در سخنان رئیس قوه قضائیه پس از بازگشت از سفر عراق نکته ای بود که بسیار قابل توجه بود که نباید بسادگی از کنار آن گذشت و آن این بود که ایشان اظهار داشت که «اگر آنها می خواهند زندانهای ما را ببینند ما آماده ایم اما مشروط بر آنکه آنها هم اجازه بدهند که هر زندانی را که ما خواستیم بازدید کنیم».
به گزارش سایت خبری پرسون، غلامرضا فدایی در یادداشتی نوشت:
بیان این نکته و در این شرایط ضمن اطمینان داشتن به کار خود در امور زندانها نشان از عزت و توانمندی دارد و این به نظر من یعنی برابری و اقتدار. البته اظهارات ایشان به این معنا نیست که ما در امور قضا هیچ مشکلی نداریم. معنای سخن ایشان این است که در صورتی که برابری باشد کشورها بدون دخالت در امور داخلی یکدیگر از مراکز هم بازدید می کنند و تذکرات دوستانه و خیرخواهانه می دهند و ما هم به آنها همینطور. نه اینکه ما را در موضع اتهام حقوق بشری قرار دهند و با ابزاری که در اختیار دارند ما را محکوم، استنطاق و سپس تنبیه و مؤاخذه کنند. آنها به اعتراف خودشان دیگر قوم برتر نیستند و نبوده اند و اوضاع اخیر در امریکا و اروپا ادعاهای برابری و دموکراسی را در کشورهایشان به خوبی نشان داد.
الحق قوه قضائیه در این مدت اقدامات فراوانی کرده و امیدهایی آفریده است: توجه به بخش خصوصی، راه اندازی نسبی تولید، توجه به اشتغال و جلوگیری از اخراج کارگران، تبیین حقوق شهروندی، تصویب قانون شورای حل اختلاف و احیاناً اجرای آن، توجه به اطاله دادرسی ها، مبارزه با فساد و برداشتن خط قرمز برای هرکس و شروع از خود قوه قضائیه و پاکسازی و بهسازی نیروهای داخلی از آن جمله است که باید ادامه یابد. خدا کند که نیروهای پاک و مؤمن و باسواد قضائی در این قوه بتوانند امیدهای ازدست رفته را به مردم باز گردانند.
اینکه شنیده شدکه ایشان برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری قصدی ندارد نشان از توجه به اهمیت قضا دارد و اینکه ایشان برنامه هایی دارد که باید تمام کند و به راستی اگر قوه قضا در هر کشور مقتدر و پاک دست باشد بقیه نهادهای هر کشور سامان، و سرمایه اجتماعی افزایش می یاید. البته قوه قضا برای بازگرداندن سرمایه اجتماعی راه درازی در پیش دارد و درست است که هم به فساد دانه-درشت ها رسیدگی می کند و هم به مسائل قضا در سطح بین الملل توجه دارد ولی از فساد پنهان در سطح جامعه نباید غافل باشد که بسیار آزار دهنده است. وقتی شاکی جرئت ندارد شکایت کند یا آن را به صرفه نمی بیند، زیرا اگر شکایت کند وقتی حساب می کند که از نظر اقتصادی و زمانی که صرف آن می کند نمی ارزد، نا امید می شود. متشاکی هم وقتی می بیند هر مجازاتی برای او در نظر گرفته شود با افزایش نرخ تورم و صعود بی رویه قیمتها ضرر زیادی نصیبش نشده جری تر می شود و بر تمرد از قانون پای می فشارد. تناسب جرم و مجازات برای بازدارندگی همواره باید مد نظر باشد.
اگر بعضی با برجام مخالفند نه از این جهت که با مذاکره مخالف اند مذاکره یعنی درموضعی برابر و سخن گفتن در موضوعی که به هر دو طرف مربوط باشد. متأسفانه برجام در محیطی نابرابر، ارعاب، طمع، اتهام و فریب شکل گرفته و دو طرف در موضع برابر نبوده اند.
قدرت نمایی مجلس با تصویب قانون تعلیق پروتوکل الحاقی اگر چه در آغاز دولت به آن روی خوش نشان نداد و لی بعداً این نقص برطرف شد و اگر طرف مقابل ما احتمالاً در مورد بازگشت به برجام به جنب و جوش افتاده است نتیجه آن است. اتحاد و همدلی قوا در داخل کشور اگر به واقع صورت گیرد بسیار راهگشا است.
آنچه برای من به عنوان یک شهروند موجب تعجب شد اظهار نظر آقای ظریف در مورد رفع تحریم ها بود که اشاره کرد (1/12/99)که امریکا [فقط] باید تحریم های انجام شده توسط ترامپ را بردارد تا ما به تعهدات برگردیم؟ چرا؟ مگر تحریم های اوباما مورد قبول شما و در قالب برجام است یا این باید فرصتی باشد برای آنها تا گام به گام تحریم ها برداشته شود؟
یا شاید ما نباید طمع را زیاد و حقِ به گروکان گرفته خود را باید مرحله به مرحله طلب کنیم به قول معروف:
طمع را نباید دو چنــدان کنی که صاحب کرم را پشیمان کنی؟
آیا حق خود طلبیدن را باید به حساب کَرَم آنها گذاشت؟ ما چرا باید آزادی خود را که حق ماست به دیگران بدهیم تا طلبیدن آن را با خواهش و تمنا بخواهیم که گفته اند:
عنان مال خودت را به دست غیر مده که مال خود طلبیدن کم از گدایی نیست.
با آنکه دموکراتها با ترامپ بسیار مخالف بودند و او هم بایدن را رئیس جمهور مشروع نمی داند اما برای دولت او در سیاست خارجی (چین و روسیه و ایران) راه نمود و می بینیم که بایدن همان راهی را می رود که او برایش ترسیم کرده است. دولت ما هم اگر همت کند تا هزینه دولت بعدی در قبال سیاست خارجی هموارتر باشد، خدمتی بزرگ به کشور کرده است. برجام با این وضعیت جز مایه دق چیزدیگری نیست. ایکاش دولت ما که تصویب کننده برجام است با ختم آن به خاطر نقض آنها، تکلیف دولت بعد را قاطعاً مشخص کند تا به جای تداوم انتظار و درخواست، آنها را درگیر دورهای باطل مذاکره نکند.
