صالحی؛ متخصص بیماری های عفونی در گفت وگو با پرسون:
به گزارش سایت خبری پرسون، روزهای پایانی اسفند 1396، رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت، اعلام کرد: «بیشتر کشفیات ما مربوط به تریاک و سپس هرویین است اما آمار کشفیات کراک به دلیل تبلیغات منفی تقریبا به صفر رسیده است. وقتی از معتادان می‌پرسیم چرا دیگر سراغ کراک نمی‌روید، می‌گویند چون بدن آدم کرم می‌زند. تاثیر این موضوع به حدی بوده که کراک، دیگر به تاریخ پیوسته است.»
15 دی ماه سال جاری، یکی از ماموران شبکه مقابله با قاچاق مواد مخدر، اعلام کرد که به دنبال یک عملیات گسترده در استان گلستان، 95 کیلو کراک و هرویین از قاچاقچیان کشف شده است. اخبار کشفیات «کراک»، پیش از این تاریخ و ظرف 3 سال گذشته هم به خروجی خبرگزاری‌ها رسیده بود؛ 26 اسفند 96: کشف 686 کیلو و 812 گرم کراک از دو تانکر سوخت ورودی از افغانستان در گمرک ایران /6 خرداد 97: کشف 5 کیلو کراک در ورودی شهر نهبندان / 13 آبان 97: کشف 12 کیلو کراک در شهرستان تایباد /26 اردیبهشت 98: کشف یک کیلو و 200 گرم کراک در شهر کرمان /26 فروردین 99: کشف 50 کیلو کراک در مشهد /15 اردیبهشت99: کشف یک کیلو کراک در مشهد /25 اردیبهشت 99: کشف 85 کیلو کراک در مرز میرجاوه / اول خرداد 99: کشف 400 کیلو کراک در زاهدان / 25 خرداد 99: کشف 3 کیلو کراک در مشهد / 11 مهر 99: کشف 155 کیلو کراک در محور کرمان - زرند / 15 آبان 99: کشف 373 کیلو کراک در مرز میرجاوه .
وقتی دستگاه مقابله با قاچاق مواد مخدر، عددی از کشفیات اعلام می‌کند، محتوای این اعلام باید با ادبیات رایج در شبکه پلیسی و امنیتی کشور تحلیل شود. ادبیات رایج در این شبکه، می‌گوید که عدد کشفیات هر ماده مخدر یا محرک، معادل یک‌سوم از کل حجم محموله ورودی است چون دستگاه‌های مقابله با قاچاق مواد مخدر در ایران، در بهترین شرایط، موفق به کشف 30 درصد از کل واردات و توزیع یک ماده مخدر یا محرک می‌شوند در حالی که 30 الی 40 درصد از محموله ورودی، در داخل کشور و در بازار خرده‌فروشی مواد مخدر رسوب می‌کند و حدود 30 الی 40 درصد هم برای ترانزیت به خارج از کشور، بارگیری می‌شود.
بنا به گزارش‌های رسمی ماموران گمرک، نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات، در فاصله اسفند 1396 تا دی ماه 1399، بیش از 1972 کیلو کراک در شرق، شمال شرق و جنوب شرق کشور کشف شده و اگر این عدد را در قالب ادبیات شبکه پلیسی و امنیتی مقابله با قاچاق مواد مخدر بازخوانی کنیم، ظرف 40 ماه گذشته، بیش از 5900 کیلو کراک در داخل کشور جابه‌جا شده که فقط یک‌سوم از این محموله، به چنگ دستگاه مقابله افتاده است. در یک تحلیل خردتر می‌شود گفت که ظرف 40 ماه گذشته، بیش از 5 میلیون و 900 هزار گرم کراک، وارد کشور شده که از این حجم، بیش از یک میلیون و 972 هزار گرم، توسط ماموران گمرک، نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات کشف شده است.
