یادداشت؛

بیاد مارادونا؛ چه گوارای فوتبال...

مگر میشود « مارادونا » را نشناخت درست مثل « محمدعلی کلی»  سالمندان و کودکان همه و همه او را می شناسند. مردی که دیگر در میان ما نیست. ستاره آرژانتینی که خارج از مستطیل سبز به مردم کمک می کرد و از سیاست امپریالیسم انتقاد می کرد. 

سایت خبری پرسون- قد و قامت کوتاه با موه های فرفری و سرعت بی نظیرش در مستطیل سبز از او یک اسطوره ساخت. بازی بی نظیرش با توپ و دقت در ضربات آخر او را محبوب عاشقان فوتبال ساخت. گل معروف مارادونا با دست به انگلستان انقدر در جهان بازتاب داشت که لقب « دست خدا » را برایش رقم زد.

اما خودش لقبی دیگر به خودش داده بود « چه گوارای فوتبال» چرا که از مردم مظلوم دفاع می کرد و به سرزمین فلسطین سفر کرد، از فساد فوتبال انتقاد کرد و در رسانه ها بارها از سیاست های « بوش پسر » ریاست جمهوری ایالات متحده انتقاد کرد. تتوی روی بازویش نشان از مردی داشت که جهان مبارزه او را می ستاید. مردی با کلاه چریکی و ریش انبوه کابوس ارتش های امپریال آمریکای لاتین و آفریقا فرمانده ای که مارادونا او را می ستاید و در سفرش و دیدارش با « فیدل کاسترو » پنج ساعت در مورد شخصیت و راه او صحبت کرد. چریکی بنام چه گوارا مردی که بعد از نیم قرن از مرگش همچنان پرچم مبارزه در جهان است.

دیه گو مارا دونا یکی از با استعدادترین بازیکنان فوتبال جهان است که در خانواده‌ای فقیر و پرجمعیت به دنیا آمد و فوتبال را در باشگاه آرجنتینوس جونیورز آغاز کرد. وی ۱۵ ساله بود که به تیم اول باشگاه پیوست. در حالی که تنها ۱۷ سال داشت به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و در برابر مجارستان یک نیمه بازی کرد.

قدرت بازی سازی، پاس‌های بلند و کوتاه میلیمتری، قدرت حفظ توپ و هوش سرشار رهبری تیم در میانه میدان، ضربه‌های ناگهانی و حیاتی، حفظ تعادل و قدرت پا به توپ عالی و بسیاری از خصوصیات دیگر یک فوتبالیست طراز اول در مارادونا جمع شده بود.

مارادونا هنگامی که کودکی هشت ساله بود با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در اماکن عمومی بخشی از خرج خانواده را تأمین می‌کرد. در همان زمان مارادونای کوچک در پاسخ سوال یک خبرنگار در خصوص بزرگترین آرزویش گفت دو آرزوی بزرگ دارد. اینکه بتوانم با تیم آرژانتین به جام جهانی بروم و دیگری اینکه در جام جهانی قهرمان شوم.

مارادونا در دوران جوانی درخشش خود را با تیم بوکاجونیورز آرژانتین آغاز کرد و پس از آن به بارسلونای اسپانیا رفت و با این تیم به مقام قهرمانی جام حذفی اسپانیا رسید.

در جام جهانی سال ۱۹۸۲ با وجود بازی‌های دیدنی دیه گو به دلیل یک حرکت غیر ورزشی در برابر برزیل در نیمه دوم از زمین اخراج شد و بدون مارادونا آرژانتین از جام جهانی خداحافظی کرد. چهار سال بعد در جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک مارادونا فوتبال زیبای خود را به نمایش گذاشت. در اوج حساسیت‌های این جام دو تیم آرژانتین و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی در برابر هم قرار گرفتند. جنگ جزایر فالکلند در میدان ورزشی به منصه ظهور رسید.

