شهدا فرزندان امنیت‌آفرین ملت

به گزارش سایت خبری پرسون، حمیدرضا‌ شاه‌نظری در یادداشتی نوشت: پیامبر اعظم (ص) قرن‌ها پیش فرمودند: «نعمتان‏ مجهولتان‏ الصّحّه والامان»، یعنی دو نعمت وجود دارد که مجهول بوده و قدر آن‌ها شناخته نمی‌شود و آن‌ها سلامتی و امنیت هستند. امنیت از مهم‌ترین نعمت‌هایی است که یک انسان می‌تواند از آن بهره‌مند باشد ولی وقتی به راحتی و آسانی در دسترس همه باشد، مانند هوایی که دسترس همه است یک امر بدیهی تلقی می‌شود که بسیاری از انسان‌ها ارزش و قدر آن را نخواهند دانست و فقط در صورتی مورد توجه قرار می‌گیرد که از دست برود. شاید وجود امنیت برای بسیاری یک امر بدیهی تلقی شود ولی باید توجه داشت که در طول تاریخ، و به خصوص در شرایط کنونی جهان، هیچ‌گاه امنیت یک جامعه یک امر اتفاقی نبوده بلکه دقیقاً مسئله‌ای بوده که برای رسیدن به آن تلاش زیادی شده است. این مسئله امروزه حتی به عنوان یک امر اقتصادی نیز تلقی شده که در آن «امنیت» به مثابه یک کالا در نظر گرفته شده که دولت‌ها و جوامع برای کسب آن باید هزینه‌های مالی زیادی متحمل شوند. پل ساموئلسن، برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۱۹۷۰، «امنیت» را جزو کالا‌های عمومی می‌داند که افراد یک جامعه به تنهایی و با اتکا به قدرت فردی خود، نمی‌توانند به آن دست پیدا کنند بلکه این جامعه است که با تصدی‌گری دولت، می‌تواند امنیت را برای افراد به دست آورد. «امنیت» کالایی است که ایجاد آن در جامعه، همه را به یک اندازه منتفع خواهد کرد و استفاده از آن به دلیل «غیررقابتی» بودن (Non- rivalry)، باعث سلب استفاده دیگران نخواهد شد.

حالا که روشن شد امنیت، مقوله و کالایی است که اولاً از مهم‌ترین ضروریات آحاد یک ملت است و ثانیاً وجود آن یک امر بدیهی نبوده و برای عرضه آن به یک جامعه می‌بایست هزینه زیادی پرداخت کرد سؤالی که وجود دارد این است که کشوری مثل ایران که تاریخ آن، نشان داده که همواره دشمنان بزرگی داشته و در جغرافیایی واقع شده که کانون رقابت‌های ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک جهان است، آیا برای رسیدن به امنیت صرفاً هزینه مادی جواب می‌دهد یا نیازمند بذل جان‌ها و ایثار مردان و زنان است؟

روشن است که در مورد برخی کالا‌های عمومی همچون بهداشت (سلامت) و نیز آموزش، می‌توان با هزینه‌های کلان، به آن دست یافت، ولی آیا با صرف هزینه صرفاً مادی می‌توان به یک کالای عمومی، چون امنیت دست پیدا کرد؟ اگر این گونه است، پس چرا بسیاری از کشور‌ها نتوانسته‌اند به آن دست پیدا کنند؟ امنیت ابعاد مختلفی دارد ولی سلب آن از یک جامعه، یا منشأ درونی دارد اعم از مجرمان، تبهکاران و افرادی که به صورت فردی یا سازمان‌یافته به فساد و تباهی دست زده و آحاد یک جامعه را تهدید می‌کنند، یا منشأ خارجی دارد که یا تروریست‌هایی هستند که با هدایت دشمنان یک ملت به ایجاد ناامنی و کشتار مردم دست می‌زنند یا خود سازمان‌های رسمی دشمنان یک ملت هستند که به صورت سازمان یافته به ایجاد بی‌ثباتی و ناامن‌سازی یک جامعه پرداخته یا حتی به دنبال زمینه‌سازی برای ایجاد جنگ نظامی علیه یک ملت هستند. پس روشن است که تأمین امنیت یک جامعه، صرفاً با صرف هزینه مادی و پول قابل انجام نیست و نیازمند ایثارگری انسان‌هایی است که از مهم‌ترین دارایی خود برای آن بگذرند در حالی‌که بسیاری از مردم بدون این ایثار از امنیتی که آن‌ها باعث تأمین آن شده‌اند بهره‌مند خواهند شد، در حالی‌که می‌توانستند مانند اکثریت مردم یک جامعه، نظاره‌گر بوده و صرفاً از امنیت ایجاد شده توسط فداکاری دیگران بهره ببرند.