اگر فرض بر این باشد که اتاق فکر توزیع این مخدر آزمایشگاهی، با هدف تغییر دوباره الگوی مصرف، برای عرضه حدود 6 تن کراک در بازار ایران هدفگذاری کرده بوده، این 6 تن، با احتساب مصرف روزانه حداقل یک گرم کراک توسط هر معتاد، می‌توانست برای مصرف 3 سال کل معتادان قطعی کشور؛ 2 میلیون و 808 هزار نفر، کافی باشد. اما گاهی اوقات، پاسخ یک معادله، نقض فرض است. در معادله «شیوع دوباره مصرف کراک»، اعداد کشفیات، باید «تداوم تقاضا» را تایید کند اما وقتی اعداد و اطلاعات دیگری را برای تکمیل پاسخ این معادله کنار هم بچینیم، با نتیجه‌ای متفاوت مواجه می‌شویم؛ نتیجه‌ای که نه اظهارات سال 96 پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت را تایید می‌کند و نه از بازگشت «کراک» خبر می‌دهد بلکه پرده از واقعیت تلخ‌تر و ترسناک‌تر برمی‌دارد.
« کراک»، باز هم مشتری دارد؟
شیوع مصرف «کراک»، اولین‌بار در سال 1386 و در نتایج «ارزیابی سریع سوء مصرف و وابستگی به مواد در ایران» تایید شد. نتایج این تحقیق رسمی نشان داد که از مجموع یک میلیون و 200 هزار معتاد کشور، 26.6 درصد (بیش از 320 هزار نفر) مصرف‌کننده «کراک» هستند. افزایش تعداد آشپزخانه‌های داخلی تولید «شیشه» از نیمه دوم دهه 80، جذابیت «کراک» را کاهش داد و بنابراین، در نتایج «پیمایش ملی سلامت روان» که سال 1390 انجام شد و جمعیت معتادان کشور را یک میلیون و 325 هزار نفر برآورد کرد، شیوع مصرف «کراک»، به 15.94 درصد (بیش از 211 هزار نفر) کاهش یافته بود. سال 1394 و به دنبال کاهش شدید دسترسی غیرقانونی آشپزخانه‌های زیر زمینی تولید شیشه به سودوافدرین (پیش‌ساز این ماده محرک) قیمت شیشه در بازار خرده‌فروشی ایران، تا 70 درصد گران شد اما همزمان، هرویین ارزان وارداتی از افغانستان، دوباره جای «شیشه» را گرفت. سال 1395، در نتایج تحقیق سراسری «پیمایش ملی خانوار در مورد شیوع مصرف مواد مخدر و روانگردان در جمعیت عمومی کشور»، جمعیت معتادان کشور، 2 میلیون و 808 هزار نفر برآورد شد در حالی که شیوع مصرف «کراک» در این جمعیت به 10.6 درصد (بیش از 300 هزار نفر) کاهش یافته بود.
مرور نتایج مطالعات رسمی در فاصله سال‌های 1386 تا 1395، تایید می‌کند که در این سال‌ها، اقبال به «کراک»، کاهش یافت. دلیل اصلی این کاهش، چیزی نبود جز بازگشت هرویین ارزان به سفره اعتیاد. دلیل فرعی این کاهش، چیزی نبود جز ترس؛ معتادان خیابانی که در نیمه دوم دهه 80، پرشمارترین مشتریان «کراک» بودند، در دهه 90، از مشاهده متلاشی شدن بافت بدن دوستان درگذشته‌شان می‌گفتند و از کرم‌های کوچکی که بعد از تزریق «کراک»، زیر پوست‌شان خانه می‌کرد.
زمستان سال 1395، رضا؛ یک بهبود یافته اعتیاد و ساکن گرمخانه خاوران، تصویری سیاه و سهمگین به من نشان داد؛ تصویری سیاه و سهمگین از تجربه 11 سال اعتیاد به تزریق «کراک»: «یه روز با بدبختی 30هزار تومن پول جور کردم. 5 تومن 5 تومن. هر کاری می‌کردم رگم جواب بده، جواب نمی‌داد. خشک شده بود. همه جام خشک شده بود از بس زده بودم. اون روز، کرم می‌اومد بیرون از توی زخم، کراک رو لیس می‌زد، برمی‌گشت می‌رفت توی زخم. اون روز من 30 تومن پول مواد دادم، آخرم شب سرِ خمار گذاشتم زمین. اون شکنجه، هنوز کابوسش رو می‌بینم. 9 ماه تو مددسرای اسلامشهر بستری شدم تا کرما ریشه کن شدن.»
