در مقابل، هنگامی که فقط با مورچه‌ای بی‌آزار از یک لانه دیگر ملاقات کرده بودند، رفتار تهاجمی کمتری از خود نشان می‌دادند. این یافته‌ها نشان داد مورچه‌ها می‌توانند واکنش‌های خود را بر اساس تجربیات گذشته خود تنظیم کنند.
مورچه‌ها از «بوها» برای تشخیص اعضای لانه خود و سایر لانه‌ها استفاده می‌کنند. هر لانه بوی خاص خود را دارد.
پژوهش‌های قبلی نشان داده بود که مورچه‌ها به طور خاص با نزدیک‌ترین همسایگان خود رفتاری تهاجمی دارند. مخصوصاً احتمال دارد فک پایین خود را باز کنند و گاز بگیرند یا اسید بپاشند و رقبای خود را بکُشند. کمتر احتمال دارد که آن‌ها این رفتارهای تهاجمی را با مورچه‌های انجام دهند که در لانه‌های دورتر زندگی می‌کنند؛ تا به حال دلیل این رفتار مشخص نبود. اما اکنون مشخص شده است مورچه‌ها بوی مهاجمان را به خاطر می‌آورند و در مواجهه با آن‌ها تهاجمی‌تر رفتار می‌کنند.
