به گزارش سایت خبری پُرسون، کاهش منابع آبی، برداشت بیرویه از سفرههای زیرزمینی و تغییرات اقلیمی کشور را با ناترازی شدید منابع و مصارف مواجه کرده است. این بحران امنیت غذایی، محیط زیست و توسعه پایدار را تهدید میکند و ضرورت مدیریت جامع و اصلاح ساختارها را بیش از هر زمان دیگری آشکار ساخته است.
نبود آمایش سرزمین؛ ریشه سردرگمیها
اردکانیان فقدان آمایش سرزمین آبمحور را یکی از ریشهایترین معضلات مدیریت آب در ایران عنوان کرد و گفت: یک توافق نانوشته باعث شده تصمیمگیری بدون نقشه جامع برای بسیاری از بخشها سادهتر باشد، اما هزینههای این غفلت امروز در قالب بحرانهای محیطزیستی و فشار بر حوضههای آبریز نمایان شده است.
مدیریت بخشی؛ مانعی برای حل مسائل میانبخشی
به باور وزیر نیرو، ساختار بخشی دولت توان مدیریت موضوعات پیچیده میانبخشی مانند آب، انرژی و محیط زیست را ندارد. او تأکید کرد که ایران هنوز به طور کامل وارد «دوره مدیریت مصرف» نشده است و برخی دستگاهها با «رویکرد دوره اول» عمل میکنند.
نقش مردم؛ حلقه مفقوده
اردکانیان با اشاره به تاریخچه مدیریت محلی آب در ایران گفت: «ورود فناوری و تمرکز دولتها، نقش جوامع محلی در مدیریت آب را محدود کرده است.» احیای مشارکت مردم، بهویژه در مقیاس محلی، میتواند بخشی از راهکارهای کنترل بحران باشد.
آب بهعنوان کالای اقتصادی
وزیر نیرو تأکید کرد که عدم به رسمیت شناختن آب به عنوان کالای اقتصادی و یارانههای پنهان موجب مصرف بیرویه و بهرهوری پایین شده است. وی افزود: ایران باید سیاستهای قیمتگذاری و مدیریت مصرف را تقویت کند تا منابع آب پایدار شوند.
چالش ساختاری و تمرکز در وزارت نیرو
اردکانیان یکی از ضعفهای تاریخی را نبود تمرکز کامل در وزارت نیرو دانست و توضیح داد که از سال ۱۳۴۴ تاکنون «صدای تماموقت برای آب» وجود نداشته است؛ زیرا وزیر نیرو همواره میان حوزههای آب و برق تقسیم شده است.
منبع: اکو ایران