به گزارش سایت خبری پرسون، این لاک پشت ماده ی غول پیکر ۲ سال قبل در جزیره فرناندینای اکوادور پیدا شد.
اما به تازگی معلوم شده این لاک پشت از گونه ای است که تصور می شد بیشتر از ۱۰۰ سال قبل منقرض شده است.
این لاک پشت ماده که تصور می شود بیش از ۱۰۰ سال سن داشته باشد، در حال حاضر در یک مرکز پرورش حیوانات در جزیره سانتا کروز نگهداری می شود.
پارک ملی گالاپاگوس ِ اکوادور حالا قصد دارد دست به یک عملیات جستجو بزند تا در صورت وجود تعداد بیشتری از این گونه لاک پشت، جلوی انقراض آن ها را بگیرد.
دانشگاه ییل ِ آمریکا این گونه را Chelonoidis phantasticus تشخیص داده است.
پارک ملی گالاپاگوس در بیانیه ای اظهار کرد: «دانشگاه ییل نتایج تحقیقات ژنتیکی و مقایسه ی صورت گرفته میان دی‌ان‌ای این لاک پشت با گونه ی منقرض شده در سال ۱۹۰۶ را اعلام کرد.»
تصور می شد این گونه آخرین بار در سال ۱۹۰۶ دیده شده باشد.
نمونه های گرفته شده از لاک پشت ماده با بقایای یک لاک پشت نر مورد مقایسه قرار گرفت و این مقایسه ثابت کرد آن ها از یک خانواده هستند.
در جزایر گالاپاگوس، که چارلز داروین، دانشمند سرشناس بریتانیایی نظریه تکامل خود را در قرن نوزدهم بر اساس آن مطرح کرد، گونه های بسیار مختلفی از لاک پشت ها در کنار فلامینگوها، بوبی ها، آلباتروس ها و قره غاز ها، گونه ای از پرندگان دریایی، زندگی می کنند.
این جزیره همچنین گیاهان و جانوران زیادی را در خود جای داده که در معرض خطر انقراض قرار دارند.
گوستاو مانریک، وزیر محیط زیست اکوادور، در توییتر خود نوشت: «تصور می شد که بیشتر از ۱۰۰ قبل منقرض شده باشد! اما باید دوباره اعلام کنیم که وجود دارد!»
طبق اطلاعات پارک ملی گالاپاگوس، جمعیت فعلی لاک پشت های غول پیکر از گونه های مختلف ۶۰ هزار عدد تخمین زده می شود.
یکی از آن ها که به «جورج تنها و بی کس» معروف بود، یک لاک پشت نر، آخرین بازمانده ی گونه ی خود بود که در سال ۲۰۱۲ بدون بر جای گذاشتن هیچ فرزندی از خود، از دنیا رفت.
دانشمندان معتقدند پای لاک پشت ها اولین بار ۲ تا ۳ میلیون سال قبل به جزایر گالاپاگوس باز شد.
آن ها پیش از آمدن به این جزیره هم غول پیکر بودند.
چارلز داروین در دومین سفر دریایی خود، به مدت ۵ هفته از گالاپاگوس دیدن کرد. این جزیره که از آن در نوشته های داروین یاد شده، نقشی کلیدی در شکل گیری نظریه تکامل وی داشت.
