خواهی نخواهی جریان زندگی متوقف نمی شود

سایت خبری پرسون- پرونده سالی که گذشت را خواهی نخواهی باید بست. با تمام غم ها و شادی هایش. با تمام سختی و آسانی هایش. شاید بگویید کدام شادی؟ کدام آسانی ؟ حق با شماست. زندگی در سال 99، بسیار عجیب و عجیب بود، از حیث ظهور موجودی ناشناخته که سراسر جهان را درگیر خود کرده و ترس و اضطراب و امید و ناامیدی را در دل میلیاردها انسان انداخته است. قبل از ما و بعد از ما شاید این اتفاق عجیب را هیچ زمانی در زندگی تجربه نکنند.

همیشه در ذهنم سالهای قبل از خویش، حتی سالیان سال قبل از خویش را تصور میکردم و مردمِ آن زمان که چطور با قحطی، طاعون، وبا و از این دست عجایب سرکردند و چه حس و حالی را تجربه کردند. اما هیچ زمانی حتی ذره ای با خود خیال نمی کردم که در دوره حیات خود با چنین اتفاقی مواجه شوم. از این حیث که خود نیز مبتلا به این ویروس منحوس شدم و در کنار درد این بیماری لحظه لحظه اضطراب و ناامیدی را نیز تجربه کرده ام.

این مهمان ناخوانده نامبارک، داغ و غمی بر دل میلیون ها انسان در کل دنیا گذاشت که جبران ناپذیر است اما؛ آنچه انکارناپذیر است این که جریان زندگی متوقف نمی شود.

سال 99 را سیاه نمیدانم. می گویم خاکستری؛ به این دلیل که سیاهی انتهای ماجرای زندگی است.

اگر نگاهی گذرا به یک‌سال اخیر داشته باشیم، می‌بینیم که در کنار سیاهی های زمانه، سپیدی هایی نیز رنگ باز کردند. در کنار خبرهای غمبار مرگ و میر عزیزان، که البته جبرانی ندارد، خبر ساخت واکسن که اگر نتیجه اثربخشی داشته باشد، نور امید در دل میلیاردها انسان انداخته است.

سال 99 مانند تمامی سال ها پر از رویدادهای گوناگون سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و ... بود، از روی کار آمدن بایدن در آمریکا تا گلوی بریده کسب و کارها با تیغ کووید 19 و هزاران حادثه و رویداد مختلف که هرساله در کل دنیا بوده با این تفاوت که امسال کرونا ویروس نیز به آنها افزوده شد و حال و روز جهان را تغییر داد. کسی تصورش را هم نمیکرد که جهان به قرنطینه رود اما رفت.

اما بگویم از جنگی که این ویروس به راه انداخت و خط مقدمی که در جریان بود و پرستارانی که سربازان خط مقدم مقابله با ویروس منحوس کرونا بودند که از ابتدای شیوع کووید ۱۹ در کشورمان تاکنون شاهد رشادت‌ها و مجاهدت‌های بسیاری از این مدافعان سلامت بوده‌ایم. ایثارگرانی که همزمان با شیوع بیماری کووید ۱۹ و گسترش آن با از خودگذشتگی برای صیانت از سلامتی مردم به جنگ با این بیماری رفتند و در این راه بسیاری از این عزیزان را از دست دادیم اما؛ این حماسه آفرینی ها برای همیشه در تاریخ کشورمان ثبت و به یادگار مانده است.

از سالی که گذشت ما آموختیم، تجربه کردیم، در صحنه به میزان توانایی ها و استعداد هایمان حاضر بودیم و هرآنچه در توانمان بود به‌نمایش گذاشتیم. اینگونه بگویم که مجموعه زندگی در سال گدشته بی‌ثمر نبود.

نمیخواهم در ورودی درگاه سال جدید از غفلت‌ها و کوتاهی‌ها سخن بگویم که این غفلت ها همیشه بوده و هست اما؛ میتوان نگاه و سمت و سوی دید خود را به اقداماتی برد که در شرف انجام است.

در آخر کلام آرزو می‌کنم که زندگی و جهانتان به سوی سبز شدن متحول شود و حال دلتان به احسن‌ترین حال‌ها برسد.

آرزو می‌کنم سلامتی همراهتان باشد و هرکجا پرسیدند چه خبر، با لبخند بگویید "سلامتی" اما نه از روی عادت، که از روی آگاهی...

آرزو می‌کنم روزهای تلخ گذشته، در گذشته‌ها جا بمانند و جز یاد و خاطره‌ای برای عبرت، چیزی از آن‌ها باقی نمانَد.

گام برمیداریم به سال 1400. به آخرین سال قرن که امیدواریم برایمان ارمغان پایان تمام تلخی ها باشد.

مهسا اخلاقی – در انتهای 99