یمن

سکوت در برابر جنایات رژیم آل صعود و اعتلاف همراهش، جنایات علیه زنان، کودکان و مردم غیر نظامی در یمن، حملات شدید و نظامی، قحطی بی‌سابقه در یمن، جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین، جنایات پلیس امریکا علیه سیاهپوستان و ملت امریکا نشان می‌دهد که با یک خفقان غیر قابل توجیه از سمت سازمان‌های بین المللی روبرو هستیم.

اقدامات عربستانی‌ها نشان‌دهنده وحشت و بیم آن‌ها است چرا که آن‌ها می‌ترسند پیروزی یمنی‌ها در استان‌های نجران، جازان و عسیر که در گذشته بخشی از خاک یمن محسوب می‌شدند و از نظر جمعیت شناختی هم یمنی هستند، بازتاب پیدا کند و این 3 استان خواستار استقلال یا بازگشت به سرزمین مادری خود شوند. بنابراین تلاش می‌کنند زهرچشمی از مناطق مرزی یمن بگیرند که از انعکاس آن در مناطق جنوب شرقی خود استفاده کنند.

در سیاست خارجی قدرت‌های غربی به خصوص ایالات متحده آمریکا جایی که تعارض میان منافع و ارزش‌ها وجود داشته باشد، منافع را برمی‌گزینند. در حقیقت وقتی پای منافع اقتصادی در میان باشد عملاً توجهی به حقوق بشر ندارند و تجربه نشان داده است که این کشورها زمانی به مسئله حقوق بشر ورود می‌کنند که پای منافع‌شان در میان نباشد.

رفتار سازمان ملل متحد، شورای امنیت، یونیسف و سازمان‌های حقوق بشری در مورد یمن یک رفتار بسیار تشریفاتی و بیش‌تر رفع تکلیف بوده است. البته تاریخ سازمان‌های بین‌المللی مدعی حقوق بشر، شورای امنیت، سازمان ملل، اتحادیه عرب، سازمان رهبران عربی و سازمان همکاری اسلامی تاریخ‌های پر از بیانیه‌های تکراری و بدون ضمانت اجرایی و بی خاصیت است.

دو نکته در این موضوع اهمیت دارد اولاینکه ارتش عربستان در مقابل نیروهای یمنی یک ارتش کلاسیک است و این تقابل به صراحت به نفع آنهاست و نکته دوم، فرسایش در نیروهای عربستانی است که کسانی را برای جایگزینی ندارند و انگیزه ای نیز برای جنگیدن در آن‌ها وجود ندارد.