به گزارش سایت خبری پرسون، تغییر و تحولات در مس رفسنجان باعث شد تا محرم نویدکیا جانشین ساکت الهامی شود. ساکت ابتدای فصل تصمیم گرفت برای پست مربی دروازه‌بان‌ها از هاروت آبراهامیان استفاده کند. مربی ارمنستانی و با سابقه‌ای که تجربه ۲۱ سال فعالیت در فوتبال ایران را در کارنامه دارد.
هاروت با حضور نویدکیا به اجبار از مس رفسنجان جدا شد و جای خود را به رحمان احمدی داد. حالا اما مدیران مس رفسنجان پاسخ تلفن آبراهامیان را نمی‌دهند و او را وادار کرده‌اند تا صحبت‌های تندی علیه‌شان انجام بدهد.
هاروت که می‌خواست به هر نحوی شده صدای خود را به گوش مسئولان فوتبال ایران برساند، در مصاحبه با «ایران‌ورزشی» می‌گوید: «نمی‌دانم چه گناهی کردم که مرد و مردانه با مس رفسنجان قرارداد بستم، آن هم قراردادی به ریال و مبلغ یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان. تا امروز ۸۰۰ میلیون داده‌اند که بخشی از آن به دلیل جریمه تیمی کسر شده. مانده ۶۰۰ میلیون که گفتند توافقنامه امضا کن و ۱۰۵ میلیون از آن را بگیر. من توافق را امضا کردم تا آنها بتوانند با جانشین من قرارداد ببندند. گفتند تا ۲۵ بهمن این رقم را پرداخت می‌کنیم اما الان ۵ روز از آن تاریخ گذشته و خبری نشده. با باشگاه و حسابدارش تماس می‌گیرم که می‌گوید پول برسد، پرداخت می‌کنیم. به او گفتم پول کجاست؟ خودم می‌روم می‌آورم. شاید هم پول دارد پیاده می‌آید که اینقدر طول کشیده! اصلاً مگر پول من چقدر است؟ ۱۰۵ میلیون، کمتر از ۲ هزار دلار. با مدیرعامل تماس می‌گیرم اما جواب نمی‌دهد. هفت ماه گذشت اما نتوانستند مجوز کار مرا بگیرند. یک بار گفتند برو ارمنستان و برگرد تا دوباره اقدام کنیم. رفتم و برگشتم اما باز هم کاری نکردند. خدا می‌داند هنگام خروج باید چه غرامتی را پرداخت کنم. از عدم پرداخت پول بدتر اینکه یک نفر تماس نمی‌گیرد که بپرسد من مرده‌ام یا زنده. در طول ۲۱ سال فعالیت در ایران، با ۲۵ مربی و ۱۳ باشگاه همکاری کرده‌ام. با محمود یاوری، ناصر حجازی و خیلی دیگر از بزرگان. هیچوقت تا این حد ناراحت نبوده‌ام. یکی به من بگوید چه گناهی کردم که با ساکت الهامی به رفسنجان رفتم تا مربیگری کنم؟ اصلاً چه گناهی کردم که فردی به نام پورمحمدی مدیرعامل مس رفسنجان شده؟ یعنی در فوتبال ایران کسی نیست درد مرا بشنود؟ کسی نیست از مدیرعامل بپرسد چرا این برخورد را می‌کنید؟»
هاروت برخورد عجیب مدیران مس رفسنجان را به کل فوتبال ایران تعمیم نمی‌دهد: «من با سابقه ۲۱ سال فعالیت در فوتبال ایران، هرگز برخورد مدیران مس را به کل مسئولان تعمیم نمی‌دهم. من در همین فوتبال مدیرانی مثل حدادیان در نساجی را هم دیده‌ام. از قضا در خانه‌ای اقامت دارم که در دوران سه ساله حضورم در نساجی هم آنجا سکونت داشتم. مالک خانه می‌گوید در دوره‌ای که با نساجی قرارداد داشت حتی یک روز هم اجاره خانه عقب نمی‌افتاد اما حالا در مس اوضاع جور دیگری است. هر روز صاحبخانه به من می‌گوید یا اجاره را بده یا خانه را خالی کن. او هم حق دارد. اصلاً همین امروز خانه را خالی کنم، کجا باید بروم؟ من مثل سایر بازیکنان، خاله و دایی و عمه در ایران ندارم که بخواهم چند روزی نزد آنها بروم. باید چکار کنم؟ متأسفانه پورمحمدی- مدیرعامل مس رفسنجان – هم خونسردترین آدم دنیا است. تا روز آخر هر چه خواستند انجام دادم. وقتی ساکت الهامی رفت من هم می‌توانستم بروم اما گفتم قرارداد دارم و باید بمانم و کارم را انجام بدهم. گفتم من به مس تعهد دارم نه به ساکت. ماندم و حتی بعد از حضور کوتاه سعید دقیقی، تنها مربی تیم بودم. می‌توانستم بگویم تا پولم را ندهید به تمرین نمی‌آیم اما در برف و باران کارم را انجام دادم تا تیم متضرر نشود. آن وقت این‌گونه جواب مرا می‌دهند. خیلی تلخ است که حتی با من خداحافظی خشک و خالی هم نکردند. من با همه شرایط مس رفسنجان کنار آمدم اما دشمن شما نیستم که اینطور برخورد می‌کنید. سرپرست تیم به من می‌گوید برو شکایت کن و پولت را بگیر. می‌گویم چرا شکایت؟ چرا مرد و مردانه مشکلم را حل نکنم؟ بروم شکایت کنم، آن وقت می‌گویند خارجی‌ها را ببینید. سریع می‌روند و شکایت می‌کنند.»
هاروت آبراهامیان در پایان می‌گوید: «همیشه می‌گویند مردم ایران میهمان‌نواز هستند. من هم میهمان شما هستم. میهمان باشگاه مس رفسنجان. آیا این‌گونه باید جواب خوبی‌های میهمان را بدهند؟ اصلاً پول را بگذارید کنار، مردانگی چه می‌شود؟ مگر ما با هم دست نداده‌ایم؟ من در تیم ملی شوروی و سپس ارمنستان بازی کرده‌ام و آرمناک پطروسیان ۵ سال ذخیره من بوده. ۲۱ سال هم سابقه مربیگری در ایران را دارم. سراسر دنیا مربی عوض می‌شود و کادر خودش را می‌آورد. من مشکلی با این قضیه ندارم اما ای کاش مدیران مس رفسنجان پای حرف‌شان می‌ایستادند. من شکایت نمی‌کنم اما اگر از فرط ناراحتی سکته کردم، جواب خانواده‌ام را می‌دهید؟ اگر یک مربی خارجی آمده و کارش را به درستی انجام داده، باید کتک بخورد؟ فقط مانده کتکم بزنند، آن هم بعد از چندین ماه فعالیت و تلاش. این جواب من است؟»
منبع: همشهری