«ایرانی» و «امریکایی»؛ صفر و صدی بی‌شباهت
در ادبیات جهانی اعتیاد، «کراک»، تخلص «کراک – کوکایین» است. کوکایین؛ ماده محرکی که از خیساندن برگ‌های درخت کوکا در گازوییل و فرآوری این تفاله با پرمنگنات پتاسیم به دست می‌آید و محصول بومی سه کشور ایستاده بر دامنه رشته کوه‌های آند و مرکز رویش درختان کوکا؛ بولیوی، پرو و کلمبیا.
محققان دانش اعتیاد می‌گویند که کراک و کراک - کوکایین، از نظر روش تولید، تفاوتی ندارند و تنها تفاوت مربوط به شکل نهایی محصول و تغییر در روش مصرف است؛ پودر کوکایین، می‌تواند به شکل بلع یا دماغی (اسنیف) مصرف شود در حالی که کراک – کوکایین به دلیل بافت فشرده‌تر و سخت‌تر، هم به صورت استنشاقی (با زرورق یا پایپ) و هم به شکل تزریقی (در ترکیب با بی‌کربنات سدیم و یک حلال اسیدی) قابل مصرف است.
12 هزار کیلومتر دورتر از رشته کوه‌های‌آند، در ایران، درمانگران اعتیاد می‌گویند که آنچه در کشور ما به نام «کراک» شناخته می‌شود؛ این کلوخ‌های های کوچک سخت و تیره رنگ که در دهه 80، خواهان بسیار داشت، نام خیابانی «هرویین فشرده» است و هیچ ارتباطی به ساختار «کراک – کوکایین» ندارد و تاکید دارند که علت اصلی این نامگذاری توسط معتادان یا خرده‌فروشان، ناشی از واکنش شیمیایی ترکیبات موجود در هرویین فشرده در زمان داغ و آماده شدن برای تزریق یا تدخین بوده است و می‌گویند ادبیات درمان اعتیاد در ایران، برای این ماده مخدر، نام «کراک – هرویین» را انتخاب کرده است.
واقعا چه چیزی کشف شده است؟
در اخبار 40 ماه گذشته درباره کشفیات «کراک - هرویین» در شرق، شمال شرق و جنوب شرق کشور، هیچ توضیحی درباره شکل ظاهری ماده کشف شده وجود ندارد و ماموران نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات و گمرک، فقط به اعلام حجم مکشوفه اکتفا کرده‌اند. در بسیاری خبرها، حتی میزان کشف هم اعلام نشده و بنابراین، رقم دقیقی هم از حجم واقعی کشفیات کراک منتشر نشده است. شبکه مقابله با قاچاق مواد مخدر، هیچ توضیحی درباره نتایج آزمایش بر این حجم بالای کشفیات و تایید قطعی از ساختار مواد کشف شده ارائه نداده و اعلام‌های تلگرافی و با پایانی باز، صرفا، تبلیغی برای موفقیت شبکه مقابله با جرایم سازمان یافته است. حتی در ویدیوی کوتاهی که اسفند 98 از لحظه کشف محموله حجیم 168 کیلویی کراک منتشر شد، فقط ماموران گمرک شرق کشور را می‌بینیم که در حال بیرون کشیدن 60 بسته آلومینیومی پلمب شده؛ بسته‌هایی در قطع 20 در 30 و با قطر 2 سانت، از جداره مخفی یک تانکر سوخت ورودی از افغانستان هستند و سرنوشت این بسته‌ها نامعلوم می‌ماند چون در این ویدیو، پلمب هیچ بسته‌ای باز نمی‌شود که حقیقت کشف دوباره یک ماده فراموش شده باورپذیر شود.
