به گزارش سایت خبری پرسون، عبدالمطهر محمدخانی سخنگوی شهرداری تهران در روزنامه همشهری نوشت: مدتی است که دوگانه انتخاب میان اتوبوس‌های تولید داخل یا اتوبوس‌های خارجی شکل گرفته است و برخی بدون بررسی دقیق ماهیت این دوگانه دست به اظهارنظر می‌زنند اما برای کشف واقعیت باید از منظر درست به تحلیل این موضوع پرداخت. شاید در نگاه اول طرح این سؤال که آیا باید شهرداری تهران میان تولید داخل یا واردات یکی را انتخاب کند منطقی و عادی به نظر برسد اما نیم‌نگاهی به وضعیت فعلی حمل و نقل عمومی شهر تهران و آمار موجود، ما را به این نتیجه می‌رساند که این سؤال از اساس غلط است.
شهر تهران در وضعیت فعلی، حداقل به ۴هزار دستگاه اتوبوس نیاز فوری دارد و تعداد بیشتر از این را باید در افق چندساله برای تأمین اتوبوس درنظر گرفت. طبق طرح جامع ترافیک، تهران باید حداقل ۷هزار اتوبوس فعال داشته باشد، اما در وضعیت فعلی حدود ۳هزار اتوبوس داریم. به‌عبارت دیگر برای رسیدن به این خواسته باید ۴هزار اتوبوس تأمین شود، حتی برخی برآوردها در مورد نیاز تهران به اتوبوس، عدد ۱۱هزار اتوبوس را نشان می‌دهند.
در رابطه با تأمین نیاز از طریق تولید داخل باید گفت که ظرفیت تولید داخل برای تأمین اتوبوس کمتر از ۲هزار دستگاه در یک سال است. با یک حساب و کتاب ساده مشخص می‌شود که انتخاب ما نمی‌تواند میان تولید داخل یا خارجی باشد بلکه شهر تهران همزمان به تولید داخل و خارج نیاز دارد.
شهرداری تهران برای رسیدن به نقطه مطلوب تمام راه‌های پیش‌رو را رفته و گزینه اول استفاده از ظرفیت دولت بوده است. شهرداری تمام تعهدات مالی‌اش را در این بخش انجام داده است، امیدواریم تا پایان سال نزدیک به ۴۰۰دستگاه اتوبوس را تحویل بگیریم. مسیر دوم تأمین نیاز از طریق تولید داخل است، شهرداری تهران برای ۲هزارو۵۰۰دستگاه قرارداد امضا کرد. تمام شرکت‌های تولیدکننده‌ای که متعهد بودند و کیفیت مناسبی داشتند را مورد بررسی قرار دادیم. برای نمونه با شرکت عقاب‌افشان قرارداد داریم و تمام ظرفیت خط تولید این شرکت را خریداری کرده‌ایم. همینطور توافقی که با شرکت مپنا در مورد اتوبوس برقی داشتیم. شهرداری تهران در مسیر موازی با ۲ مسیر ذکرشده، خریداری اتوبوس از شرکت‌های خارجی را در دستور کار قرار داد. در این مسیر اولویت با خرید اتوبوس‌های برقی است و در همین راستا قرارداد خرید ۲۵۰۰اتوبوس برقی را با شرکت‌های با کیفیت و شناخته‌شده چینی بستیم. بنابراین ما نمی‌توانیم میان تولید داخل یا خارج انتخاب داشته باشیم.
نباید فراموش کرد که میزان تیراژ تولید از سوی تولیدکنندگان داخل در مقایسه با نمونه خارجی قابل مقایسه نیست، ظرفیت تولید شرکت‌های چینی در مواردی که ما بررسی کردیم گاهی ۱۰برابر ظرفیت داخلی است، به همین دلیل این مقایسه نمی‌تواند درست باشد. در میان شرکت‌های داخلی با متعهدترین‌ها قرارداد بسته‌ایم. شهرداری نیز به تمام تعهداتش عمل کرد، حتی در مواردی باید فقط قسط اول را پرداخت می‌کردیم اما قسط دوم را نیز پرداخت کردیم.
تولیدکننده داخلی به ۲شکل فعالیت می‌کند؛ برخی از تولیدکنندگان به درستی در این حوزه فعالیت می‌کنند اما متأسفانه برخی خودروسازهای معروف داخلی اقدام به واردات اتوبوس‌های چینی می‌کنند و از شهرداری تهران توقع دارند که همان اتوبوس‌ها را به نام اینکه تولید داخل است، ۳۵درصد گران‌تر از نمونه مشابه چینی خریداری کند. در رابطه با این شرکت‌ها باید گفت که شهرداری تهران هرگز حاضر نیست از جیب مردم به خودروساز کمک کند.
در نهایت باید قبول کرد که کمبود اتوبوس در شهر تهران را که منجر به انتظار طولانی مردم شریف تهران در صف‌های اتوبوس شده است فقط با اتکا به ظرفیت داخل نمی‌توان تأمین کرد؛ البته این گفته به‌معنای حذف تولیدات داخلی نیست بلکه شهرداری تهران تمام ظرفیت تولید داخلی را (با ۲شرط کیفیت و تحویل در زمانبندی مشخص) خریداری می‌کند.
منبع: همشهری آنلاین
