به گزارش سایت خبری پُرسون، محمد هادی جعفرپور در یادداشتی نوشت؛
سختی‌ها و زحمات یک قاضی شریف با هیچ متر و معیاری قابل سنجش نبوده ، بالتبع زحمات ایشان قابل جبران نیست.
بدون شک حضور و فعالیت در برخی موقعیت‌ها را باید امری فراتر از اتفاق و یا انتخاب فردی دانست .مرور آنچه بیش از دو دهه شاهد آن بوده ام موید این ادعاست که برای برخی ، فعالیت در محیطی مانند عدلیه نه یک حرفه و شغلِ صرف بلکه موهبتی است که حق تعالی به بندگان خاص خویش ارزانی داشته و چه خوش اقبال است چنین مخلوقی که برای دقایقی به تکلیفی قیام می‌کند که معنا و مصداق عینی خلیفه‌الله است.
در این سال‌ها به تعداد پرونده هایی که داشته ام شاهد رفتارهای متنوعی از قضات عدلیه بوده ام و به دور از هر گونه قضاوتی آنچه سبب شده تا رفتار و کردار ایشان در خاطرم ماندگار شود ،نه ماهیت حکم و تصمیمی که خروجی پرونده نام می‌گیرد بلکه شیوه‌ی مواجهه و برخورد ایشان با مردم و نگاهی که به امر قضا داشته‌اند.
آثار مثبت و منفی آنچه به قلم ایشان هیبت حکم به خود می‌گیرد دیر یا زود از ذهن و زندگی اصحاب دعوی رخت بر بسته و به بادی فراموشی سپرده می‌شود( و البته بعضا موضوعاتی هستند که آثار آن هیچ‌گاه از زندگی شخص پاک نمی‌شود) اما بدون شک کوچکترین رفتارِ او که بر مسند قضا حکم می‌راند در گوشه‌ای از ذهن آدمی جا خوش می‌کند.
از لحن اولین کلامی که در پاسخ به سلام ارباب رجوع به زبان جاری می‌شود تا جزء به جزء حرکات ایشان در حین دادرسی توسط اصحاب دعوی و سایر کسانی که در محکمه حضور داشته اند رصد می‌شود.
نحوه‌ی برخورد با ارباب رجوع و نگاهی که شخص به مقام قضاوت به عنوان قاضی محکمه دارد ،مقدمه و شالوده‌ی اساسی و قابل تامل شکل‌گیری شخصیتی است که در ذهن ارباب رجوع از قاضی عدلیه ساخته می‌شود.
فرقی هم نمی‌کند که حوزه‌ی فعالیت شخص کدام مرجع قضایی است ، دادگاه حقوقی یا خانواده ، محکمه‌ی کیفری یا دادگاه صلح ،بازپرس ویژه‌ی قتل یا دادیار دادسرای تصادفات ،هیچ تفاوتی ندارد که حوزه‌ی حکمرانی وی در قانون چگونه تعریف شده است بلکه آنچه مهم است برداشت و تفسیری است که وی از امر قضا و جایگاه قضاوت دارد.
بدون شک توفیقی است قابل ستایش که در مقام قاضی دادگاه خانواده ، زوجین را دعوت به سازش کنی و یا آنجا که امکان سازش فراهم نیست به زوجه یادآور شوی قبل از هر تصمیمی یادت باشد که تو مادری! یا در مقام نصیحت به بانویی که در آغاز زندگی به متارکه رسیده ،بگویی مراقب باش به شوق طلاق بدون آینده‌نگری از حق و حقوق قانونی ات نگذری یا با کلامی غیرت و معرفت مردانه‌ی زوج را بهانه‌ای کنی برای کوتاه آمدن و گذشت کردن برای مراقبت از زندگی و سرپناهی که با کمک همسرش ساخته و در یک کلام کاری کنی که منطق ملاک و معیار ایشان برای تصمیم نهایی‌اشان شود.
روز بیست و یکم اردیبهشت ۱۴۰۴ رفتار و منش یکی از این قضات شریف در محکمه‌ی خانواده‌ی شیراز ، بهانه‌ای شد برای نگارش این چند سطر تا به قدر بضاعت خویش پاس بدارم شیوه‌ی برخوردشان با اصحاب پرونده و نگاهی که ایشان به امر قضاوت دارند.
منبع: خبرآنلاین
