امیرحیدری:
سایت خبری پرسون- مردم در شیراز و دیگر شهرها به خیابان ریخته بودند. یکی با عمامه و ریش و تسبیح، یکی دیگر با تاتوی روی گردن و ظاهری فرنگی. یکی روسری بر سر داشت، دیگری شالش را به سان یک تکه پارچه نازک دور گردن انداخته بود. تناقض زیاد بود. بیشتر در ظاهر آدم‌ها این تفاوت را می‌توانستی ببینی، اگر چه همین ظاهر هم ریشه در افکار آن‌ها و سلیقه‌شان داشت.
با این حال اما یک امر مهم دخیل بود. همه "ماتم" داشتند. اشک می‌ریختند و ناله می‌کردند. قهرمان ملی ایرانیان، آسمانی شده بود.
گمانم بر این بود که خاورمیانه‌ای که به لطف رشادت‌های او آرام‌تر از پیش شده است، تنها سوگواران این آرش زمانه را در خود جای داده است. زهی خیال باطل!
قامت صلح‌جوی او در آینه هر فرهنگ و ملتی نمایان بود. آزادگان جهان در بغض و ماتم بودند. «مایکل مور» مستندساز شهیر آمریکایی در حالی که تصویر شهید سلیمانی را در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد، به طعنه و کنایه سیاست‌های آمریکا را در قبال این به سخره گرفته و نوشته بود:
«درود بر همشهریان آمریکایی. این مرد را می‌شناسید؟ آیا می‌دانستید که او دشمن شماست؟ چی؟ هرگز از او نشنیده‌اید؟ تا پایان امروز به شما آموزش داده می‌شود که از او متنفر باشید. خوشحال خواهید شد که ترامپ او را ترور کرد. شما همانطور که گفته شد انجام خواهید داد. بنشین رفتن و آوردن! پرش! آماده شوید تا در تعطیلات به خانه خود در هواپیما سوار شوید. آماده شوید تا پسران و دختران خود را برای مرگ در یک جنگ جدید بفرستید. جنگ ثروتمندان را ثروتمندتر می‌کند. جنگ خوب است. جنگ یک حواس پرتی ضروری است. جنگ صلح است. ترامپ فرمانده ما است! دهه جدید مبارک.
اکنون طولانی نخواهد شد. شد ... بخواب ... هیچ تبانی نبود ... تماس کامل بود ... من فقط یک مرد را در خیابان 5 شلیک کردم فقط به این دلیل که می‌توانم ... متاسفم، اما بخاطر این اورژانس ملی ما باید انتخابات را به تعویق انداخت.»
جناب مایکل مور تنها کسی نبود که چنین با عتاب و خطاب واکنش نشان داد. از قلب اروپا تا دورافتاده‌ترین روستاهای لیبی و الجزایر، از مصر تا لبنان همه و همه نفرت خود را از ابتذال سنتکام و تروریست‌های آمریکا بیان می‌‌کنند.
خلاصه کلام آنکه تیر آرش همچنان از کمان سپاه قدس بر پهنه ایرانشهر بزرگ در حال پرواز است.
سعید دهقانی_استان فارس
