با ما مهربان باشین

سایت خبری پرسون- اینقد نگید یکی بود یکی نبود با این حرفا ما بچه ها رو پرت نکنید توی قدیما، توی عهد دقیانوس که همه ش فک کنیم دیوا، غولا و پیره زن عجوزه ما را اذیت می کنه. والا ما بچه ها هم آدمیم. به خودتون بیاین، حواستون به ما هم باشه. توی این خداحافظی های یهویی، توی این وانفسای مشکلات تنفسی کنارمون باشید. بگید یکی هست یکی نیست تا مام دلمون خوش باشه بگید آدم خوبه هست آدم بده نیست. ما را امیدوار کنید ما به امید زنده ایم. دیگه نگید یکی بود یکی نبود. با این بلای نامرئی، این کرونای کوفتی، همین الان یکی هست یکی نیست، یکی نیست یکی هست، اونی که باید باشه نیست و اونی که بودنش با نبودنش فرقی نداره هست. الکی هم فیلم بازی نکنید و سرِ ما گول نمالید نگید که آدم بد وجود نداره. چون ما هم نمونه داریم و براتون رو می کنیم. می گید نه بفرمائید: طاها شش ساله از مشهد.

مگر طاها کوچولوی بیچاره چه کار کرده بود که نامادری و پدرش اونو در آن زیرزمین نمور با آن سقف کوتاش که سگ و گربه ها هم توش نمیرن دنبال کردن تا کتکش بزنن. اون که داشت با گهواره برادر کوچولویش بازی می کرد. طاها به جای پناه بردن از دست کتکای نامادری به آغوش پدر، مجبور میشه از دست اونم فرار کنه. به کجا فرار کنه از اون زیرزمین که مثلاً خونه است چطور فرار کنه. طفلک سرش به طاق کوتاه زیرزمین می خوره و می افته و بی هوش میشه. این نامادری و این پدر که از ناپدری بدتر بوده اونو می برن پیش رمال به جای پزشک و اون می میره. تو قصه ها دیوا و غولا و عجوزه می ترسونن نمی کشن.

بازم بگم. ژیار محمدزاده پنج ساله از جوانرود. اون کودک جوانرودی با اون چشای درشت و امیدوار چقدر نامادریش ترسوندش. مگه نمی گید تو دنیا بعد از خدا زن ها موجودات خیلی مهربونی هستن. نامادری دستشو میزاره جلوی دهان ژیار و اونو بی حال می کنه. با چاقو دستشو زخمی می کنه و اونو نیمه جون توی باغ رها می کنه. ژیار هم که خون زیادی از دستش میره، از حال میره و می افته زمین. نامادری به اینم راضی نیست و اونو میبره روی یک بلندی و پرتش می کنه پایین تا بگن خودش پرت شده. اما خداهم جای حق نشسته خودش حق بچه ها را می گیره. توی این دوره زمونه این جور پدر و مادرا والا نوبرن. هیچ حیون درنده ای هم این جور جنایت نمی کنه. اونوقت شما برا ما قصه می گید. خودتونو پری و فرشته فرض می کنید ما را از غولا می ترسونید. ما بچه ها ندیدیم غولا و دیوا بچه ها را کتک بزنن، اونا رو بچزونن و یا بکشن. اما بعضی از ما کودکا دیدن که پدرای بد و مادرای بد و ناپدری های بد و نامادری های بد چطور با بی رحمی با قلب سنگیشون هزار جور بلا سر بچه ها میارن. جای دوری نمیره، دنیا دو روزه بیایید با ما مهربون باشید.

محمد ذوالفقاری

مهر 99