یادداشت؛

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

همه کشورهای دنیا حتی کم توسعه یافته‌ترین آنها سالهاست ورزش قهرمانی را به عنوان سیاست راهبردی خود مورد توجه قرار داده‌اند اما سیاست ورزشی کشور ما در برزخ بین سلایق سیاسی و مباحث ایدئولوژیک دست و پا زده و هنوز الگوی مشخصی برای توسعه ورزش کشور تعریف نشده است.
تصویر دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

سایت خبری پرسون ـ می‌گویند رقابت‌های المپیک فلسفه‌ای انسان‌دوستانه و صلح‌آمیز داشته و بانیان این همایش ورزشی، در اجرای دوره‌ای مسابقات به دنبال نزدیک کردن ملت ها و پرهیز از جنگ و خشونت بوده‌اند. در کنار این اهداف، المپیک زمینه بالقوه ای است برای فعالیتهای تجاری و همچنین ارضاء حس برتری جویی و تفوق طلبی ملتها که کشورها را ناگزیر از اتخاذ روشهای اصولی برای توجه به مقوله ورزش نموده است.

کاروان ورزشی ما همچون ادوار گذشته درخشش چندانی در این رقابت ها نداشت. علیرغم وفور استعدادهای ذاتی، مسئولان ورزش کشور نتوانستد سهم درخوری از مدال های ورزشی المپیک را نصیب ملت ایران کنند. واقعیت آن است ورزش به‌عنوان یکی از شاخص های توسعه، هنوز در باور مسئولان ما جا نیفتاده و مورد اهتمام جدی قرار نگرفته است. در حالی که استاندارد جهانی سرانه فضای ورزشی برای هر نفر ۴ متر مربع است این میانگین در کشور ما یک صدم درصد برای هر ایرانی هم نیست.

همه کشورهای دنیا حتی کم توسعه یافته‌ترین آنها سالهاست ورزش قهرمانی را به عنوان سیاست راهبردی خود مورد توجه قرار داده‌اند اما سیاست ورزشی کشور ما در برزخ بین سلایق سیاسی و مباحث ایدئولوژیک دست و پا زده و هنوز الگوی مشخصی برای توسعه ورزش کشور تعریف نشده است.

توجه به ورزش پایه که نقطه عزیمت آن توسعه زیرساخت‌های ورزش مدارس است خیلی وقتهاست که مغفول واقع شده و تشکیلات ورزش مدارس در سایه شل کن و سفت کن‌های ساختار پرورشی کشور جایی برای عرض اندام پیدا نکرده است.

وزارت ورزش به‌عنوان متولی تربیت بدنی کشور یکی از فقیرترین دستگاهها از حیث بودجه و نیروی انسانی است به گونه‌ای که غالب نیروهای این وزارتخانه از سایر سازمانها و نهادهای کشور تامین می‌گردد.

مشکلات فدراسیون ها، نفوذ چهره‌های سیاسی و نظامی در تشکیلات ورزش، کمبود مسابقات ورزشی و نداشتن تقویم مناسب برای آن، ناتوانی در کسب امتیاز میزبانی رقابت‌های مهم ورزشی، عدم توفیق در کسب کرسی‌های مختلف فدراسیون‌ها و کنفدراسیون‌های بین المللی مسائلی است که ضعف و مشکلات ورزش را مضاعف می‌سازد.

از همه اینها مهم‌تر قصه تلخ ورزش بانوان است که نیمی از استعدادهای ورزشی جامعه را نادیده گرفته است قهرمانی زنان و حضور آنان در عرصه‌های ورزشی خصوصا ورزش‌هایی که با موانع حجاب روبرو هستند سنخیتی با برخی دیدگاههای حاکم نداشته و آن را مغایر با ارزشهای مورد وثوق خویش می‌دانند. اینها بخش عمده مشکلات ورزشی کشور است و قطعا وجود این مشکلات دست ما را برای درخشش در هماورد المپیک کوتاه کرده است.

نویسنده: غلامرضا آیین مهر ـ فعال رسانه

329619