« کراک ایرانی»؛ فریب بزرگ
عباس دیلمی‌زاده؛ مدیرعامل جمعیت خیریه «تولد دوباره» در تحلیل فرض بازگشت دوباره «کراک - هرویین» به سفره اعتیاد ایران، با طرح چند احتمال می‌گوید: «نامگذاری مخدرها و محرک‌ها در ادبیات تخصصی اعتیاد (ادبیات رایج در نظام درمان و مقابله و کاهش تقاضا) با اسامی رایج در ادبیات بازار متفاوت است. اگر در بازار مصرف، با نام‌های متنوعی از مخدرها و محرک‌ها روبه‌رو می‌شویم، چندان قابل توجه نیست چون گاهی اوقات، قیمت گران‌تر، فقط به دلیل شکل و اسم قشنگ‌تر یک ماده مخدر است در حالی که ترکیبات، یکسان است. حتی برند تولید‌کننده و نحوه بازاریابی در ادبیات بازار هم بر قیمت یک ماده مخدر تاثیرگذار است و البته، نامگذاری هم یکی دیگر از روش‌های موثر در تعیین و تغییر قیمت است.
ممکن است ترکیبات شیشه ایرانی و شیشه افغانی، یکسان باشد اما خرده فروش این‌طور تبلیغ کند که شیشه وارداتی دارد و با قیمت گران‌تری هم بفروشد و مشتری بیشتری جذب کند چون اسامی مخدرها و محرک‌های موجود در بازار ایران، اسامی تجاری است که در فرآیند برند‌سازی و با هدف جلب مشتری ساخته می‌شود. آنچه امروز به عنوان کراک معرفی می‌شود، کدام کراک است ؟ آنچه در دهه 80 هم در ایران مصرف می‌شد، کراک نبود و فقط با اسم تجاری کراک، در بازار عرضه می‌شد. چندی قبل، پزشک درمانگر چند بیمار مصرف‌کننده کوکایین می‌گفت اینها روزانه دو میلیون تومان برای دستگاه کارتخوان فروشنده کوکایین، کارت می‌کشند در حالی که علائم ترک این بیماران، نه تنها شباهتی به علائم ترک کوکایین نداشت،
بلکه شبیه به عوارض اپیوییدها بود ضمن آنکه روش مصرف‌شان هم، اسنیف نبود بلکه مطابق روش مصرف کراک کوکایین بود. پس مجموع اینها، ترفندهای بازاریابی است. ممکن است شما یک گرم هرویین را در جنوب شهر تهران با یک اسم متفاوت خریداری کنید اما همین ماده مخدر، در شمال شهر تهران، اسم دیگری داشته باشد در حالی که جنس هر دو ماده، یکسان است. این تفاوت، ریشه در همان تلقی اشتباهی دارد که در دهه 80، در مورد ماده معروف به کراک در کشور مرتکب شدیم؛ همان ماده‌ای که به هیچ‌وجه شباهتی با کراک مورد مصرف در دنیا نداشت. البته شاید کراک مورد مصرف در دنیا هم به ایران آمد ولی در کشور ما، همان ماده‌ای ملقب به کراک بود که مصرف‌کنندگان در اصطلاح خودشان می‌گفتند بدن را متلاشی می‌کند. شما هم نمی‌توانستید در آن زمان به مصرف‌کننده بگویید تو اشتباه می‌کنی و این ماده‌ای که مصرف می‌کنی کراک نیست.
امروز هم که از کشفیات دوباره کراک توسط دستگاه مقابله، خبرهایی منتشر می‌شود، می‌توان چند احتمال را متصور شد؛ شاید ماده مکشوفه، در آزمایشگاه تجزیه شده و ساختار و ترکیباتش، تا حد زیادی مطابق همان فرمول قدیمی کراک بوده. یک خرده فروش مواد مخدر، همیشه در حال رقابت با باقی فعالان این بازار است و هرچه برندهای متنوع‌تری در دست داشته باشد، موفق‌تر است. بنابراین، ممکن است همین کشفیاتی که توسط نیروهای مقابله به عنوان کراک شناسایی شده، توسط خرده فروش به نام کوکایین فروخته شود چون این خرده فروش، در عرض اندام برای مشتریان خود، می‌خواهد بلوف بزند که هم کوکایین دارد و هم هرویین دارد و همین ادعا، باعث جذب مشتریان جدید و ماندگاری بیشتر مشتریان قدیمی خواهد شد.
