به گزارش سایت خبری پُرسون، از خراسان جنوبی؛ با فرارسیدن سفر قریب الوقوع ریاست محترم جمهوری به بیرجند در آذرماه، ضرورت دارد محورهای توسعه پایدار شهر بیرجند و دو فرزند آن، یعنی خوسف و درمیان، به روشنی ترسیم گردند. در حالی که مهندس هاشمی، استاندار خراسان جنوبی، طی یک سال گذشته، مسیر توسعه استان را بر چهار ستون اصلی یعنی معادن، بسط گردشگری، اقتصاد مرزی، و کشاورزی به ویژه برندسازی محصولات استراتژیک چون عناب، زرشک و زعفران استوار ساخته، این نوشتار تلاشی است برای تمرکز بر نبض توسعه حوزه شهرستان بیرجند، درمیان و خوسف و همچنین تاکید بر پروژههای زیرساختی حیاتی برای این توسعه.
به باور نگارنده، پیشرانهای حیاتی توسعه برای مرکز استان و شهرهای پیرامونش در وهله اول، معطوف به توسعه ساخت و ساز و بازار مسکن است. تزریق رونق به این بخش، بهواسطه عرضه و تقاضای موجود، شتاببخش صنایع مرتبط در سرتاسر منطقه خواهد بود.
در مرتبه دوم، پس از رونق مسکن، گسترش چتر گردشگری به عنوان مهمترین محرک توسعه برای بیرجند جلوهنمایی میکند. با توجه به ده اثر تاریخی و گردشگری ثبتشده در سطح استان و به ویژه بازتابهای مثبت برنامههای تلویزیونی اخیر، امید به رونق این حوزه پربار است.
سومین پیشران توسعه که توسعه آن همواره مورد تأکید بوده و با تکیه بر نیروی انسانی توانمند و ظرفیتهای آموزشی و دانشگاهی منطقه کاملاً میسر است، توسعه و گسترش شرکتهای فناور است.
اما گام چهارم و بسیار حیاتی برای دستیابی به شکوفایی پایدار، به ویژه در پهنه معدنی بزرگ مابین بیرجند و خوسف، نهفته است. این منطقه، با پتانسیل عظیم در حوزههایی مانند مس و طلا، میتواند موتور محرکه اقتصادی قدرتمندی باشد. با این حال، معضل کمبود آب در سراسر منطقه، مانعی جدی بر سر راه بهرهبرداری کامل از این ظرفیتهاست.
از این رو، پروژه عظیم انتقال پساب فاضلاب بیرجند برای معادن، نه تنها یک راه حل زیستمحیطی، بلکه یک طرح استراتژیک برای اشتغال پایدار و توسعه صنعتی این حوزه محسوب میشود. ضروری است که بر تسریع برگزاری مناقصه این طرح بزرگ و آغاز هرچه سریعتر فرایند اجرایی این پروژه حیاتی، تاکید فراوان شود. این اقدام، سنگبنای توسعه پایدار معدنی منطقه و تضمینکننده آینده شغلی بسیاری از جوانان خواهد بود.
اهمیت توسعه شرکتهای فناور در بیرجند با نگاه به چالشهای آبی و معدنی
توسعه شرکتهای فناور در بیرجند، با توجه به چالشهای جدی کمآبی و لزوم بهرهبرداری پایدار از پتانسیلهای معدنی، نه تنها یک گزینه، بلکه یک ضرورت استراتژیک است. این شرکتها، برخلاف صنایع آببر، با مصرف حداقل منابع، ارزش افزوده بالایی تولید میکنند و اقتصاد دانشمحور را جایگزین مدلهای سنتی و وابسته به منابع طبیعی محدود میسازند. فناوری امکان تولید و درآمدزایی را بدون وابستگی به موقعیت جغرافیایی و با حداقل ردپای آبی فراهم میآورد. همچنین، شرکتهای فناور میتوانند در بهینهسازی مصرف آب در سایر بخشها، به ویژه کشاورزی با توسعه سیستمهای آبیاری هوشمند و کشاورزی دقیق و حتی در فرایندهای معدنی کمآببر یا بازچرخانی آب، نقشی کلیدی ایفا کنند و با جذب نخبگان، به رونق اقتصادی پایدار و جلوگیری از فرار مغزها کمک شایانی نمایند.
منبع: پُرسون