به گزارش سایت خبری پُرسون، علی دایی معمولا زیاد اظهارنظر نمی‌کند، اما به طرز جالبی نقل‌قول‌های شهریار فوتبال ایران از پنجشنبه تیتر رسانه‌ها را اشغال کرده است. اول او جواب علیرضا دبیر را داد و دوم با وزیر ورزش وارد گفت‌وگوی نیابتی شد. وزیر ورزش خودش در پاسخ به اظهارات پنجشنبه دایی در مورد ساخت استادیوم در عراق و سوریه و لبنان گفته بود نباید در مورد ساختن استادیوم در عراق توسط شرکت ایرانی فضاسازی شود.
ماجرای ساخت استادیوم توسط شرکت‌های ایرانی در عراق بحث این نوشته نیست. وزیر می‌گوید پول گرفتیم و ساختیم و دایی می‌گوید پس چرا لنگ ساختن یک استادیوم در کشور خودمان هستید و آن وقت می‌روید ورزشگاهی در عراق می‌سازید که در آن به ایرانی‌ها بی‌احترامی کنند و جام با نام جعلی خلیج ع ر... برگزار؟
در میان صحبت‌های علی دایی جمله‌ای وجود داشت که بسیار نگران‌کننده است. علی دایی طی مصاحبه‌ای کوتاه در پاسخ به این سوال که «موضوع انتخابات فدراسیون فوتبال را دنبال کردید؟ همه ردصلاحیت شدند جز رییس فعلی فدراسیون فوتبال که انگار همه چیز هماهنگ و مهندسی شده بود. این موارد را دنبال کردید؟» پاسخ داد: «باور می‌کنید هیچ کدام از این موارد را پیگیری نکردم و دنبال هم نمی‌کنم.»
این جوابی نیست که از علی دایی به عنوان نماد فوتبال ایران انتظار می‌رفت و اگر طرفداران علی دایی ناراحت نمی‌شوند و رسانه‌های آن‌ور آبی و این‌ور آبی تیتر نمی‌زنند «تعیین تکلیف برای علی دایی» بگوییم از آقای گل سابق فوتبال جهان انتظار داشتیم علاوه بر سایر مسائل، اتفاقات مهم فوتبال کشور خودمان را هم با دقت دنبال کند. البته این انتظاری از همه بزرگان فوتبال است که متاسفانه باید بگوییم هرگز به صورت کامل طی ۴۰ سال اخیر انجام نشده است.
راستش جامعه فوتبال از همان دهه هفتاد که داریوش مصطفوی با یک دیدگاه سیاسی بعد از اینکه تیم را جام جهانی ۱۹۹۸ رساند، برکنار شد در یک سکوت فراگیر به سر برده است. ما بار‌ها نوشتیم محسن صفایی‌فراهانی جانشین مصطفوی جزو مدیران قوی کشور بوده است، اما شکل آمدنش درست نبود. اینکه مصطفوی را مجبور به استعفا کنند یا اینکه او را سر بازی برگشت با استرالیا «ممنوع‌الخروج کنند» و بگویند او «قلب درد» دارد، مسیر قابل قبولی نیست. مواردی که ذکر شد تماما از مصاحبه‌های خود داریوش خان مصطفوی که همین‌جا برای او آرزوی سلامتی داریم، استخراج شده است.
به یاد نداریم که وقتی مصطفوی کنار رفت موج خاصی در حمایت از او در جامعه فوتبال شکل بگیرد. همه درنهایت با یک سر تکان دادن از کنار موضوع گذشتند و همین تبدیل به یک رویه شد. رویه‌ای که محمد دادکان را از فوتبال حذف کرد. بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ و به بهانه صعود نکردن تیم ملی ایران به مرحله حذفی از گروهی که در آن پرتغال و مکزیک حضور داشتند محمد علی‌آبادی، معاون احمدی‌نژاد دستور برکناری دادکان را صادر کرد که باعث تعلیق فوتبال ایران شد. آن زمان هم وقتی خبر برکناری آمد موج حمایت آنچنانی از جامعه فوتبال بلند نشد. همه سکوت کردند تا سرنوشت فوتبال ایران به دست کمیته انتقالی و بعد انتخاب رییس فدراسیون با «قیام و قعود» بکشد و علی کفاشیان از دوومیدانی بشود رییس فدراسیون فوتبال!
