به گزارش پرسون؛ او در سریال دو شخصیت متفاوت از «استوار» را به نمایش گذاشته؛ قبل و بعد از جنون. با نادر فلاح که در جشنواره سی‌وپنجم فجر برای دو فیلم «انزوا» و «سد معبر» نامزد سیمرغ شده، گفت وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
جذابیت ها و چالش های نقش «استوار» سریال «زمین گرم» چه بود؟
«استوار» مسئله خیلی بزرگی دارد که برای بازیگر جذاب است، او مردی قدرتمند و دیکتاتور است و فکر می کند فقط افکار خودش باید جاری شود ، خانواده اش و فرزندانش را خیلی دوست دارد و ناگهان دچار تاوان می شود و در عین حال خلافکار هم هست. «استوار» تاوان پس می دهد و نظام روانی اش به هم می ریزد و گرفتار تیمارستان می شود، از لحاظ فیزیکی آسیب می بیند که این سقوط یا تغییر و شکستن این مرد قدرتمند خیلی دراماتیک و برای بازیگر هم کار خیلی سختی است. او پیچیدگی های دیگری هم دارد یعنی دوست داشتن فرزند خودش یک خصلت خوب است و در مقابل زورگویی و تعیین تکلیف کردن برای فرزندش در کنار هم ترکیب خیلی ویژه ای از شخصیت «استوار» است.
«استوار» شخصیت پیچیده، خاص و متفاوتی دارد، برای رسیدن به این اکت ها و ری اکشن ها و تغییر و تحول در خصوصیات رفتاری چقدر تحقیق کردید؟
در گذشته به فضای تیمارستان برای بازی در نقشی مراجعه کرده بودم و از نزدیک دیده بودم و در ذهنم بود. بعد در تحلیلی که از این شخصیت داشتم دو ویژگی را در نظر گرفتم، یکی شکستن یعنی تغییر زاویه های بدن، خرد شدن و خمیدگی و دیگری بی قراری که این دو خصلت را در فیزیک «استوار» آوردم و سعی کردم بدن خیلی محکمی داشته باشد و مثل اسمش در کلام، رفتار و همه چیز قاطع باشد ولی بعد از جنون و آن شلیکی که به سرش شد، بدنش کمی دچار شکستگی، خمیدگی و بی قراری شد که این دو عامل این دو شخصیت را از هم جدا کرد.
این تحول در دوران قدرت و بعد در هنگام جنون برای بیننده قابل باور است و هر لحظه دلشوره این را دارد که نکند به گذشته بازگردد و دیگران را آزار دهد.
این خوب است که مخاطب درگیر یک شخصیت می شود؛ اولاً برایش سوال است که آن چه اتفاق می افتد، آیا واقعی است یا این جنون هم یک بازی جدید از سوی «استوار» است و این موضوع خودش یک تعلیق خوب برای تماشاگر ایجاد می کند. دیگر این که تماشاگر به این شخصیت حس های متفاوتی دارد. وقتی سالم است و به عروسش زور می گوید از او نفرت پیدا می کند و بعد که دچار حالت های روانی و ذلت می شود و مورد مهر و محبت پسرش قرار می گیرد، برایش دلسوزی می‌کند، گاهی از پسرش می ترسد و این ها حس های انسانی است که اگر من موفق شده باشم در مخاطب ایجاد کنم کار مفیدی در بازیگری در این سریال انجام داده ام.
گفته شده گاهی بازیگرانی همچون شما که کاربلد و توانا هستید نادیده گرفته می شوند، با باند بازی های حاکم بر سینما و گاهی در تلویزیون حق شان خورده می شود، مثل نامزدی دریافت سیمرغ برای دو فیلم «انزوا» و «سد معبر» که جایزه را به شما ندادند.
درست است. این هم ماجرایی است که در کارهای هنری حاکم است. دلیل اش را هم نمی دانم. بارها با من مصاحبه شده و گفته ام که دلایل زیادی دارد و تکرار مکررات است. بخش عمده اش مناسبات پشت پرده است، یک بخش دیگر را هم نمی دانم که چرا من را برای نقش های اصلی انتخاب نمی کنند یا این که اساساً به بازی ام توجه نمی کنند. خودم هم گیج هستم ولی قطعاً من اهل ورود به مناسبات غیرکاری نیستم. تعریفم این است که یک بازیگر هستم و مثل یک کارمند استخدام می شوم و کارم را انجام می دهم و به خانه باز می گردم. اگر قرار باشد فراتر از این باشد آن موقع باید انتخاب کنم که آیا می خواهم با کسی دوستی داشته باشم یا نه؟ یک بخش هم این است که آدم هایی که به شکل گسترده و در خارج از محیط کار با هم ارتباط دارند بیشتر برای انتخاب ها به هم توجه دارند.
با توجه به این که اغلب در نقش های منفی حضور دارید، به دنبال قالب شکنی و تغییر به سمت نقش های متفاوت تر از جمله طنز نیستید؟
تمایل دارم و بارها گفته ام که نمی خواهم دیگر در یک قالب بمانم ، البته تا حالا هم نمانده ام. من هم در نقش های طنز بازی کرده ام و هم در نقش های خیلی جدی. هم نقش شخصیت منفور را بازی کرده ام و هم شخصیتی را که بیننده به او حس ترحم دارد، ولی بیشتر پیشنهادهایم نقش های منفی است و البته سعی می کنم این نقش ها را گزینشی و با نگاه به فیلم نامه و شخصیت انتخاب کنم، ولی تمایل ندارم که به عنوان بازیگر نقش منفی تعریف شوم.
فکر می کنید اکران آنلاین چه سود یا ضرری برای وضعیت سینما داشته و دارد؟
بیماری کرونا یک وضعیت جهانی است و همه ناگزیر گرفتارش خواهند شد و به نظر می آید فیلم هایی که در این مدت قرعه اکران به نام شان افتاده، متضرر شده اند.
نظرتان درباره ورود افراد از حوزه های مختلف مثل موسیقی، فوتبال و... به عرصه بازی چیست؟
بعضی ها خیلی موفق نبوده اند، چون برای رسیدن به موفقیت یک عمر تلاش نیاز است. بعضی ها با تبلیغات خیلی بزرگ شده اند و مردم باورشان کرده اند، ولی کیفیت کارشان نشان می دهد که در واقع آن چه تبلیغ می کنند پوچ است و واقعیت ندارد.
انتهای آرزوهای تان چیست؟
مردم از ما به نیکی یاد کنند. بازیگری شغل ماست و دلم می خواهد در سطح جهانی بتوانم کار کنم و کیفیت کارم را در حد بازیگران معروف دنیا ببرم و این آرزویی است که در باره شغل ام دارم اما مهم تر از آن خود انسانیت است که امیدوارم هیچ وقت شغل ام آن را تحت الشعاع قرار ندهد.
گفت و گو: مریم ضیغمی منتشرشده در روزنامه خراسان
