به گزارش سایت خبری پرسون، ترانه یلدا در یادداشتی نوشت:
چند روزی است زمزمه حصارکشی به دور تئاترشهر را می‌شنویم. واقعا کار عاقلانه‌ای نیست و به دور از هر گونه تفکر مردم‌مدار و شهرسازانه‌ای است. کجای دنیا برای ورود به تئاترشهر باید از نرده و حصار رد شد. کجای دنیا قسمتی از یک پارک عمومی را حصار می‌کشند؟ ورود به استادیوم‌های 100 هزار نفری را درک می‌کنیم که باید گذشتن از درهای ورودی و گیشه و صف بستن و مراتب دیگر را برایش متصور شد، ولی مگر برای ورود آنان که برای تئاترشهر بلیت در دست دارند و اکثرا هم قبلا از اینترنت تهیه کرده‌اند، تا به حال مشکلی بوده که الان باید برایش حصار گذاشت؟ اصلا چرا باید برای چهارراه ولیعصر این همه مشکل و حرف و حدیث آفریده شود.
این چهارراه زمانی نقطه اصلی و کانونی شهر تهران بوده است. محل تقاطع مهم‌ترین محورهای شهر تهران، واقع در مرکزی‌ترین نقطه تهران امروز. جایی که هنوز هم به واسطه عبور دو خط بی‌آرتی انقلاب و ولیعصر بهترین و عمومی‌ترین دسترسی‌ها را دارد. جایی که به علت وجود پارک دانشجو و تئاترشهر، اتفاقا جذاب‌ترین نقطه بین تمام محیط‌های مراکز آموزشی و تجاری مرکز شهر مانند دانشگاه تهران، دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه هنر، دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، پژوهشکده فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی و دبیرستان البرز است و بعد از پروژه مثال زدنی پیرایش ساختمان‌های خیابان انقلاب بین میدان فردوسی و همین چهارراه ولیعصر، توسط سازمان زیباسازی شهر تهران- که واقعا دست‌شان درد نکند!- آنقدر پیاده‌روهایش خوب و زیبا شده که در یکی، دو سال اخیر تعداد زیادی کافه و مغازه‌های جالب برای جوانان در آن باز شده و این روند باز زنده‌سازی خیابان انقلاب و دیگر خیابان‌های مرکز شهر تهران، به پیروی از آن ادامه دارد و گفته می‌شود که احیای خیابان‌های فردوسی و سعدی و به خصوص خیابان لاله‌زار، به عنوان یک خیابان تاریخی-فرهنگی در پیش است!
حال درست در میانه معرکه‌ای که همه دارند تلاش می‌کنند به نوعی سرزندگی فرهنگی در این حوالی از شهر تهران برسیم و برای محور فرهنگی پیاده از تالار تا تالار (از تالار وحدت- رودکی) به تئاترشهر شهرداری میلیاردها خرج می‌کند و صدها نفر درگیر کار اجرایی می‌شوند؛ درست در وسط کشمکشی که سال‌هاست بین مردم و شهرداری از یکسو و پلیس که می‌خواهد در چهارراه ولیعصر پرنده پر نزند تا اتوبوس‌ها و ماشین‌ها و به ویژه ماشین‌های خواصی که از توی خط ویژه حق عبور دارند، جریان دارد و هنوز به نتیجه نرسیده است... و درست در وسط معرکه و بحثی که یکی، دو سال است بر سر دستفروشان چهارراه ولیعصر و فروش پیاده‌روها توسط شهرداری، هنوز جریان دارد... فقط یک مشکل را کم داشتیم و آن هم حصارکشی به دور تئاترشهر بود.
کریم آسایش در یادداشتش در همین باره نوشته است: «حصارکشی تئاتر معنایی جز کشتن حیات پویای تئاتر در رابطه با مردم ندارد. جدا از این پارک دانشجو، فضایی عمومی است، فضایی که به همگان تعلق دارد، به دانشجویان، سربازان، کارگران فصلی، مسافران، دستفروشان و نه فقط به تئاتری‌ها. یکی از ذی‌نفعان پارک نمی‌تواند بدون مشارکت و نظر سایر ذی‌نفعان درباره فضای شهری نظر خود را تحمیل کند. مطابق طرح تفصیلی تهران، حصارکشی دور بوستان‌های شهری ممنوع است.»
حال می‌توان از خود پرسید: چرا باید این نقطه بسیار مهم و تعیین‌کننده شهرمان اینقدر دچار تب و تاب و تناقض شود و هر بار صدها معترض به وسط فضای رسانه و شبکه‌های مجازی بریزند و در بی‌تدبیری و بی‌کفایتی مدیران نطق و خطابه سر دهند؟ چرا مسوولان مدیریت‌های شهری و دولت به فکر این مردم سرگردان شهرمان نیستند که برای رفتن پیاده یا با صندلی چرخدار از این سوی چهارراه ولیعصر به سوی دیگر آن باید یک ربع از پله‌های زیر گذر مترو پایین و بالا بروند؟ چرا شهرداری تهران اینقدر ضد و نقیض رفتار می‌کند و این نقطه اصلی و کانونی مرکز شهرمان را به دادش نمی‌رسد؟
منبع: اعتماد
233864