«امنیت» زمانی که وجود دارد، قدر آن دانسته نمی‌شود و افراد وجود آن را بدیهی تلقی می‌کنند و وقتی عده‌ای با ایثارگری و بذل جانشان، آن را به یک جامعه اهدا می‌کنند شاید بسیاری اصلاً متوجه آن نشوند و حاضر به مشارکت برای به دست آوردن آن هم نباشند و نکته دردناک اینجاست که در زمانه‌ای که نیرو‌های نظامی و امنیتی کشوری، چون ایران، با کم‌ترین حقوق‌های دریافتی در قیاس با بسیاری از مشاغل دولتی و خصوصی و حتی در قیاس با سایر کشورها، فداکارانه جان خود را برای ایجاد امنیت این مردم بذل می‌کنند، حتی برخی از مردم، تحت تأثیر پروپاگاندای دشمنان به دیده تحقیر به ایجادکنندگان امنیت نگاه کرده و این عمل آنان را صرفاً به خاطر پول بدانند! همین چند روز پیش بود که تروریست‌های مورد حمایت امریکا و دشمنان ایران، عملیات تروریستی علیه مقر فرماندهی انتظامی راسک انجام دادند و تعدادی از بهترین فرزندان این ملت را به شهادت رساندند. یا همین چند روز اخیر بود که تشییع پیکر ۲۸۰ شهید گمنام در نقاط مختلف کشور انجام شد.

این جوانان، بهترین فرزندان ملت ایران هستند که طی سال‌های متمادی جان خود را برای تعالی ملت ایران و امنیت آنان تقدیم کرده‌اند. جوانانی که در هشت سال دفاع مقدس، در برابر جبهه استکبار ایستادند و ضمن حفظ تمامیت ارضی کشور، امنیت را در آن برقرار ساختند. جوانانی که در فتنه عراق و سوریه که رسماً اعلام شده بود گام بعدی ایران خواهد بود با صرف جان خود تحت عنوان مدافعان حرم، توطئه دشمنان را خنثی کرده و اجازه ندادند امنیت مردم خدشه بردارد و جوانانی که در فراجا در مقابله با تروریست‌ها و جنایتکاران، جان خود را تقدیم امنیت کشور می‌کنند و جوانانی که در مرزها، برای حفظ امنیت کشور مظلومانه به شهادت می‌رسند. امنیت، کالایی است که برای رسیدن به آن و برخورداری عموم مردم یک جامعه علاوه بر صرف هزینه مادی، بذل جان و ایثارگری عده‌ای از مردم را نیز می‌طلبد و به همین خاطر است که شهدا، بهترین فرزندان ملت ایران هستند که با نگاهی متعالی و برآمده از روح بلندشان، با بذل جان خود و بدون هیچ چشمداشتی، امنیت را برای ملت ایران به ارمغان می‌آورند. بسیاری از مردم قدر این ایثارگری را می‌دانند ولی برای تداوم آن و ناامیدی دشمنان ملت ایران، باید این قدردانی فارغ از نوع نگرش سیاسی و فکری به وسعت همه مردم ایران گسترده شود.

منبع: جوان آنلاین