علاوه بر همه اینها، باید دید آنچه کشف شده، آیا فقط در صورتجلسه اولیه مراجع قضایی به عنوان کراک ثبت شده یا ترکیباتش، با گزارش آزمایشگاه تخصصی مواد مخدر هم مطابقت دارد و در گزارش‌های ارسالی برای سطوح بالاتر مقابله هم، باز به عنوان کراک نامگذاری شده است چون هر ماده مخدر یا محرک، بسته به وزن و نوع ماده، برای گروه مقابله، حق‌الکشف دارد و البته هر قدر، کشفیات، سنگین‌تر باشد، حق‌الکشف هم بیشتر خواهد بود. علاوه بر آنکه جرم‌انگاری و تعیین مجازات هم، براساس تشخیص اولیه است و حتی شدت مجازات، براساس نوع کشفیات متفاوت است مگر آنکه مجرم، در اعتراض به حکم قاضی پرونده، خواستار تجزیه خلوص شود چون قطعا مجازات حمل تریاک حاوی 60 درصد مرفین، با مجازات حمل تریاک حاوی 70 درصد مرفین، متفاوت است.»
ترکیبی از میلی‌گرم و تقلب و مرفین
«هرویین فشرده» ملقب به «کراک - هرویین»، آنچنان که از تخلص فریب‌دهنده‌اش پیداست، باید خلوص بیشتر و در واقع، درصد مرفین بالاتری در مقایسه با هرویین معمولی داشته باشد اما زمستان 1392، نتایج یک پژوهش منتشر شده در سایت NCBI (مرکز ملی مطالعات بیوتکنولوژی امریکا) ثابت کرد که آنچه به نام «کراک» در ایران عرضه می‌شده یا می‌شود، دروغی بزرگ است که تنها خاصیتش، به جای خلوص بیشتر و کیفیت مرغوب‌تر در مقایسه با هرویین معمولی، نزدیک کردن فاصله قدم‌های یک معتاد به آستانه مرگ است.
علی فرهودیان؛ روانپزشک و درمانگر اعتیاد و مجری این پژوهش که با هدف تعیین مقادیر ترکیبات شیمیایی «کراک» موجود در بازار ایران، 18 نمونه از این مخدر آزمایشگاهی را به یک آزمایشگاه سم‌شناسی در تهران برده بود، در تشریح یافته‌های خود نوشت: «همه نمونه‌ها به صورت ماده جامد تیره رنگ بی‌بو بودند و بر اثر فشرده شدن با انگشت، تبدیل به پودر می‌شدند.
نتایج آزمایش‌ها نشان داد که هیچ یک از نمونه‌ها حاوی کوکایین نبود اما همه نمونه‌ها حاوی هرویین، کدئین، مرفین و کافئین بود. بیشتر نمونه‌ها، حاوی مقدار قابل توجهی استیل کدئین (یکی از ناخالصی‌هایی که در هرویین بی‌کیفیت ایجاد می‌شود) بود و بنابراین، به دلیل غلظت بالای استیل کدئین در این نمونه‌ها، میزان سمیت آنها هم از هرویین بیشتر بود چون مصرف بیش از حد استیل کدئین، سطح زیادی از هیستامین را در خون آزاد می‌کند و ممکن است منجر به شوک آنافیلاکتیک، تشنج و حتی مرگ شود. نتیجه کلی آزمایش درباره ترکیب شیمیایی کراک ایرانی نشان داد که این ماده، یک مخدر بر پایه هروئین و با کراک - کوکایین مورد استفاده در کشورهای غربی متفاوت است چون علائم و عوارض آن شبیه هرویین است و بنابراین، تشابه بین این دو ماده، فقط در نامگذاری است و نه محتوای شیمیایی اما تشخیص تفاوت ترکیبات نمونه‌ها، امکان شناسایی مکان جغرافیایی تولید ماده را هم فراهم می‌کند.»
نتایج آزمایش‌های فرهودیان بر 18 نمونه کراک ایرانی، نشان داد که 4 نمونه، حاوی ترامادول، 18 نمونه حاوی کدیین و 18 نمونه، حاوی استامینوفن بود. نتایج آزمایش‌های فرهودیان نشان داد که در برخی نمونه‌ها، درصد هرویین موجود، تا 31.19 نانوگرم در یک میلی‌گرم هم کاهش یافته بود و در مقابل، استامینوفن و کافئین و کدئین، جای خالی ترکیبات اصلی را پر کرده بود.
