقطه‌ای که قبلاً درِ باک سوخت آنجا قرار گرفته بود، آن‌ها را شارژ کرد.
فراری تستا روسا ۲۵۰ دو بار موفق به شکستن رکورد ارزشمندترین خودروی جهان شده است. در ماه می سال ۲۰۰۹، مدل ۱۹۵۷ تستا روسا ۲۵۰ در یک حراجی به قیمت ۱۲٫۱ میلیون دلار فروخته شد. این رکورد تا اگوست سال ۲۰۱۱ حفظ شد و در آن زمان، پروتوتایپ مدل ۱۹۵۷ تستا روسا ۲۵۰ در حراجی خودروی مونتری با قیمت ۱۶٫۴ میلیون دلار رکورد قبلی فراری را جابه‌جا کرد. پس از آن تستا روسا ۲۳ ماه دیگر رکورد ارزشمندترین خودروی جهان را حفظ کرد؛ اما با فروش مرسدس بنز Silver Arrow خوان مانوئل فانخیو در جشنواره سرعت گودوود به ارزش ۳۱ میلیون دلار، جایگاه خود را از دست داد.
تستا روسا J را باید ماکتی با مقیاس ۷۵ درصد نمونه‌ی اصلی و یکی از محبوب‌ترین خودروهای کلاسیک جهان دانست. تنها ۳۴ دستگاه فراری تستا روسا ۲۵۰ ساخته شد. فراری با به‌کارگیری خودروی مزبور، سه بار در مسابقه ۲۴ ساعته لمان پیروز شد و در آن زمان این خودرو را نه‌تنها به‌عنوان یکی از زیباترین خودروهای جهان شناخته شد، بلکه قطعاً فراری آن را به یکی از سریع‌ترین خودروی‌های جادهای جهان تبدیل کرد.
تولید اولین نمونه از خودروی مزبور تا اواخر سال ۲۰۲۱ شروع خواهد شد و مشتریان از حالا می‌توانند با پرداخت ۲۰ هزار دلار آن را پیش‌خرید کنند و در نهایت، با توجه به طیف وسیعی از گزینه‌های سفارشی تا ۱۰۹ هزار دلار و حتی بیشتر از مبلغ یادشده را به فراری بپردازند.
درست همانند اسب‌بازی‌های بزرگ و پسرانه‌ی فراری، مشتریان توان شخصی‌سازی گسترده‌ی خودروی کوچک خود را دارند و می‌توان رنگ دقیق بدنه‌ی خارجی، رنگ‌آمیزی و تزئینات داخلی و حتی رنگ دوخت صندلی‌های چرمی را مشخص کرد. بخش کلاسیک فراری به تمام پیکربندی‌ها و نسخه‌های سفارشی نمونه‌ی مسابقه‌ای تستا روسا توجه کرده است و با الگوبرداری و تطبیق آن‌ها با رنگ و تزئیناتی که در مقیاس کامل خودروهای فراری کاربرد دارند؛ امکان انتخاب از بین ۱۴ رنگ قرمز با ارزش تاریخی، ۵۳ رنگ بدنه و تزئینات شخصی مسابقه‌ای را فراهم کرده است. رنگ‌های مزبور، همان‌هایی هستند که برای تولید ابرخودروهای فراری استفاده می‌شود.
تستا روسا J پروژه‌ای ویژه و حاصل همکاری فراری با The Little Car Company است. شرکت یادشده، بوگاتی Baby II را برای شرکت بوگاتی و استون مارتین DB5 جونیور را برای استون مارتین ساخته بود. مرکز طراحی فراری در مارانلو بر کیفیت و تزئینات نظارت خواهد کرد و وظیفه‌ی کنترل شاسی و سایر اجزاء و طرح‌های اصلی بر عهده‌ی بخش کلاسیک فراری خواهد بود.
حراج یک بوگاتی Babyیک بوگاتی Baby در ۱۰ فوریه سال ۲۰۱۷ در پاریس با قیمت ۹۹ هزار دلار فروخته شد. ۱۲ مورد از ۱۵ خودروی کوچک و ارزشمند جهان که در حراجی‌های مختلف فروخته شده‌اند؛ شامل بوگاتی Baby های ۵۲ بوده و تمام آن‌ها در کارخانه مولشایم در اواخر دهه ۱۹۲۰ تا اوایل دهه ۱۹۳۰ به تولید رسیده‌اند.
فقط ۲۹۹ نمونه از تستا روسا J با شماره‌گذاری و صدور گواهی اصالت برای مالکان آن‌ها تولید خواهد شد. کاهش ارزش نمونه‌های یادشده پس از خریداری توسط مشتریان فراری، بسیار بعید است؛ چون آن‌ها بلافاصله به نمونه‌هایی کمیاب تبدیل می‌شوند. می‌توان به نکات بیشتری درباره‌ی تستا روسا J اشاره کرد؛ اما ابتدا بهتر است استفاده از روش بازاریابی بوگاتی در دهه ۱۹۲۰ و احیاء آن توسط معتبرترین خودروسازان جهان را مرور کنیم. روشی که پایه‌گذار اصول وفاداری به برند برای نسل‌های بعدی بود.
