صدراعظم سابق آلمان:
به گزارش سایت خبری پُرسون، مهدی خورسند-تحلیلگر مسائل بین‌الملل: ضعف و مشکلات اقتصادی ایران در ساختارهای مربوطه کاملا مشهود و مشخص است. اساسا تحریم‌های سال‌های اخیر توانسته است در توسعه و عمیق‌تر کردن مشکلات اقتصادی ما اثرگذاری‌هایی داشته باشد. ایران علی‌رغم آنکه در دهه‌های اخیر توانسته است در حوزه‌هایی نظیر امنیت، نظامی، فرهنگی و بهداشت و درمان موفقیت‌های چشمگیری را بدست بیاورد، در حوزه اقتصاد به دلیل کارکردهای نامشخص و همچنین فقدان یک مانیفست روشن و قابل اتکا چندان موفق نبوده و نتیجه چنین وضعیتی این شده است که تورمی که ایران از سال‌ها قبل داشته است، در کنار تحریم‌های خارجی، مشکلات عدیده‌ای را برای ما در اقتصاد فراهم آورد.
گفتنی است بخش مهمی از مشکلات مربوط به تحریم‌های خارجی که اقتصاد ما را مورد ضربه قرار داده است، تورم انتظاری و از سوی دیگر شایعاتی است که بر روی اقتصاد ما اثرگذاری دارند. در این بین باید اشاره داشت که دولت‌های ما با علم به اینکه اقتصاد ما متأثر از شایعات و اخبار است، چندان فکر عاجلی برای حل مشکل و برون‌رفت از این وضعیت ندارند.
متأسفانه چه قبل از برجام و چه بعد از برجام ما نتوانسته‌ایم با برقرار سازی قراردادهایی با کشورهای مختلف و اتحادیه‌های بین‌الملل از ظرفیت آنان استفاده لازم را ببریم. باید به صراحت بیان داشت که ایران در سال‌های اخیر فرصت‌سوزی‌های زیادی در این مورد داشته است و این موضوع از آن روست که برنامه مشخصی در حوزه سیاست داخلی و سیات خارجی نداشته‌ایم. ایران با علم به اینکه در حوزه ترانزیت جهانی دارای جایگاه ویژه‌ای است و بخش مهمی از اهمیت اقتصادی آن به مسأله انرژی جهان مربوط می‌شود ، اقدام درخوری ندارد. همچنین گرچه ما در برخی گروه‌هایی نظیر بریکس و شانگهای عضو هستیم، اما خروجی این حضور برای کشور ما تقریبا هیچ است. ایران با علم به اهمیت و قدرت اقتصادی چین و روسیه نتوانسته است درهم‌تنیدگی مشخصی در بازار و اقتصاد این دو کشور داشته باشد.
ریچارد نفیو معمار تحریم های ایران اخیرا گفته است:«وارد شدن اثر اسنب بک به ایران روی کاغذ است و نتیجه نمی‌دهد، چین و روسیه نمیگذارند کمیته تحریم ایجاد شود و آن را وتو می‌کنند تا عملیاتی نشه و گزارش تخلفات داده نشود.» واقعیت آن است که مخالفت چین و روسیه با اسنپ‌بک از آنرو نیست که کنار رفتن ایران برای بازار آنان آسیب خاصی را در پی خواهد داشت، بلکه آنان این احساس خطر را دارند که پس از ایران، سراغ آنان خواهند رفت. این واکشن از چین و روسیه نه از حُب ایران که از بُغض آمریکا و غرب است.
منبع: همشهری