فرهودیان در پایان این مقاله پژوهشی نوشت: «تقلب در هرویین، در تمام کشورها رایج است از جمله که برای افزودن حجم ماده، از قندها (گلوکز، لاکتوز، ساکارز و مانیتول) و اسید اسکوربیک (ویتامین C) استفاده می‌کنند و برای زدودن شیرینی ناشی از افزودن قندها، موادی مانند کافئین، پروکایین، استرکنین و استامینوفن اضافه می‌شود که این افزودنی‌ها، علاوه بر افزایش حجم و تغییر طعم، باعث تبخیر هروئین در اثر گرما شده و اثر تخدیری آن را افزایش می‌دهد.»
«کراک ایرانی» در کدام قبرستان تولید می‌شود؟
از یک عامل پخش مواد روانگردان گیاهی، درباره مصرف تفننی «کراک - هرویین» در محافل خصوصی می‌پرسم. جوابش، رد قطعی رسوخ مخدرهای قدیمی به پاتوق یقه‌سفیدهاست: «مخدرها دیگر برای نسل جدید و برای بسیاری افرادی که می‌خواهند ابعاد جدیدی از کشف و شهود را تجربه کنند، جذابیتی ندارد. ما دنبال آدم‌هایی می‌گردیم که تشنه تجربه‌های جدید باشند؛ تشنه تجربه مرگ؛ تجربه لذت باز شدن چاکراها و چشم سوم. ما برای این افراد، چیزهای خیلی خیلی بهتر و کم آسیب‌تر از کراک در دست‌مان داریم. برای این آدم‌ها که روز به روز هم تعدادشان بیشتر می‌شود، کراک، مثل توهین است. توهین به شعورشان آن هم وقتی می‌توانند لذتی را تجربه کنند که هیچ آسیب و نشانه‌ای در ظاهرشان ایجاد نمی‌کند.»
صاحب یک کلینیک ترک اعتیاد در مرکز تهران، می‌گوید که ظرف سه سال گذشته، هیچ مراجعه‌کننده معتاد به کراک - هرویین نداشته، صاحب یک مرکز گذری کاهش آسیب اعتیاد در شمال تهران، می‌گوید که ظرف سه سال گذشته، با هیچ مراجعه‌ای بابت مصرف کراک - هرویین مواجه نشده، کارتن خواب سرگردان در خیابان خیام، می‌گوید سال‌هاست که اسم «کراک» در پاتوق‌ها نشنیده، در هیچ یک از گزارش‌های نهادهای بین‌المللی، اسمی از کراک - هرویین پیدا نمی‌شود، در گزارش‌های 11 ساله دولت افغانستان از کشفیات مواد مخدر، هیچ نشانه‌ای از ماده‌ای موسوم به «کراک - هرویین» وجود ندارد. پس1972 کیلو «کراک - هرویین» کشف شده که از ولایات هرات و فراه و نیمروز افغانستان، به دست نفربرها و حمال‌های داخل ایران رسیده، قرار بوده بین چه کسانی توزیع شود؟
محمدرضا فروغی؛ کارشناس مقابله و کاهش تقاضای مواد مخدر که به مدت 31 سال؛ در فاصله سال‌های 1365 تا 1397 در حوزه مقابله با مواد مخدر و مبارزه با پولشویی و در دادسرای انقلاب اسلامی ویژه مبارزه با مواد مخدر و ستاد مبارزه با مواد مخدر مسوولیت داشته، فرض «شیوع دوباره مصرف کراک - هرویین» را نادیده می‌گیرد و اصلا از منظر دیگری به کشفیات موادی که با تابلوی «کراک» صورتجلسه شده‌اند نگاه می‌کند: «شاید آنچه کشف شده، صرفا یک ترکیب شامل هرویین و کدیین باشد. شاید همان برزخ حد فاصل هرویین قهوه‌ای و هرویین سفید است با حجم بالایی از اسیدهای اشباع نشده که اتفاقا به دلیل وجود همین اسیدها هم، هنگام تزریق وریدی، عفونت‌زا می‌شود. شاید تداوم همان فرآیند کهنه و منسوخ سال‌های اول دهه 90 باشد که در انبارهای متروک اطراف تهران، هرویین را با استامینوفن و کدیین و آب مقطر، مخلوط می‌کردند و خمیر به دست آمده را خشک می‌کردند و به اسم کراک می‌فروختند.