مارادونا با به ثمر رساندن دو گل تاریخی موجب پیروزی آرژانتین شد. هنرنمایی خارق العاده مارادونا آرژانتین را به قهرمانی جهان در سال ۱۹۸۶ می‌رساند. مارادونا همچنین توانست باشگاه ناپولی ایتالیا را دو بار در سالهای ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹ به مقام قهرمانی لیگ ایتالیا برساند. و در سال ۱۹۹۰ نیز به همراه این تیم جام یوفا را فتح نمود. در جام جهانی ۱۹۹۰ که به میزبانی ایتالیا برگزار می‌شد تیم آرژانتین توانست به کمک مارادونا ایتالیای میزبان را در مرحله نیمه نهایی در ورزشگاه شهر ناپولی شکست دهد.

دست خدا چه بود ؟

مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ با دست موفق به باز کردن دروازه انگلیس شد و آرژانتین با این گل و گل خیره کننده دیگر خود که از وسط زمین با دریبل، یکی یکی بازیکنان انگلیس را از پیش رو برداشت، موفق به غلبه بر رقیب دیرینه خود، انگلستان شد. این گل به نام "دست خدا" شهرت گرفت و هنوز هم سرمنشا جنجال‌های فراوانی بین انگلیسی‌ها و آرژانتینی‌ها بوده است. مارادونا در مصاحبه‌ای یک بار دیگر به تمسخر سه شیرها پرداخته و مدعی شد اگر زمان به عقب بازگردد، این بار با دست راست دروازه این تیم را باز می‌کند.

وقتی « دیگو » رکورد نقل انتقلات را شکست

مارادونا اولین بازیکن در تاریخ فوتبال است که دو مرتبه رکورد سقف نقل و انتقالات را در جهان شکست. او اولین بار با ۵ میلیون یورو به تیم بارسلونا در لالیگا و بار دوم با ۶٫۹۵ میلیون یورو به تیم ناپولی در سری آ پیوست.

وی در دوران حرفه‌ای خود برای تیم‌های آرژانتینوس جونیورز، بوکا جونیورز، بارسلونا، ناپولی و سویا و نیولز اولد بویز به عنوان یک بازی‌ساز توانا، در پست هافبک هجومی بازی کرد. مارادونا در بارسلونا و ناپولی به بیشتر موفقیت‌های باشگاهی‌اش دست یافت.

مارادونا و دیدار های سیاسی اش

مارادونا زمانی که در کوبا تحت درمان بود با فیدل کاسترو رهبر کوبا دوست شد. وی تصویری از فیدل کاسترو را بر بازوی چپ و چه گوارا را بر بازوی راست خود خالکوبی کرد.

مارادونا از هواداران هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا بود. دیه گو پس از ملاقات با هوگوچاوز مدعی شد با هدف ملاقات با یک مرد بزرگ آمده بوده ولی به جای آن با کسی ملاقات کرده که از تصورش هم بزرگ‌تر بوده ‌است.

وی مخالفت اش را با آنچه امپریالیسم می‌داند، در نشست کشورهای آمریکایی در ماردل پلاتا در ۲۰۰۵ اعلام کرد. دیگو در آنجا با پوشیدن تی شرتی با برچسب «بوش را متوقف کنید» و اشاره به بوش به عنوان آشغال انسانی با حضور جرج دابلیو بوش در آرژانتین مخالفت کرد.

وی همواره خود را مدافع حقوق مردم حاشیه شهر می دانست و بارها در تهیه خوراک و پوشاک آنان از سرمایه خود برایشان سرمایه گذاشت این کار را مایه افتخاری انسانی اش می دانست و می گفت: ما باید مثل « چه گوارا » برای آسایش مردم محروم جامعه با جان و دل به میدان بیایم.

راز ماندگاری و محبوبیت شخصیت های چون « مارادونا » « محمدعلی کلی» « جهان پهلوان تختی » در کنار مردم بودن است. توجه به خلق محروم پایین دست جامعه، با آنها بودن، میان آنها رفت و آمدن کردن و ... ازسوی قهرمانان تاثیر بسزایی در شخصیت و ماندگاری این بزرگان داشته و دارد.

چه گوارای فوتبال دنیا در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، بر اثر حمله قلبی درگذشت. وی دو هفته پیش از فوتش در بیمارستان به دلیل خون‌ریزی مغزی بستری شده بود.

نویسنده: مهدی بیرانوند روژمان

222492