به گزارش سایت خبری پُرسون، تشکیل سازمان نظام مهندسی پزشکی برای همه اهالی این رشته تبدیل به یک آرزو و فراتر از یک آرزو تبدیل به هدف شده است. می گوییم هدف چرا که با آرزو نمی شود کاری از پیش برد اما با هدف و برنامه ریزی مدون می توان به هر مهمی دست یافت.
همه خانواده بزرگ مهندسی پزشکی به خوبی می دانند که وجود یک قانون مصوب در مجلس قطعا نقش موثرتری نسبت به انجمن های صنفی دارد تا بتوان انتظارات و خواسته ها را به افراد بالا دستی در حکومت و دولت منتقل کنند. مهم تر از آن داشتن یه جایگاه قانونی است که اختیارات لازم را در اختیار آن ها قرار دهد.
اما چه شد که هنوز تشکیل نظام مهندسی پزشکی در حد یک طرح نافرجام در مجلس شورای اسلامی باقی مانده است. این سوالی ست که یکایک فعالان این حوزه درپی پاسخ آن هستند.
آنچه تا به امروز اتفاق افتاده است این است که با فشار اهالی حوزه مهندسی پزشکی ،بالاخره در دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی ودر تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۹۹ طرح تشکیل سازمان نظام مهندسی پزشکی جمهوری اسلامی ایران برای نخستین بار به صورت یک شوری مطرح شد. این طرح که به امضای ۴۱ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی رسیده بود برای طی مراحل قانونی به رئیس مجلس تقدیم شد. همچنین مجدد در تاریخ ۴ مردادماه ۱۴۰۰، عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی طرح تشکیل سازمان نظام مهندسی پزشکی را اعلام وصول کرد.
با انتشار این طرح انتقادات بسیاری از سوی فعالان مهندسی پزشکی به طرح نوشته شده سرازیر شد که این طرح گویی باعجله و پراز غلط نگارشی وحتی کپی برداری از سازمان نظام پزشکی است نکته مهم دیگری که درانتقادات مطرح شد اشاره به آن بود که افرادی که این طرح را تهیه کرده اطلاعات کافی در مورد جامعه مهندسی پزشکی نداشته‌اند چرا که طبق این طرح جامعه مهندسی پزشکی با جامعه تجهیزات پزشکی یکسان خوانده می شود، درحالی که جامعه مهندسی پزشکی به دنبال پیدا کردن جایگاه واقعی خود است.
یکی دیگر از انتقادات اساسی در رابطه با این طرح، وجود تضاد منافع میان سازمان‌های مرتبط با صنف است. متخصصان این حوزه تأکید کرده‌اند که باید در تدوین نهایی این طرح، موضوع تعارض منافع به دقت مد نظر قرار گیرد و همچنین حدود کاری و وظایف سازمان نظام مهندسی پزشکی به‌صورت شفاف مشخص شود. در غیر این صورت، ممکن است مشکلاتی مشابه آنچه در سازمان‌های صنفی دیگر مشاهده می‌شود، بروز کند.
در ادامه ۹ مهرماه ۱۴۰۰ بررسی طرح تشکیل سازمان نظام مهندسی پزشکی در دستور کار کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی قرار گرفت. درنهایت متاسفانه این طرح در کمیسیون رد شد و آنطور که به نظر می رسد این انتقادات به جا نیز محل بحث در کمیسیون بود.
کمیسیون بهداشت در گزارش رد خود نوشت: «طرح عادی تشکیل سازمان نظام مهندسی پزشکی جمهوری اسلامی ایران که جهت بررسی به کمیسیون بهداشت و درمان به عنوان کمیسیون اصلی ارجاع شده بود با حضور مسؤولین دستگاههای اجرائی ذیربط و کارشناسان مرکز پژوهش های مجلس مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت و در جلسه مورخ ۱۴۰۰.۷.۱۱ رد شد. اینک گزارش آن در اجرای ماده (۱۴۳) آیین نامه داخلی تقدیم مجلس شورای اسلامی میگردد.»
متاسفانه طرح آنقدر ناپخته بود که نتوانست کمکی به جامعه بزرگ مهندسی پزشکی برای داشتن یه یک جایگاه قانونی کند و این فرصت طلایی از دست رفت.
مرکز پژوهش های مجلس نیز در ۱۶ خرداد ۱۴۰۱ گزارش تکمیلی خود در این باره را نیز منتشر کرد و باز هم همان انتقاد های به جا به طرح در گزارش مرکز پژوهش ها به چشم می خورد.
در بخشی از این گزارش آمده بود:« عدم تفکیک صحیح بین صنعت تجهیزات پزشکی و حوزه مهندسی پزشکی نیز از جمله موضوعاتی است که طرح حاضر نسبت به آن غافل مانده و این در حالی است که با وجود اشتراکات این دو حوزه ذاتاً با یکدیگر متفاوت و غیر متجانس هستند. بنابراین اگر هدف ایجاد سازمانی برای رفع مشکلات یا بهبود حوزه تجهیزات پزشکی باشد؛ اقدامات رویکردی متفاوت با حالتی خواهد داشت که هدف ایجاد سازمانی برای تقویت و حمایت از مهندسین پزشکی است.»
درکنار ناپخته بودن طرح، این نکته قابل ذکر است که برخی از مخالفان در خود صنف نیز همه تلاش خود را برای به سر انجام نرسیدن این طرح به کار بردند که جای تاسف داشت. مهم تر آنکه در جلسه کمیسیون بهداشت افراد موثری از وزارت بهداشت و یا کارشناس این حوزه حضور نداشتند تا اعضای کمیسیون را برای پذیرش این طرح و در ادامه اصلاح مشکلات آن مجاب کنند.
مرور حکایت تلاش نافرجام برای داشتن یک جایگاه قانونی و سازمانی برای جامعه مهندسی پزشکی کشور، نشان از آن دارد که شاید این جامعه باید باردیگر با اتحاد و اهتمامی بیشتری برای این موضوع تلاش کند و در صدرتلاش ها باید به دنبال تدوین طرحی کامل و جامع باشد تا نشود ایرادی بر آن وارد کرد. آشفتگی های داخل صنفی نیز باید رفع شود و اختلافات درون خانواده حل شود. ایجاد طرح ناپخته نه تنها کمک نخواهد کرد که دوباره محکوم به شکست است. اگر بتوان طرحی قوی ارائه کرد، احتمال آن که بتوان دوباره در مجلس شورای اسلامی موضوع سازمان نظام مهندسی پزشکی را این بار به قانون نشاند بسیار بیشتر خواهد.
درکنار تلاش برای تدوین طرحی منسجم، انجمن ها و تشکیلات صنفی مهندسی پزشکی و تجهیزات پزشکی باید از قدرت رسانه ها استفاده کرده و ضرورت های تشکیل این سازمان را یکی یکی بر شمرده و آن ها را شرح دهند تا در بلند مدت تاثیر گذاری خود را داشته باشد.
سرآخر باید همچنان امیدوار و هدفمند باشیم تا این هدف والا یعنی تشکیل سازمان مهندسی پزشکی کشور محقق شود.
منبع: مهندسی پزشکی
