استان فارس

بهار که می‌شود در کنار سرسبزی و جوانه زدن گیاهان، حشرات و جانورانی نیز سر از خواب برمی‌دارند یا از سوراخ‌های تنگ و تاریک خاکی زیر زمین بیرون می‌آیند تا از این هوای تازه شده، بهره‌ای برای خویش ببرند و در تازگی دوباره زمین، رفت و آمدی کنند و درختان و سبزه‌ها و گل‌ها را به وجود خویش باری دیگر دهند. همان‌ها که گاه آن اندازه ریزند که به چشم ما نمی‌آیند و گاه آنان را آزاردهنده می‌بینیم و بر آنان خشم می‌گیریم؛ آنان که گاه تنها چند روزی را مهمان جهان ما هستند و خواه ناخواه خواهند مرد.

شب و خاموشی پر گشته از احوال درون/ بس کشانده است هوا را به سحر بهر جنون
کوچه‌ها بوی پر از راز مگو را دارند/ وز بهاری که هوادار به کویی دارند
مست از ایزد اردی به بهشتم ره داد/ بر سر خانقه سعدی شیرازم داد
مرغکان از سحر آواز به سعدی دادند/ خانقه پر شد از آواز به سعدی دادند
از قناتی که قنوتش به بلندای جهان/ ماه‌یان را به هوا خواه بلندای مهان
گوید از بهر سحر کام‌روایی سازید/ که به هنگام نماز است روایی سازید