گیوه سنجان؛ هنری با پیشینه کهن

گیوه نوعی پاپوش سنتی ایرانی است که بخش رویه آن با الیاف پنبه ای بافته می شود و زیره آن نیز از چرم است که بیشتر در فصول گرم و خنک مصرف داشته است. در حال حاضر تنها در برخی از شهرستان‌ها و روستاها از آن استفاده می‌شود. به‌دلیل استفاده از نخ و بافتی پارچه‌ای، پا در آن عرق نمی‌کند .گیوه سنجان بعنوان یکی از صنایع دستی برتر استان مرکزی شناخته می شود و در حال حاضر این محصول طرفدارن خاص خودش را دارد محصولی کاملا ایرانی با قدمت واصالت بالا که در سنجان اراک تولید می شود .گیوه آجیده ازجمله گیوه های سنتی است که در شهر سنجان در حومه اراک تولیدشده و از کیفیت خوبی برخوردار است قابل ذکر است که این مدل گیوه چپ و راست ندارد در هر دوپا میشود پوشید.این گیوه در نوع خود از بهترین گیوها می باشد و از مواد مرغوبی تشکیل می شود.مواد مورداستفاده شامل : نخ یا پرک-park ،چرم نازک سنتی ( برای پشت پا)، چرم ضـخیم سـنتی ( بـرای زیر پا)، چرم صنعتی (برای آستر پشت پاشنه)، نوار-nouar ) برای چسباندن به دور گیوه )، سریش و نوار آستر هستند.استفاده از نخ پنبه ابی در این نوع گیوه باعث معروفیت آن شده و ویژگی خاصی به آن بخشیده است به نوعی که پا در آن عرق نمی کند. همچنین این گیوه دارای بند چرمی در قسمت انتهایی خود است که پوشیدن آن را ساده تر می کند و دیگر نیازی به پاشنه کش نخواهید داشت. همچنین گیوه‌های تخت آجیده، که کف تخت آن با نخ آج خورده است ازاستحکام زیادی و دوام بالایی برخوردارند.بافت رویه گیوه به دست خانم ها مسن انجام میشودکه به آن در زبان محلی جوراب گفته میشود و توسط آقایان مسن زیره کفش به رویه وصل میشود و در آخر نام گیوه به خود میگیرد. در حال حاضر تعداد خانم ها و آقایانی که این کار را انجام می دهند در شهر سنجان بسیار کم است و جوان استقبالی نشان نمیدهند و آرام آرام این شغل در این منطقه به دست فراموشی سپرده می شود.