تسلیت به بهانه وفات حضرت زینب (س)؛
به گزارش سایت خبری پرسون از قم، هم زمان با پنجم جمادی الاول سالروز میلاد با سعادت پیام آور قیام کربلا اسوه صبر و ایثار حضرت زینب کبری سلام الله علیها شهر بانوی کرامت حضرت فاطمه معصومه(س)غرق در نور و سرور است.
در این روز مبارک و مهنا معابر، مساجد ، بقاع متبرکه امامزادگان و اماکن مذهبی به ویژه بارگاه کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س)مسجد مقدس جمکران چراغانی شده است.
حال و هوای حرم حضرت معصومه(س) در سالروز میلاد بانوی حماسه ساز کربلا کبوتر دل هر زائری را تا دمشق به پرواز در می آورد.
حرم مطهر در سالروز میلاد صدف دریای عصمت میزبان عاشقان و ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت است که با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی برای عرض تبریک در این آستان مقدس حضور یافته‌اند.
بیشتر بخوانید؛
خشم و اعتراض مسلمانان در برابر توهین به ساحت پیامبر(ص) نشان از زنده بودن امت اسلامی است
حضرت زینب کبرى (س) در روز پنجم جمادى الاول سال پنجم هجرى قمرى در شهر مدینه طلوع کرد. بر اساس روایات متعدد، نامگذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر اسلام (ص) صورت گرفت. گفته شده است که جبرئیل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رسانده است. کلمه «زینب» از دو بخش «زین» یعنی زینت و «اَب» یعنی پدر ترکیب یافته است و زینب یعنی زینت پدر.
حضرت زینب (س) را به سبب سختی‌های بسیاری که در زندگی دید (درگذشت جدش پیامبر (ص)، درگذشت و سختی‌های مادرش، شهادت پدرش امیرالمؤمنین (ع)، شهادت برادرش امام مجتبی (ع)، فاجعه کربلا و شهادت برادرش امام حسین (ع) و دو فرزندش و به اسارت رفتن در کوفه و شام) ام المصائب نیز لقب داده‌اند.
سخنان و خطبه‌های حضرت زینب (س) در کوفه و همچنین در دربار یزید که همراه با استناد به آیات قرآن بود، بیانگر دانش اوست.
حضرت زینب (س) با توجه به واقعه عاشورا و مصایبی که در طول سال‌های زندگیشان تجربه کردند، به عنوان اسطوره صبر و مقاومت مشهور شدند.
حضرت زینب در واقعه کربلا حاضر بود و پس از آن نیز هنگام اسارت، در دفاع از حقانیت برادر، همانند امام سجاد(ع)نقشی ویژه داشت.
عمرو بن سعید اشرق که از سوی بنی‌امیه به عنوان حاکم مدینه منصوب شده بود، از حضور حضرت (س) در مدینه احساس خطر کرد و از ایشان خواست تا در شهری دیگر ساکن شوند، به همین سبب حضرت زینب (س) که یک سال هم از شهادت برادرشان نگذشته بود، به ناچار همراه دختران امام حسین (ع) به شام بازگشتند و در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری به دیگر شهدای کربلای ملحق شدند.
