پرسون در گفتگو با کارشناسان بررسی کرد؛
به گزارش سایت خبری پرسون، روزنامه روسی وستی کافکازا در تحلیلی با عنوان «روسیه، ترکیه و ایران مدل اوراسیایی روابط بین الملل را برقرار می کنند» نوشت: ایران، ترکیه و روسیه در حال ساخت مدل جدیدی از روابط بین الملل هستند،این سه کشور ضمن گریز از وابستگی بیش از حد به یکدیگر، برای محدود کردن نفوذ غرب تلاش می کنند. ترکیبی از منافع متداخل و متضاد که مشخصه مدل جدید اوراسیا در روابط دو جانبه است، نتیجه تغییر نظم جهانی می باشد.
این رسانه با تاکید بر همکاری سه کشور در منطقه به اتحاد آنها پرداخت و نوشت: «روسیه، ترکیه و ایران هیچ اتحادی را برقرار نمی کنند – آنها همکاری می کنند، رقابت می کنند، از یکدیگر کمک می گیرند و زمانی که صلاح بدانند، از یکدیگر دور می شوند. این نوع تعامل مشابه روابط میان قدرت های اروپایی در قرن نوزدهم است که بی اعتمادی میان آنها بسیار بود، اما آنها می خواستند که در صورت لزوم، نقاط مشترک را پیدا کنند و برای ممانعت از تحمیل اراده یک قدرت به دیگران، تعادل را برقرار کنند. آنها همچنین، معتقد بودند که باید در قبال تغییر در نظم جهانی محتاط بود.»
این روزنامه با بررسی علل و عملکرد این سه کشور سه عامل را باعث همگرایی توصیف کرد و نوشت: «ایران، ترکیه و روسیه به خاطر چند تهدید گردهم آمده اند: جنگ در سوریه، تروریسم و افراط گرایی و جدایی طلبی کردها. فشار امریکا بر هر یک از این سه کشور مانند حلقه ای برای همکاری میان آنها می باشد. این کشورها به دنبال ایجاد تغییر در نظم جهانی هستند، زیرا دیگر از توافق های پس از جنگ سرد سود کافی عایدشان نمی شود. هر کشوری به فضای متعادل جدیدی نیاز دارد.اما، تفکرات آنها در برخی موارد متفاوت است. ایران به دنبال تجدید ساختاری کامل است، زیرا شور انقلابی و دیدگاه های ژئو سیاسی این کشور کاملا مخالف نظم جهانی به رهبری امریکا می باشد. مطالبات روسیه برای تغییر بنیادی چندان رادیکال نیست، زیرا در سایه نظم جهانی لیبرال به مزایایی دست یافته است. ترکیه به دنبال برقراری تعادل میان روسیه و امریکا است. این امر به یکی از مهم ترین ابعاد سیاست خاور میانه و مدیترانه ای آنکارا تبدیل شده است. ترکیه در حال تغییر است و براساس منافع خود، قصد دارد، با هر بازیگر جهانی همکاری کند.مردم روسیه، ترکیه و ایران از تجربه تاریخی مشابه با مبارزه ضد امپریالیستی برخوردارند. آنان معتقدند که تفکر اوراسیایی می تواند، جایگزینی برای سلطه فرهنگی، تاریخی، سیاسی و اقتصادی غرب باشد. ایران مانند روسیه آرزوهای مشابهی در خصوص دریای خزر دارد. قدرت های خارجی در منطقه مجاز نیستند که به این دریا دسترسی داشته باشند. کشورهای کوچکی که به دریای خزر دسترسی دارند نیز باید با منافع تهران و مسکو در عرصه انرژی و امنیت در صلح باشند.
این روزنامه روسی در نهایت با تاکید بر غرب زدایی سه کشور در منطقه نوشت: «تمایل این سه کشور برای کنار زدن غرب در برخی از ابتکار عمل ها مشهود است. مانند، مذاکرات پیرامون حل و فصل مساله سوریه در قالب آستانه. این گام ها در قفقاز جنوبی نیز برداشته شده و ترکیه و ایران تفکر ایجاد توافق منطقه ای پیرامون امنیت و همکاری را بدون مشارکت غرب مطرح کرده اند.اگرچه، روندهای اصلی در سطوح منطقه ای و جهانی این سه کشور را به یکدیگر نزدیک می کند، اما این به معنای آن نیست که طرفین برای ایجاد اتحاد رسمی با تعهدات رسمی تلاش کنند. ایران، روسیه و ترکیه نبود اتحاد رسمی را مزیتی می دانند که به آنها امکان دادن مانور، برقراری تعادل و احترام به عرصه های مهم نفوذی و حیاتی یکدیگر را مهیا می سازد.برای روسیه، همکاری تنگاتنگ با ترکیه و ایران سودآور است، زیرا غرب را تحت فشار قرار می دهد و به مسکو اجازه می دهد تا مشکلات مهم در دریای سیاه، قفقاز، دریای خزر و همچنین، سوریه را حل و فصل کند. ترکیه و ایران نیز برنامه های خود را دارند. هر دو کشور از کارت روسیه برای امتیاز گرفتن از غرب استفاده می کنند.
