به گزارش سایت خبری پرسون، مسعود اقبالی درباره دربی ۹۶ که با پیروزی استقلال مقابل پرسپولیس در ضربات پنالتی به پایان رسید نقطه نظرات جالبی دارد. او به شدت از کیفیت این دربی انتقاد کرد:
*واقعاً برای این فوتبال متأسفم، مدت زیادی از مسابقات یورو نگذشته، اگر فوتبال‌مان را با آن‌ها مقایسه کنیم متوجه می‌شویم چقدر از استانداردهای بین‌المللی دور هستیم. دو تیم در نیمه اول و دوم محتاطانه بازی می‌کردند و چیزی برای گفتن نداشتند. حتی از دادن چهار پاس به هم خبری نبود و اصول اولیه دفاع و حمله را هم نمی‌دانستند.
*متأسفم بگویم در روزی که هوادار نبود و بازیکنان باید با آرامش بیشتری بازی می‌کردند، دو تیم حتی اصول اولیه دفاع کردن و فوتبال را بلد نبودند و از استانداردها خارج شدند. خوشبختانه فغانی هم بسیار راحت بود و بازی سختی را قضاوت نکرد. بچه‌ها هم به او اعتراض نمی‌کردند. در کل بخواهم بگویم فوتبال بسیار کودکانه‌ای بود.
*دو تیم در هفته گذشته مصاحبه‌ها و بیانیه‌های تندی علیه یکدیگر منتشر کردند اما در زمین مسابقه خبری از بحث فنی نبود؛ همه جای دنیا تبلیغات و این مسائل وجود دارد، رئال و بارسلونا هم این جریانات را بیرون زمین دارند، اما وقتی بازی شروع می‌شود منطقی بر آن حاکم است. یعنی کار، برنامه و استراتژی مشخص است، حتی می‌دانند که فلان بازیکن تعویضی چه وظایفی در زمین دارد. اگر دقت کنید کمک مربی برگه‌ای دستش دارد و با بازیکنان هماهنگ می‌کند چه وظیفه‌ای دارند، ولی ما چیزی به نام وظیفه نداریم، هر چه می‌بینیم براساس خلاقیت و اتفاقی است و برنامه تاکتیکی خاصی وجود ندارد. شما نگاه کنید ضد حمله یک‌سری اصول دارد، وقتی صاحب توپ می‌شوید یا اصول را می‌دانید و باید زود ضد حمله بزنید، یا با تعلل و حفظ توپ جلو خواهید رفت. ما اصلاً چنین چیزی در فوتبال‌مان نمی‌بینیم. ما حتی تراکم هم در بازی ندیدیم، یا به هم می‌چسبند یا انقدر فاصله می‌گیرند که خلع ایجاد می‌شود. ما فقط حاشیه بیرون زمین را داریم و داخل زمین هیچ چیز نداریم.
*نمی‌دانم آیا مربیان ما با بازیکنان کار نمی‌کنند؟ آیا کسی نیست روی مربیان نظارت کند؟ من بارها به ریاست قبلی فدراسیون و کمیته اموزش هم گفتم آئین نامه‌ای تدوین کنند که فدراسیون فوتبال مثل کمیته دوپینگ بتواند بالای سر مربیان برود و ببیند آقایان در تمرینات‌شان چه کار می‌کنند. اصلاً برنامه دارند یا همینطور رندمی کار می‌کنند. به همین خاطر هم بازیکنان به بلوغ تاکتیکی فوتبال نرسیده‌اند. مربیان ما اصلاً دست به قلم نمی‌برند تا چند برنامه تمرینی خوب بنویسند. هیچ تحلیل صحیحی از بازی‌ها هم نداریم. می‌دانید چرا؟ چون آقایی که ۱۵ میلیارد می‌گیرد می‌داند فصل بعد هم هست. ارتباطات نامیمونی در فوتبال ما حاکم است که آقایان سال بعد هم با همان دلالان کنار می‌آیند و مهم نیست اصلاً تیم‌شان ته جدول برود یا لیگ دسته اول. بازیکنی که ۲، ۳ میلیارد می‌گیرد یک پاس بغل پا نمی‌تواند بدهد، این چه فوتبالی است ما داریم؟! واقعاً من وقتی دربی را نگاه می‌کردم شرمنده شدم و می‌خواستم تلویزیون را خاموش کنم. کسی هم نیست این درد را درمان کند، فقط دل‌مان خوش است فوتبال بازی می‌کنیم.
*تا چه زمانی می‌خواهیم خودمان را به حدی برسانیم که در دربی این ترس و وحشت را نداشته باشیم. مربیان فقط نگران هستند که اگر دربی را ببازیم یعنی کل لیگ را باختیم. هر مربی هم وارد رختکن می شود اولین جمله‌ای که می‌گوید این است که ما باید این بازی را ببریم. انگار بازیکنان آمده‌اند که بازی را ببازند! گفتن همین جملات ترس و دلهره را به بازیکنان تزریق می‌کند. یا مثلاً مربی خودش برای بازیکنان پاداش تعیین می‌کند؛ همین باعث می‌شود از همان دقیقه اول بازیکنانش با ترس و دلهره بازی کنند. بدبختی فوتبال ما همین است. مربیان ما حتی صحبت در رختکن‌شان هم مشکل دارد، چه برسد به مسائل تاکتیکی. واقعاً این فوتبال باعث شرمندگی است، درست شدنی هم نیست، مگر اینکه معضلات اقتصادی و فرهنگی از فوتبال ما کنار برود.
*همیشه در کلاس‌هایم به آقایان گفتم که وقتی از کلاس بیرون می‌روید دوباره سراغ آبگوشت درست کردن نرودید، لازانیا درست کنید. کم کم باید تفکرات مدرن را یاد بگیرید. ما یک‌سری تاکتیک‌های جدید به مربیان یاد می‌دهیم و باید تفکرات قدیمی را کنار بگذارند. چیزی که ما در کلاس‌ها گفتیم همان چیزی است که در اروپا تدریس می‌شود، اما متأسفانه اینجا آقایان یادشان می رود.
منبع: خبر ورزشی
