قرار است کسی را به ریاست بنشانیم که برای اولین بار همه ما می‌خواهیم به او بیاموزیم (چون فکر می‌کنیم با دیگران فرق دارد و دوستش داریم) و طرفه آنکه او نه تنها اخم به ابرو نمی‌آورد، خشم، دلش را نمی‌گیرد بلکه لب به خنده می‌گشاید و می‌گوید با من حرف بزنید، بیشتر بگویید.. آرام نگیرید.