من از این اخبار، آنومی گسترده در بازار تولید و مصرف مواد مخدر را استنباط می‌کنم. آنومی به معنای هجمه‌ای از موادی قدیمی با اسامی غریب که قصدی جز تشویق بیشتر به مصرف دوباره و دوباره ندارد و ایراد اصلی بابت ایجاد این آنومی را به دستگاه مقابله وارد می‌دانم. چون دستگاه مقابله ما، جز در کشفیات سنگین و با حجم تناژ و برای مواد سنگین مثل کوکایین، حاضر به آزمایش کشفیات نیست و صرفا به نتایج اولیه از کیت شناسایی مخدرها اکتفا می‌کند. فرض کنید که محموله‌ای کشف شده و حمال، ادعا می‌کند که این محموله، کراک - هرویین است. مامور کشف‌کننده، نمونه کوچکی از محموله کشف شده را روی کیت می‌گذارد و بنا به تغییر رنگ کیت، یک نظر اولیه می‌دهد که مثلا، کشفیات از خانواده مخدرها هست یا نیست. در حالی که اگر تمام کشفیات، آزمایش شود، می‌بینیم بسیاری از آنچه امروز در بازار خرده فروشی ایران عرضه می‌شود، چیزی نیست جز ماده‌ای با یک پایه ثابت و هزاران افزودنی فریبکارانه.»
کاشت دروغ
«کراک - هرویین» یک دروغ بزرگ بود و هست و خواهد بود. «کراک - هرویین» آن تفاله‌ای است که در آزمایشگاه‌های داخل افغانستان و پشت مرز ایران، از ترکیب دورریز و ضایعات غیر قابل فروش هرویین با مشتی قرص و پیاله‌ای سم، شکل شکیل‌تری پیدا کرد تا با بسته‌بندی زیبا و دغل‌کارانه، اتاق انتظار جدیدی برای پشت نوبتی‌های مرگ بسازد. «کراک - هرویین»، آن فرمول کثیفی است که برای از پا درآوردن معتاد ایرانی متولد شد. «کراک - هرویین» تولید شده در افغانستان، فقط یک مشتری داشت و دارد؛ بازار ایران و هنوز، علت بازگشت دوباره «کراک - هرویین» یک ابهام بی‌جواب است.
صاحب یک کلینیک ترک اعتیاد در مرکز تهران، می‌گوید که ظرف سه سال گذشته، هیچ مراجعه‌کننده معتاد به کراک - هرویین نداشته، صاحب یک مرکز گذری کاهش آسیب اعتیاد در شمال تهران، می‌گوید که ظرف سه سال گذشته، با هیچ مراجعه‌ای بابت مصرف کراک - هرویین مواجه نشده، کارتن خواب سرگردان در خیابان خیام، می‌گوید سال‌هاست که اسم «کراک» در پاتوق‌ها نشنیده، در هیچ یک از گزارش‌های نهادهای بین‌المللی، اسمی از کراک - هرویین پیدا نمی‌شود، در گزارش‌های 11 ساله دولت افغانستان از کشفیات مواد مخدر، هیچ نشانه‌ای از ماده‌ای موسوم به «کراک - هرویین» وجود ندارد.
پس1972 کیلو «کراک - هرویین» کشف شده ظرف 40 ماه گذشته که در خوش‌بینانه‌ترین فرض، 30 درصد از کشفیات است و از ولایات هرات و فراه و نیمروز افغانستان، به دست نفربرها و حمال‌های داخل ایران رسیده و باقی محموله هم، معلوم نیست چطور و کجا توزیع شده، قرار بوده به دست چه کسانی برسد؟
منبع: اعتماد