در جهان خودروسازان معتبر، همیشه به کودکان ثروتمند توجه و با ساخت نمونه‌هایی کوچک از معتبرترین خودروها، از آن‌ها پذیرایی می‌شود؛ به‌طوری‌که بوگاتی با ساخت نسخه‌ای مشابه با مقیاسی متوسط در سال ۱۹۲۶، از موفقیت بهترین محصول خود یعنی تایپ ۳۵ Grand Prix-Autos استفاده کرد و بوگاتی Baby به‌عنوان نماد جایگاه کودکان ثروتمند در دهه ۱۹۲۰ شناخته شد.
اتوره بوگاتی در ۲۳ اوت ۱۹۲۶ برای پسرش رولاند و به مناسبت چهارسالگی او خودرویی برقی ساخت و تصاویر آن در روزنامه‌های سراسر جهان منتشر شد و بعد از آن، بوگاتی به اندازه‌ی کافی با درخواست‌ها و نشانه‌هایی از بازاری بزرگ و پنهان رو‌به‌رو مشد. به این ترتیب دومین ماکت بوگاتی برای حضور در نمایشگاه میلان ۱۹۲۷ با نام T۳۵ مینیاتوری ساخته و این اقدام باعث هجوم مشتریان و سفارش تعداد زیادی از بوگاتی‌های Baby و T-۵۲ شد. البته برخی حدس می‌زنند اتوره بوگاتی هرگز نام T-۵۲ را به رسمیت نشناخته بود. در عین حال بیش از ۵۰۰ خودروی الکتریکی کوچک و کودکانه با نام T-۵۲ ساخته شد و اکنون حدود ۱۰۰ دستگاه از آن‌ها موجود است و قیمت برخی از نمونه‌های یادشده به بیش از ۱۰۰ هزار دلار می‌رسد.
اتوره بوگاتی و هدیه تولد پسرشدر سال ۱۹۲۶، اتوره بوگاتی برای پسرش رولاند و به مناسبت چهارسالگی او، رودستری کوچک‌مقیاس بر اساس بوگاتی تایپ ۳۵ ساخت.
اکنون مجدداً به فراری تستا روسا J به‌عنوان ماکتی با مقیاس ۴:۳ نگاه می‌کنیم. مهم‌ترین نکته در رابطه با جواهر کوچک فراری، تجهیز آن به چهار سبک رانندگی است. نخستین حالت رانندگی در تستا روسا J، سطح مبتدی نام دارد (۱٫۳۴ اسب بخار قدرت با حداکثر سرعت ۲۰ کیلومتر بر ساعت). در سطح مزبور از سیستم کنترل شتاب استفاده شده است و می‌توان خودرو را از راه دور و با یک کلید FOB خاموش کرد. سطح بعدی، حالت راحت نام دارد و ۵٫۳۶ اسب بخار قدرت با حداکثر سرعت ۴۵ کیلومتر بر ساعت فراهم می‌کند. در سطح اسپرت (۱۰٫۷۲ اسب بخار قدرت و حداکثر سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت) و مسابقه (۱۶٫۰۹ اسب بخار قدرت و حداکثر سرعت ۷۲-۷۶ کیلومتر بر ساعت) به‌تدریج شاهد افزایش قدرت هستیم و می‌توان با فراهم کردن شرایط و درست همانند ۹۰ سال پیش، با استفاده از تستا روسا J مسابقه‌ای به سبک بوگاتی برگزار کرد.
به غیر از انتخاب سبک رانندگی، داشبورد فراری تستا روسا J نشان‌دهنده‌ی افکار و فعالیت زیاد طراحان است؛ زیرا در این بخش صفحه‌ی کیلومتر کلاسیک برای ایفاء نقشی جدید در خودرویی برقی تغییر شکل داده و طراحان با حفظ ظاهر نمونه‌ی اصلی، دوباره از آن استفاده کرده‌اند. عقربه‌های اندازه‌گیری روغن و آب پیشین، حالا دمای باتری و موتور را کنترل می‌کنند. عقربه‌ی سنجش سوخت به نمایشگر مقدار شارژ باتری تبدیل شده و فقط سرعت‌سنج با تغییراتی کوچک نسبت به نمونه‌ی اصلی، دست‌نخورده باقی مانده است. به غیر از موارد یادشده، عقربه‌ای برای نمایش سطح عملکرد ترمزهای احیاکننده وجود دارد.
به منظور رعایت نکات ایمنی، پنل‌های جانبی با پوششی فلزی تقویت شده‌اند و در صورت درخواست مشتریان، می‌توان یک میله‌ی فلزی نیم‌دایره‌ای به سقف متصل کرد. همچنین ترمزهای دیسکی برمبو، جایگزین سیستم درام نمونه‌ی اصلی شده و ترمزدستی هیدرولیکی در دسترس است.