حتی وقتی خود کفاشیان در دور دوم ریاستش بازداشت شد و برای دو، سه روز به زندان رفت باز هم جامعه فوتبال ساکت بود. همه در یک حالت انفعالی به‌سر می‌بردند تا ببینند چه می‌شود. آیا کفاشیان آزاد خواهد شد یا قرار است همان‌جا بماند؟ خیلی‌ها با خودشان فکر می‌کردند اگر قرار است کفاشیان آنجا بماند چه نیازی به حمایت! او دیگر مهره سوخته است.
جامعه فوتبال متاسفانه در موارد مهم به راحتی از کنار مسائل گذشته است. زمانی که پرونده ویلموتس مطرح شد چند نفر از بزرگان فوتبال به صراحت موضع گرفتند؟ علی دایی چند بار این مساله را مطرح کرد به اضافه ابراهیم قاسمپور و امیررضا واعظ‌آشتیانی و اصغر شرفی و چند نفر دیگر. در پرونده فساد فوتبال در مس کرمان چطور؟ یکی از معدود کسانی که در این رابطه حرف زد، امیر حاج‌رضایی بود که گفت: «امیدوار بودم دیگر این آدم‌ها را در جغرافیای فوتبال نبینم.»
حتی زمانی که شهاب‌الدین عزیزی‌خادم با یک دست‌فرمان کاملا غیرفوتبالی از ریاست فدراسیون فوتبال کنار رفت هیچ کدام از بزرگان فوتبال داد نزد که این رویه غلط است! فارغ از اسم شخص این درست نیست که ارگان‌هایی اعضای هیات رییسه فدراسیون فوتبال را تحت فشار قرار دهند تا عزل رییس قانونی فدراسیون را امضا کنند. اتفاقا در این مورد تنها کسانی که واکنش نشان دادند، داریوش مصطفوی و محمد دادکان بودند، احتمالا، چون خودشان چنین چیزی را تجربه کرده بودند. مصطفوی روی آنتن زنده نام یک ارگان امنیتی را آورد که در این پروسه دخیل بود و دادکان گفت: «دعوا سر پول پاداش جام جهانی است و آنهایی که با دست هیات رییسه رییس فدراسیون را عزل کردند، می‌خواهند نفر دلخواه را سر کار برگردانند.» که دیدیم درست هم می‌گفت.
ما در تمام این سال‌ها انتظار داشتیم چهره‌های ملی فوتبال در بزنگاه‌هایی این‌چنین ورود کنند و صرفا با ذکر جملات کلی‌گویانه «دنبال نمی‌کنم»، «اطلاعی ندارم»، «باید بهتر شود»، «امیدواریم مسوولان دقت کنند» یا «همه اینها سر و ته یک کرباسند» از کنار موارد عبور نکنند. ما انتظار داشتیم در مورد چیز‌های بیشتری از دعوا‌های هواداری یا پنالتی شدن و نشدن توپ و آفساید حرف بزنند. صرف اینکه عده‌ای تصور کنند مدیران با هم فرق ندارند توجیه قابل قبولی نیست. اصلا کدام عقل سلیمی می‌پذیرد مصطفوی و دادکان و صفایی‌فراهانی و کفاشیان و تاج و عزیزی‌خادم با هم فرق نداشته باشند؟
بله آقای دایی! کاش دنبال می‌کردید اتفاقات فوتبال کشور را. شما که بهتر از هر کس می‌دانید فدراسیون فوتبال چه تاثیری در آینده کودکان و نوجوانان علاقه‌مند به فوتبال می‌گذارد. شما که می‌دانید تا فدراسیون بهتر نشود هیچ امیدی به پیشرفت فوتبال کشور نیست. شما که می‌دانید از انتخابات تک قطبی خیری بیرون نمی‌آید.
منبع: فرارو
