به گزارش سایت خبری پرسون، نجمه جودکی که مدت زیادی بود، هر شب حوالی ساعت 9 برنامه "در انتهای الوند" را اجرا می‌کرد؛ با انتشار یک پست در اینستاگرام از پایان همکاری خود با رسانه ملی داد.
وی نوشت: «برای مخاطبانم مینویسم.. برای مردمی که سیزده سال لحظه به لحظه حضورشان را حس کردم... دقیقا هجده سالم بود که اجرای اولین برنامه زنده‌ام را تجربه کردم... سال‌ها تلاش کردم تا در این جایگاه باشم.. و حالا در سی و یک سالگی تصمیم جدیدم را با شما شریک می‌شوم: امیدوارم جدایی و خداحافظی من از اجرا در تلویزیون بین منو شما جدایی نندازه... دوستون دارم؛ با احترام.»
جودکی در حالی از قطع همکاری با رسانه ملی صحبت می‌کند که اخیرا هیچ حاشیه‌ای از وی یا توبیخی از سوی صداوسیما راجع به وی منتشر نشده و همچنان مشغول فعالیت و اجرای برنامه بود. این طور نبود که بیکار باشد و یا کنار گذاشته شود. به نظر می‌رسد جودکی قصد دارد بحث آموزش اجرا و گویندگی را در فضای متفاوتی دنبال کند.
چرا ظاهر و باطن کارکنان صدا و سیما متفاوت است؟
موضوع جالب اما انتشار تصویر متفاوت تر از آنچه که مخاطبان صدا و سیما از نجمه جودکی در قاب تلویزیون مشاهده می‌کردند، بود. این شخص و افرد بسیاری دیگر برای ورود به رسانه ملی تقلا می‌کنند، ظاهری متفاوت از آنچه که در واقعیت دارند را می‌پذیرند، حتی برخلاف اعتقادات واقعی خود شعاری صحبت می‌کنند و بعد از این که حرص دیده شدن و مشهور شدن آنها فروکش کرد. به دنبال عرصه جدید با ظاهر تازه‌ای می‌گردند. به مدد فضای مجازی نیز صفحات پرمخاطبی دارند، شرایط برای تبلیغ فعالیت‌های جدیدشان نیز آماده است و حال به مردم می‌گویند از شما هستم و من را فراموش نکنید.
اگر شرایط کار در صدا و سیما دشوار است، از ابتدا همین بوده و کارکنان رسانه ملی با پذیرش این قواعد پا به این سازمان گذاشته‌اند، حقوق‌های خوبی دریافت کرده، همزمان کار کرده، تجربه کسب و مشهور شده‌اند؛ چطور است ناگهان به این نتیجه می‌رسند که صدا و سیما بد است؟
در پایان تاکید می‌کنم فضای فعالیت رسانه ملی بر همگان آشکار است و قصد دفاع از آن وجود ندارد. صرفا این موضوع مطرح است که رسانه ملی هیچ گاه تغییر نکرده و از ابتدا این بوده، اما اکنون چرا کارکنانی که اعتبار خود را از این سازمان به واسطه صرف پول بیت المال را دارند؛ هوس ترک همکاری کرده‌اند؟
