تکرار تلخ "جان پدر کجاستی؟"

به گزارش سایت خبری پرسون، همین سال گذشته بود که پیامی با مضمون "جان پدر کجاستی" قلب هزاران انسان را به درد آورده بود که این بار یک پدر نه بلکه بیش از 50 خانواده به غم نشستند و باز هم داعش و طالبان و بلکه هرگروه تروریستی بی وجدانی کار خودش را کرد. چه فرقی میکند چه فرد یا گروهی؟ دیگر چه فایده؟‌ تروریست ها با این پیام آشکارا عدم پایبندی خود به هیچ اصل از اصول انسانی را اعلان می کنند پس انتظار صلح و اشتی از آن ها بیهوده است.

ماه رمضان است اما "کوه چهل" کابل شبیه صحرای کربلا و روز عاشورا شده است. صورت خونین دخترانی که لحظه ای قبل نمی دانستند که دیگر روی دنیا را نمی بینند، کفش هایی خالی از پاهای کوچک دخترکان، تکه پارچه هایی سفید و سبز و آبی که حالا قرمز شده بودند همان هایی که تا دقایقی قبل بر تن و سر این دختران نقش بسته بود.

این شهر که گویی عادت کرده تا انفجار و آژیر و زخم و خون ببیند این بار نیز، از حمله تروریستی دیگری خبر می دهد.

کشور همسایه ام افغانستان حال در سوگ دختربچه هایی نشسته است که بدون ذره ای گناه و برای تصاحب آینده ای بهتر برای خود و کشورشان راهی مدرسه شده بودند. مگر گناهشان چه بود که باید در این سن و سال و آن هم اینگونه قربانی تلخی جنگ و نامردی باشند؟

مدرسه در کسری از ثانیه بوی خون گرفت. دخترکانی غلتیده در خون، مادرانی زخمی و کشته که با لبخندی بر لب آمده بودند تا دست دخترشان را بگیرند و به خانه ببرند و خستگی درس را از تنشان در کنند.

روز گذشته به دختران نه بلکه به آینده افغانستان حمله شد. گویی سرنوشت، تلخ ترین شکل زندگی را به این عزیزان نشان داد.

مگر می شود این تصاویر که از روز گذشته در فضای مجازی دست به دست می شود را فراموش کرد؟

مگر می شود فراموش کرد آن دخترک خردسالی که وحشت زده در حال گریستن است و کتاب‌های خود را مانند عروسک در بغل گرفته است. آن کودکی که بالای سر مادر زانوی غم بغل گرفته و زیر لب می گوید مادر بلند شو. آن پدرها و مادرهای داغداری که نفسشان از دیدن زخم بر بدن کودکانشان بند آمده است.

من ظلم را محکوم می کنم، سیاست و تعصب کورکورانه را، جهل و خودخواهی را، بی وجدانی را.... اما من و محکوم کردنم کفایت نمیکند.... انگار که این ظلم پابرجاست و ما برای این جمله که "هلاکت ظالمان وعده خداوند در قرآن است" باید حالاحالاها صبر کنیم.

حالا بعد از جمله "جان پدر کجاستی" این بار هشتک "مادر بلند شو" ترند شده و ما مردم تنها می توانیم غمگین شویم و به همسایه مان در استوری ها و پیام ها تسلیت بگوییم.

خدایا تو صبر زیادی داری اما ما نه....کاش وعده خدا زودتر عملی شود.

نگارنده: مهسا اخلاقی