پرسون - هشت سال دفاع مقدس آیینه ای از غیرت، جوانمردی، استحکام ملی و ظلم ستیزی ملت غیور ایران است. ملتی که به گواه تاریخ همیشه پای آرمانهایشان ایستاده و برای گوشه ای از آب و خاک این دیار رشادت ها کرده اند.
ملتی بزرگ که توانست با استقامت و پایمردی و تکیه بر ایمان به خدا در جنگی نابرابر و تحمیلی، در برابر زورمداران عالم ایستادگی کند. جان خویش را در طبق اخلاص گذاشته و در راه دوست تقدیم دوست کردند.
ما کوچه های شهرمان را به نام آنها کردیم تا هر زمان نشانیِ جایی را دادیم، یادمان باشد اگر با آرامش به مقصد رسیدیم از سایه ایثار این شهیدان بوده است.
یادمان نرود ما به آن مادری که با اشک و گریه کودک و جوان خود را راهی جبهه کرد. بدهکاریم به خانمی که بغض خود را فروخورد و با ظرفی آب پشت سر همسرش اورا روانه جنگی کرد که بازگشت از آن بسیار سخت بود.
به آن کودکان خردسالی که حسرت به دلشان ماند تا یک بابا بگویند و کسی جوابشان دهد و یا حتی یک بار نتوانستند طعم آغوش گرم پدرانه را بچشند.
مخاطب من شما هستید شمایی که قلبت به عشق ایران و ایرانی میزند، با برد تیم ملی سرتان را بالا میگیرید و به ایرانی بودن افتخار میکنید و از دیدن رنج هم وطنانتان آرام و قرار ندارید. تا چشمتان به مزار شهدای گمنام می افتد دلتان می لرزد و بی اختیار مسیرتان را کج می کنید تا صلوات و فاتحه ای نیز نثار کسانی کنید که از آرامش و آسایش دنیایشان گذشتند و جانشان را دادند تا بتوانید آسایش امروز را داشته باشید، درس و دانشگاهشان را رها کردند تا امروز دانشگاه بروید و درس بخوانید.
دفاع همچنان باقی است، اگر زمانی جوانان این مرز و بوم تفنگ دست گرفتند و راهی جبهه دفاع از مملکتشان شدند، اگه همه سختی ها را به جان خریدند تا زیر بار ذلت مستکبرین نروند، اگر غیرت به خرج دادند می خواستند رسم مردانگی را یاد ما بدهند. امروز دفاع من و تو از جنس همان دفاع مقدس 31 شهریور 59 است، خاکریز همان خاکریز و دشمن همان دشمن است، همان دشمنی که جز نابودی ایران اسلامی آرزویی در دل ندارد و زمانی با سلاح توپ و خمپاره امروز با سلاح فرهنگی و تحریم و سیاست نیرنگ به میدان جنگ آمده است. اما غیرت جوان ایرانی هنوز از جنس غیرت همت و باقری و باکری هاست، هنوز رگ ایثار و از خودگذشتگی در وجود ایرانی زنده است.
شهید سید مرتضی آوینی چه زیبا گفت که هزاران سال از آغاز حیات بشر بر این کره خاکی می‌گذرد و همه آنان تا به امروز مرده‌اند و ما نیز خواهیم مرد و بر مرگ ما نیز قرن‌ها خواهد گذشت. خوشا آنان که مردانه مرده‌اند و تو ای عزیز، می‌دانی تنها کسانی مردانه می‌میرند که مردانه زیسته باشند.
نویسنده: مهسا اخلاقی
