به گزارش سایت خبری پرسون، نشریه آمریکایی Newlines Magazine نوشت: صحنه: جایی در برلین. مردی شوم با پوشیدن زننده ترین کت و شلواری که یک شرور دون پایه ی تلویزیونی می تواند بخرد، گردنبند الماسی را روی میز رستوران به سمت زنی که گفته می شود، سردبیر بزرگترین مجله خبری اروپا است، هل می دهد و از او می خواهد که مطلبی را در مورد کشور دشمنش یعنی ترکیه که نقشه هایش را مرحله به مرحله پیش می برد، روی جلد مجله اش کار کند. او خطاب به زن می گوید: آیا شما ورود عثمانی را متوجه نمی شوید؟ او با شدت هشدار می دهد که ابتدا سوریه، سپس لیبی و بعد مدیترانه... شاید یونان کشور بعدی باشد.
برش به: سوریه، خارج، روز. یک مامور مخفی به تازگی یک مأموریت شرورانه برعهده گرفته است. او گروگان را زیر صندلی ماشینش نگه داشته و خود را به عنوان یک فرد معمولی سوری که در حال رانندگی برای رسیدن به محل کارش هست، نشان می دهد. او در یک ایست بازرسی شورشیان متوقف شده است. این که قیافه ی او به اعراب نمی خورد، باعث نمی شود که رسوا شود، بلکه بوی آن اسیر بزدل که خودش را کثیف کرده است، واقعیت را بر ملا می کند. تعقیب و گریز آغاز می شود و چند گلوله شلیک می شود. درست زمانی که شورشیان در حال غلبه بر او هستند، شخصیت اصلی نمایش ظاهر می شود: یک هواپیمای بدون سرنشین مسلح که پرچم ترکیه بر روی آن نقش بسته وارد عمل می شود. آن مرد به عنوان یک قهرمان ظاهر می شود، به محل قرار خود می رسد و اسیر خود را تحویل پلیس ملی ترکیه می دهد که او را سوار هلیکوپتر بلک هاوک می کند و با پیروزی از آنجا دور می شود.
در ادامه این مطلب آمده است: چنین درام پر از اکشنی از تلویزیون ترکیه با نام Teşkilat به معنای آژانس یکشنبه ها ساعت 20 پخش می شود. این سریال از شبکه تلویزیونی TRT که از یک واحد زیرمجموعه سازمان اطلاعات ملی ترکیه پیروی می کند، در حال پخش است. این شبکه در حال مبارزه با برنامه های امپریالیستی برای تسلط بر جهان است و از ترکیه در برابر هر کسی که جرات می کند به استقلال و حق تعیین سرنوشت این کشور ضربه بزند، دفاع به عمل می آورد.
اما این سریال فقط روایتگر درگیریها و انفجارهای معمولی نیست. Teşkilat در وهله ی اول تمرینی در جهت توجیه منطقی حالت دائمی یک استثنا است. از سوی دیگر، درسی در چارچوب ایدئولوژی ای است که دولت ترکیه را هدایت می کند. همچنین در این سریال، ظرافت های حملات هواپیماهای بدون سرنشین ترکیه نیز به نمایش گذاشته می شود.
Teşkilat در واقع یک فرمت نمایشی از آموزه ای است که مقامات دولتی آن را مفهوم جدید امنیت نامیده اند. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، این دکترین را در یک کنفرانس که در آکادمی پلیس این کشور برگزار می شد، در نوامبر 2016، سه ماه پس از تلاش برای کودتا در این کشور، رونمایی کرد.
در چارچوب مفهوم جدید امنیت ترکیه پیش بینی شد که آنکارا در زمینه سیاست خارجی و مبارزه با تروریسم موضع فعال تری را اتخاذ کند. اردوغان تصریح کرد: ترکیه دیگر منتظر نخواهد ماند تا مشکلات بروز کند و بعد به فکر چاره جویی بیفتد. دوران دفاع تمام شد، حالا ما جریان ساز هستیم.
این اظهارات در یک زمان آشفته مطرح شد، سروصدای زیادی به پا کرد و توجهات بر پاکسازی پس از کودتا متمرکز شد. با احساس خیانت در داخل و خارج از مرزها، واضح بود که اردوغان متقاعد شده است نظم جدیدی در خاورمیانه بدون حضور او در حال شکل گیری است. توطئه های گولنیستی را که کنار بگذاریم، منطقه تحت کنترل کردهای سوری در سوریه که با ترکیه هم مرز است و از طرف متحدان غربی ترکیه حمایت می شد، وحشت وجودی را دامن زد. مفهوم جدید امنیت ترکیه، دولت را مجهز به فلسفه عملیاتی ای کرد که دستیابی به نتایج را در جبهه های خارجی و داخلی نوید می داد.
یک جنگ بی وقفه علیه تروریسم یکی از اصول بی چون و چرا در سیاست ترکیه است، جنگی که از شکاف سکولار و مذهبی میان احزاب سیاسی اصلی ترکیه فراتر می رود. در ادامه، چشم اندازهای فریبنده برای نابودی افرادی که در لیست افراد تحت تعقیب قرار داشتند، با انجام عملیات خارق العاده از خارج یا با خاک یکسان کردن مخفیگاه های چریکها با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته، مورد توجه بسیاری قرار گرفت که تنها به حامیان دولت محدود نمی شد.
اما اردوغان همیشه با صراحت می گفت که مفهوم جدید امنیت چیزی جز بازنگری کامل جامعه در منشور امنیت نیست و در سالن کنفرانسی که مملو از پلیس بود اطمینان داد که دیدگاه جدید او شامل همه چیز از دفاع تا عدالت، سلامتی تا اقتصاد، حمل و نقل، انرژی، آموزش و مسائل دیگر است.
امروزه مفهوم جدید امنیت به پارادایمی همه جانبه گسترش یافته است که در آن امنیت موضوع مهم و مبارکی است که به تمامی چیزهای دیگر از پاسخگویی و شفافیت گرفته تا نظم و قانون اساسی ارتباط دارد.
پنج سال بعد در سال 2021، روشن است که میراث کودتای نافرجام سال 2016 ترکیه را متحول و قدرت را در دستان اردوغان تثبیت کرده است. آنچه هنوز به اندازه کافی مورد بررسی قرار نگرفته این است که چگونه جذابیت یک سیاست خارجی ژینگولوژیست، بحث سیاست های داخلی را به یک روایت با اولویت امنیتی محدود کرده است و چگونه دکترین مفهوم جدید امنیت برای اطمینان از این که مخالفان اصلی کشور بدون جنگ به کار خودشان ادامه می دهند، مثمر ثمر بوده است. در واقع مخالفان اصلی این ایده، مانند کسانیکه با سرعت تلاش دارند به محل کارشان برسند و توجهی به مقصد قطار ندارند و فقط سوار می شوند، با آن همراه شدند.
اکثر تولیدات گذشته TRT مانند رستاخیز Ertuğrul علاقه مند به اسطوره سازی در دوران شکوفایی امپراتوری های اسلامی بودند. بر خلاف نسخه های قبلی، Teşkilat یک داستان مدرن است. داستان یک ملت باشکوه که میز را وقتی از کارت هایی که به او داده می شود، خوشش نمی آید، به هم می ریزد. در واقع این سریال، نمایانگر یک واحد اطلاعاتی شکست ناپذیر با ماشین های جنگی همه جانبه و مأمورانی است که برای کشور خود می میرند. تمامی این ها برای ایجاد هیجان در بینندگان میهن دوست طراحی شده اند. این نمایش پیام های ناسیونالیستی دقیقی دارد، اما رگه های مذهبی آن ضعیف است. هیچ یک از زنها در آن حجاب ندارند و بارها به آتاتورک بنیانگذار ترکیه مدرن که قهرمان جنگ ملی گرایان است، اشاره می شود.
در انتخابات ترکیه اغلب افراد با اختلاف کمی برنده می شوند و معمولاً اتحادهای مبتنی بر هویت کلید پیروزی هستند. ائتلاف حاکم از خشونت احتمالی طرفدارانش به دلیل بحران اقتصادی هراس دارد. به ویژه این ترس در مورد افراد تازه وارد مانند اعضای حزب خوب ((İyi که از جداشدگان حزب حرکت ملی MHP) ) تشکیل شد و به اپوزیسیون اصلی پیوست، وجود دارد.
افزایش روزافزون قدرت ترکیه در سالهای اخیر باعث شده است تا اردوغان خود را به عنوان شخصیت سلطان در امپراتوری جدید عثمانی معرفی کند. با این حال، چنین قیاس هایی بی جا هستند. دور شدن حزب عدالت و توسعه از پان اسلامیسم به سمت
ناسیونالیسم به سال 2015 باز می گردد، نقطه عطفی که از نظر اهمیت با کودتای سال 2016 برابر است. اردوغان در زمان ورود حزب دموکراتیک خلق به پارلمان، نتوانست دولت تشکیل دهد اما در نبرد با گولنیست ها بود و به شدت به یک متحد جدید نیاز داشت. حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان به حزب حرکت ملی روی آورد و تلاش کردند تا اتحادی طولانی مدت را که ترکیبی اسلامی-ترکی نامیده می شود، احیا کنند. ترکیب اسلامی-ترکی برای اولین بار توسط یک باشگاه فکری راست گرا در دهه 1970 مطرح شد. این سیاست رسمی دولت در پی وحشیانه ترین کودتای نظامی 1980 بود اما بعد دچار انشعاب شد. ایدئولوژی اقتدارگرا بر انسجام اجتماعی از طریق مسائل فرهنگی و مذهبی تأکید می کند و ترک بودن را پایه اصلی شهروند ایده آل و اسلام را پیش شرط طبیعی آن هویت ملی می داند.
حزب عدالت و توسعه با اتحاد با حزب حرکت ملی، تلاش خود را برای اتحاد امت اسلامی و همراه با آن روند صلح با کردها و همچنین دوره کوتاه لفاظی در مورد حسن نیت و پیشرفت کنار گذاشت. یک ملت، یک پرچم، یک سرزمین، یک دولت تبدیل به شعار ترکیه شد. این یک امپراتوری چند فرهنگی نبود که مقامات آنکارا به دنبال آن بودند، بلکه یک دولت-ملت اصیل و خطا ناپذیر است.
منبع: انتخاب
